Ein Mann Bunker to jednoosobowy schron żelbetowy z czasów II wojny światowej. Obiekt produkowany masowo w fabrykach betonu III Rzeszy w latach 1938 – 1945 ma formę walca i zakończony jest stożkowatym dachem. W polskiej terminologii fortyfikacyjnej jest nazywany „schron typu ołówek”, w niemieckiej zaś „Ein Mann Bunker Splitterschutzbauten”. Pełnił on funkcje obserwacyjne i wartownicze. Ustawiano go jako gotowy element na terenach portów, stoczni, fabryk i ważniejszych obiektów przemysłowych.
Ma on wymiary: wysokość całkowita około 195 cm, średnica zewnętrzna 140 cm, a wewnętrzna 110 cm. Grubość lekko stożkowego dachu przy krawędziach 15 cm. Obiekt posiada dwa otwory wejściowe o szerokości 60 cm i wysokości 70 cm. W środku widać ślady po współczesnej instalacji elektrycznej. Jedno wejście jest zamknięte na stałe, po drugim zostały zawiasy. Znajduje się w bezpośredniej bliskości niestrzeżonego przejazdu kolejowego. Obecnie schron jest przewrócony, lecz można zajrzeć do środka przez otwór po brakujących drzwiach wejściowych. W górnej części znajdują się cztery otwory o szerokości 16cm i wysokości 2cm, które służyły do prowadzenia obserwacji.
O keszu:
Kesz to mały pojemnik klipsowy, który zawiera tylko logbook. Zabierz ze sobą coś do pisania.