Flower power was in de late jaren 60 en de vroege jaren 70 een jeugdcultuur afkomstig uit de de Verenigde Staten. De term zou voor het eerst zijn gebruikt door de dichter Allen Ginsberg in 1965. Een eerste begin ontstond op de campus van de universiteit van Californie en speciaal in San Francisco waar de popgroep The Doors een eerste begin maakte. De beweging kwam op stoom toen The Beatles zich ermee identificeerden en hun album Sgt. Pepper's Lonely Hearts Clyb Band uitkwam.
Het muziekfestival van Woodstock vormde een hoogtepunt van de Flower Power beweging. Psychedelische muziek en protest tegen de oorlog in Vietnam kwamen er ruim aan bod.
De mensen die in de flowerpower-subcultuur zaten werden ook wel hippies genoemd. Ze leefden vaak in communes, rookten wiet, dronken thee en luisterden naar spychedelische muziek. Ze protesteerden tegen de oorlog, honger en armoede op de wereld. De musical Hair geeft een goed beeld van de weerstand tegen de oorlog in Vietnam. Hippies vonden ook dat de mens in harmonie met de natuur moet leven. Het was een open manier van leven die niet altijd gewaardeerd werd door oudere generaties.
Hoewel ook in Europa en Canada bepaalde jonge mensen aspecten van de typische hippie levenswijze overnamen, was de echte Flower Power beweging toch een uiting van een tegencultuur binnen de Amerikaanse samenleving. In deze tijd beschouwden velen Amsterdam als een magisch centrum, anderen Londen. Hasjiesj en wiet werden populair, hoewel het gebruik nog niet gedoogd werd. Er werd ook wel LSD gebruikt maar nog nauwelijks harddrugs en veel hippies waren niet gek op alcohol.
Flowerpower drukte zich ook uit in kleding en haardracht: fleurige patronen en kleuren, haarbanden, slippers, ruwkatoenen hemden, wijdvallende kleding (vaak naar Indiase snit), of juist superstrakke kleding: de hotpants en de minirok deden hun intrede om de onafhankelijkheid van de vrouw te benadrukken.
Bron: wikipedia