Badania przeprowadzone następnie przez Chemisch - Mikroskopische Laboratorium dr M. A. Jolles w Wiedniu wykazały iż solanki zawierają w swym składzie bardzo wysokie, jedne z najwyższych w Europie, stężenie jodu i bromu.
Następne badania przeprowadzone w okresie międzywojennym między innymi przez prof. Akademii Górniczej w Krakowie dr Walerego Goetla oraz dr inż. Ludwika Kowalskiego zakwalifikowały solanki do szlachetnych wód mineralnych przeznaczonych do leczeń polegających na specyficznym działaniu jodu na ustrój ludzki, zwłaszcza przy nieobecności w jej składzie siarczanów i metali ciężkich.
Początki przemysłowego wykorzystywania datowane są na lata 50 ubiegłego wieku wraz z powstaniem Kopalni i Warzelni Solanek, które na trwałe wpisały się w krajobraz Dębowca.
Eksploatację solanki prowadziły Uzdrowiska najpierw Jastrzębie - Zdrój, a następnie Ustroń, które warzyły z niej zabłocką sól leczniczą jodowo - bromową.
Solanka z Dębowca posiada jedną z najwyższych w świecie koncentrację takich minerałów jak: jod, brom, wapń, krzem oraz selen i zaliczona jest Rozporządzeniem Rady Ministrów z lutego 2006 r. (Dz. U. nr 32/2006 poz. 220) do wód leczniczych i termalnych.
źródło: debowiec.cieszyn.pl