Troll

    Tak właśnie, Troll. Dlaczego ? Myślę, że po znalezieniu tego kesza sami będziecie znać odpowiedź na to pytanie. Zatem przejdźmy do meritum sprawy...

                                                           
Troll jest to przypominający wyglądem człowieka stwór ze skandynawskich wierzeń ludowych, wywodzący się z mitologii nordyckiej. Wierzono, że te stworzenia różniły się między sobą zarówno wyglądem, jak i charakterem. Najczęściej miały to być stworzenia bardzo stare, brzydkie, złośliwe i mało inteligentne. Można było wśród nich znaleźć dużego wzrostu osobniki, jak i niewielkie skrzaty czy nawet karły.

                            
Niektóre większe trolle ze starości porastały lasem. Trolle mieszkały w trudno dostępnych dla człowieka miejscach: lasach, górach i jaskiniach, niektóre żyły też w morzu. Wyrządzały szkody ludziom i zwierzętom. Zajmowały się też wydobyciem i gromadzeniem srebra, złota oraz kosztowności. Były bardzo chciwe i skąpe. Nie znosiły światła słonecznego, dlatego pojawiały się wyłącznie w nocy; troll, który na czas nie schował się przed promieniami słońca, zamieniał się w kamień. Żeńskim odpowiednikiem trolla była huldra.

Trolle są postaciami, które często pojawiają się w literaturze czy filmie.

Po raz pierwszy na kartach książek trolle pojawiły się w Eddzie Snorri Sturlusona około 1220 roku. Sturluson opisuje tam wielogłowego olbrzymiego potwora. O trollach wspomina też w XVII wieku norweski, ale tworzący w języku duńskim pisarz Ludvig Holberg.
Trolle wielokrotnie pojawiały się później w skandynawskich wierzeniach ludowych: w Norwegii opisywano je jako wielkie, silne, złośliwe i niebezpieczne stworzenia. Były brzydkie, miały ogromne nosy i oczy jak cynowe talerze. Były wrogo nastawione zarówno do ludzi, jak i bogów, i ożywiały się, czując zapach krwi chrześcijanina.

W stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia trolle to wielkie stwory o potężnej sile. Zostały wyhodowane przez Morgotha, podobnie jak orkowie i smoki. Pod wpływem słońca zmieniały się w kamień. Ze słów Drzewca wynika, że trolle to parodia entów, tak jak orkowie są parodią elfów.

W Wiedźmie Olgi Gromyko trolle są stworami podobnymi do ludzi, które często używają wulgaryzmów. Słońce im nie szkodzi i nie są odporne na czary.

W cyklu J.K. Rowling o Harrym Potterze tylko w pierwszym tomie pojawiają się trolle, a w czwartym Ron Weasley mówi, że olbrzymy, tak jak trolle, lubią zabijać. Są wielkie, mało inteligentne i brutalne.

W świecie Sagi o wiedźminie Sapkowskiego trolle są istotami żyjącymi w górach. Opiekują się mostami, dbają o ich stan techniczny i pobierają opłaty za przekroczenie mostu.

Trollami są także Muminki występujące w cyklu powieści i opowiadań dla dzieci autorstwa Tove Jansson. Pierwsza powieść z tego cyklu nosiła tytuł Małe trolle i duża powódź, a słowo „troll” występowało często w oryginalnym tekście szwedzkim, w przeciwieństwie do polskich przekładów.

Przykładów można by dodawać i dodawać bez końca, lecz nie chodzi o to. Opisem chciałem wam przybliżyć temat, a keszem dać możliwość przyjrzenia się prawdziwemu trollowi z bliska. Podobno w ostatnim czasie zamieszkał on w Górach Suchych. Słyszałem plotki, które mówią, że postawił domek w pobliżu czerwonego szlaku ze Schroniska na Bukowiec. Ile w tym prawdy? Sami się przekonajcie. Pamiętajcie, że trolle zamieszkują odludne, niemalże niedostępne tereny oraz potrafią się świetnie ukryć.

UWAGA! 

Jeżeli udało ci się namierzyć trolla to pod żadnym pozorem nie zabieraj go ze sobą. Podobno wisi na nim klątwa posiadacza.

Nie dajcie mu się przechytrzyć.

Powodzenia.

P.S Ostatni raz, jak go spotkałem miał przy sobie trzy certyfikaty, logbook oraz ołówek.