Pierwotny granitowy kościół został zbudowany na przełomie XIII/XIV wieku. W 2 poł. XIX wieku kościół został przebudowany w stylu neoromańskim. Wtedy to podwyższono nawę, odbudowano absydę oraz kruchtę, wykonano również półkoliste otwory okienne.
Po II wojnie światowej kościół przeszedł do jurysdykcje polską. Świątynia została poświęcona i nadano jej wezwanie Wniebowzięcia NMP.
Obok kościoła znajduje się XIX-wieczna dzwonnica. Ówcześnie zachowały się też fragmenty XIII-wiecznych kamiennych murów kościelnych, w obrębie których występuje starodrzew. Od południowej strony w elewacji świątyni widoczny jest też zarys dawnego portalu.
Kościół, drewniana dzwonnica oraz cmentarz znajdują się w rejestrze zabytków (nr. rej. A-519 z 10 maja 1997)