[wikipedia] Bieńkowice – osiedle Wrocławia, w byłej dzielnicy Krzyki, na wschodnim skraju miasta. Do 1 stycznia 1951 samodzielna wieś pod Wrocławiem. Sąsiaduje ze wsiami Iwiny, Zacharzyce i Radwanice oraz z osiedlem Brochów.
Bieńkowice należą do najstarszych wsi podwrocławskich - pierwszy łaciński zapis o nich pochodzi z 1282 roku. W połowie XIV wieku we wsi znajdował się folwark, dwór i urządzenia obronne będące własnością wrocławskiego mieszczanina.
Wspomniane obiekty na początku XV wieku prawdopodobnie przestały istnieć. Jak dowodzą dokumenty polskiego kościoła Św. Krzysztofa we Wrocławiu mieszkańcy Bieńkowic mówili po polsku jeszcze w XIX wieku (mimo wielowiekowego oderwania Śląska od Polski).
Ocenia się, że w połowie XVIII wieku wieś była zamieszkana niemal w stu procentach przez Polaków. Pod koniec XVIII wieku, kiedy właścicielem osady był Wojkowski istniał tu ponownie folwark i dwór, ponadto czynny był wiatrak (obecnie nie istnieją). Wieś liczyła 20 zagród, mieszkało tutaj 131 mieszkańców (wśród nich: kowal, chałupnik, rybak, sześciu zagrodników wolnych i tyluż omłockowych). 16 lutego 1945 r. zdobyte przez Armię Czerwoną.
O skrytce:
śniadaniówka :-) PROSIMY O DOKŁADNE MASKOWANIE SKRZYNKI.
Miejsce przyjemne, nie trudne. Przy zakładaniu chodziło nam by pokazać mało znane osiedle tłumione przez sławę Brochowa :-)
Park zadbany, wyposażony w różnego rodzaju atrakcje - plac zabaw, mostki czy boisko do piłki nożnej.
Samochodem można zaparkować od ulicy Ziemniaczanej, w jednej z uliczek lub przy samym parku.
Dojazd również bezpośrednio z Galerii Dominikańskiej autobusem nr. 114
Przyjemnego spaceru!
Na początek: logbook, trzy certyfikaty (bardzo proszę patrzeć na cyferki: I, II, III z zewnątrz), ołówek.