De 19de eeuwse verdedigingsgordel
a. De Tiendaagse veldtocht (2-12 augustus 1831): een beslissende gebeurtenis.
Kort na de Belgische onafhankelijkheid, namelijk op 2 augustus 1831, ondernam Willem van Oranje een ultieme poging om ons land te heroveren. Op dat ogenblik was het Belgische leger opgesplitst in het Scheldeleger rond Antwerpen en het Maasleger tussen Hasselt en Luik. Tussenin lagen de Kempen, eeuwenlang als praktisch ondoordringbaar voor een leger beschouwd, omwille van de slechte wegen, weinig water en weinig fouragemiddelen. De Nederlandse tactiek bestond erin om, naast schijnbewegingen rond Antwerpen en Luik,
Op drie assen door de Kempen op te rukken met de bedoeling om eerst het Maasleger en vervolgens het Scheldeleger te verslaan. Een aantal Nederlandse divisies overschreden de Demer te Diest, waarna de stad, met strategische ligging tussen beide Belgische legers, werd bezet. De Nederlanders slaagden er in het Maasleger terug te werpen om vervolgens het Scheldeleger te Leuven te belegeren. Uiteindelijk kon een inname van ons land in extremis worden verijdeld door een Franse tussenkomst.
Het debacle van de Tiendaagse Veldtocht had duidelijk gemaakt dat het Belgische verdedigingssysteem, sinds de afscheiding van Nederland, aan de noordgrens tussen Antwerpen en Hasselt een serieuze leemte vertoonde. De ondoordringbaar geachte Kempen hadden het Nederlands offensief geenszins kunnen verhinderen en met de recente plannen om de Kempen door aanleg van wegen en kanalen te ontsluiten zouden oprukkende troepen nog vlugger het centrum van het land bereiken. Een adequate verdediging van de Kempen zou bijgevolg een uitgebreide troepenmacht vereisen, die niet voorhanden was. In afwachting van een definitieve beslissing werd reeds op 13 september 1831 in de omgeving van Diest een militair kamp opgericht, niet alleen als opleidingscentrum maar ook als bewaking van de Demerovergangen, die tijdens het tiendaagse offensief een belangrijke rol hadden gespeeld.
Het ontwerp voor de kernvesting van Diest werd toevertrouwd aan majoor Ch. G. A. Laurillard-Fallot (°1787 Den Haag-†1842 Brussel) die achtereenvolgens dienst deed in het Hollandse (1800-1808), Franse (1811-1812), Nederlandse (1814-1826) en Belgische leger (1834-1842). Toen hij in 1835 met de opmaak van de plannen startte had Laurillard-Fallot zich op het vlak van de vestingbouw reeds een zekere reputatie opgebouwd. Als majoor van de genie was hij mee verantwoordelijk voor de bouw van de versterkingen van Madrid (1808), het île d' Oléron (1812) en van Menen (1817). Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij in 1834 bij zijn indiensttreding in het Belgische leger werd benoemd tot professor aan de Militaire School te Brussel, waar hij de cursus versterkingen doceerde. Hij was tevens auteur van een vijfdelig traktaat dat voor het eerst, naast een historische synthese een overzicht bood van de recente ontwikkelingen op het vlak van de vestingbouw. Deze publicatie werd door binnen- en buitenlandse militaire autoriteiten unaniem lovend onthaald. De kernvesting werd in 11 loten aanbesteed en uitgevoerd in de periode 1837-1844. De officiële, gedrukte bestekken, die op twee na, volledig bleven bewaard, geven een nauwkeurig beeld van de werken, die blijkbaar in uurwerkzin vanaf de Antwerpsepoort tot aan de Leuvensepoort werden aangepakt. De uitvoering werd geleid door J. E. De Lannoy (°1799 Doornik-†1889 Brussel) die als kapitein van de genie in 1831 in het Belgische leger was opgenomen. Sinds 15 maart 1837 had hij het bevel over de genie te Diest waar hij tot juni 1846 en ondertussen bevorderd tot luitenant-kolonel, de werken zou volgen. In hoeverre echter de door De Lannoy ondertekende uitvoeringsplannen beantwoordden en/of afweken van het originele concept van Laurillard-Fallot is vooralsnog niet uit te maken. Het ontwerp voor het fort Leopold (1841-1845) waarvan eveneens een gedetailleerd bestek bleef bewaard, dient alleszins toegeschreven aan De Lannoy. Hij tekende eveneens de plannen voor de citadel (1846-1856), waarvan de werken startten in 1846, op het moment dat hij Diest verliet voor de functie van gouverneur der Koninklijke Prinsen. Over de bouw van de citadel zijn slechts fragmentarische gegevens bekend. De Lannoy werd te Diest opgevolgd door kapitein Deman en majoor Kerens. Banner: 
<img src="https://s3.amazonaws.com/gs-geo-images/2e1dba7c-ef32-4da5-bd3d-35cb1945beca_l.png" alt="GC6ZWQT" title="GC6ZWQT">