Gent , 31 december
De veldmaarschalk liet zich vermoeid zakken in zijn zetel . Het glas Highland Park dat hij zich had ingeschonken bleef onaangeroerd staan op het kleine tafeltje naast hem .
Maanden aan een stuk had hij het beste van zichzelf gegeven om samen met zijn 7 trouwe officieren de verdediging van zijn o zo geliefde stad op zich te nemen . Ontelbare slapeloze nachten waren zijn deel geweest , telkens opnieuw nieuwe strategieën bedenkend over hoe ze zouden reageren op elke aktie die het met rasse schreden naderende bezettingsleger kon ondernemen .
Zoals dikwijls dacht hij terug aan zijn mooie tijden in Albion , de plek waar hij steevast tot rust kwam , waar hij telkenmale kon putten uit een bron van nieuwe ideeën .
Terwijl hij een stevige slok van zijn glas nam nam hij een besluit : er zouden versterkingen nodig zijn om de stad te vrijwaren van alle gevaar .
Hij sommeerde zijn jongste officier (die wonderbaarlijk genoeg een geweldig strategisch inzicht had , als ware het een spel waarin hij een kampioen bleek te zijn)om een bericht klaar te maken waarin hij steun vroeg aan bevriende commandanten .
Gent , 1 januari
Het onvermijdelijke gebeurde : het bezettingsleger bereikte de stadspoorten. De overmacht was zodanig groot dat de verdedigers van de stad ternauwernood nog konden onderduiken . Gelukkig was de jongste officier net klaar met het afwerken van de boodschap naar de bevriende commandanten zodat de duiven op pad konden met deze levensbelangrijke communicatie , nu restte enkel nog te wachten wanneer de eerste duiven zouden vallen met de antwoorden .
En de duiven vielen (en ze vielen snel) .
Iedereen bleek bereid om hun Gentse vriend een handje te gaan toesteken , afspraken werden gemaakt, gezamelijke trainingen werden georganiseerd , plannen gesmeed .
Er werd besloten om , bij wijze van oefening , ieder om beurt een oefenkamp te organiseren . Het ene verliep al wat vlotter dan het andere maar naarmate de tijd vorderde werd ook de samenhang groter , de verschillende legers werden een krijgsmacht , weliswaar elk met zijn eigen accent maar klaar om er samen tegenaan te gaan .
Gent , 1 juni
De trainingen zaten erop , de afspraken waren gemaakt , tijd om een laatste verkenning te gaan uitvoeren .
De veldmaarschalk had een laatste boodschap de belegerde stad weten uit te smokkelen . Via een netwerk van forten (nooit geweten dat er zoveel waren) en verlaten dorpen bereikte deze boodschap de commandanten van de verschillende legers .
“RV 181930jun Kuipgat” .
Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig , en zo geschiedde .
Via verschillende clandestiene wegen bereikten de verschillende commandanten bijgestaan door enkele van hun mensen vermomd als kooplui , vissers en vagebonden de plaats van de afspraak alwaar ze van de veldmaarschalk een laatste update kregen . Na samen een beker gerstenat te hebben gedronken begaven ze zich allen terug naar hun thuisfront ;
Gent , 10 September
De dag des oordeels was aangebroken , alle troepen waren verzameld aan de rand van de stad in een kampement op een plaats waar voordien menig spektakel had plaatsgevonden .
De veldmaarschalk ijsbeerde rustig rond een tafel terwijl zijn 7 officieren druk in de weer waren met het voorbereiden van de laatste details voor het offensief .
“Goeiemorgen commandanten , de tijd is gekomen voor een laatste briefing , neem alsjeblief plaats rond deze tafel” .
Op de tafel stond een waarlijk prachtige waarheidsgetrouwe maquette . Een standaard OSMEALQ werd overlopen , alles leek duidelijk .
De commandant van de Brabantse troepen wandelde rustig terug naar de tent waar zijn staf zich bevond . “En , ben je deze keer wel rustig gebleven ?” klonk het plagend . “Ja hoor , geen enkel probleem” . Het aanvalsplan werd nog een laatste keer overlopen ,iedereen was er klaar voor .
“Hoe laat beginnen we eraan ?” .
“It all begins at 0700 Zulu”
