Marcin Dragan? A kto to taki?
Zapraszam Was na subiektywny wspomnieniowy spacer po dzielnicy Gdańska, która jest mi szczególnie bliska. Bo to tutaj mieszkałam od najmłodszych lat i cały czas jestem tu blisko. Wszystkie wspomnienia z dzieciństwa, szkoły, liceum, studiów, pracy… Ah… Zabiorę Was w bliskie memu sercu i pamięci miejsca, chociaż i tak nie da się wszystkich „okeszować” ;-) Zapiszcie cyfro-liczbę, być może niebawem się przyda.
A tymczasem - zaczynamy!
Moi rodzice w 1984 roku, po skomplikowanych historiach mieszkaniowych (jak na owe czasy przystało), zamieszkali przy ulicy Dragana. Ulica ta to część jednostki H gdańskiej dzielnicy Chełm. W tamtych czasach było tu nic. Osiedle dopiero powstawało, a ulica Dragana wraz z ulicą Witosa - stanowiły kolejny etap budowy jednej z większych dzielnic Gdańska.
Przez lata zastanawiałam się kim był Marcin Dragan. Obok mnie znane nazwiska - Biegański, Witos, Chałubiński… Można ich było znaleźć w każdej encyklopedii. W czasach kiedy nie było internetu nie mogliśmy znaleźć informacji ani w bibliotekach, ani w książkach, ani - o zgrozo - w samej Spółdzielni. Panie tam pracujące z rozbrajającą szczerością odpowiadały - „a to akurat nie wiemy kto to!”. Nie pomógł raczkujący internet, nie pomogły czytelnie… Wprawdzie nie przykładaliśmy się do poszukiwań zbyt dokładnie, ani nie poświęcaliśmy im zbyt wiele czasu. Może dlatego odpowiedź znaleźliśmy niedawno. I żebyście nie trwali nadal w niewiedzy podzielę się z Wami tajemną wiedzą o tajemniczym patronie jednej z gdańskich ulic.
Marcin Dragan, jak podają źródła, urodził się 11 listopada 1882 w Chyrowie (w województwie Małopolskim) a zmarł 9 lipca 1966 w Gdańsku. Studiował na uniwersytecie we Lwowie, historię i geografię. Od roku 1908 szczycił się tytułem doktora, a od 1954 - docenta. Od 1925 roku był nauczycielem historii i geografii w Gimnazjum Polskim, a w latach 1926-1939 był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki - któremu nadał naukowy charakter, a od 1937 roku - prezesem honorowym.
Dragan był współzałożycielem „Rocznika Gdańskiego”, a od 1930 pracował jako archiwista przy Komisariacie Generalnym RP. Przyczynił się do wydania w Polsce części polskich archiwaliów z zasobu gdańskiego archiwum.
W 1945 roku powrócił do Gdańska i do 1949 roku był kierownikiem Archiwum Państwowego, a w latach 1949-1961 był jego dyrektorem.
Organizował zabezpieczanie ocalałego zbioru archiwalnego, gromadzenie rozproszonego zasobu, odbudowę zniszczonego gmachu archiwum.
źródła: Internet
O skrytce
Łatwa i przyjemna, niedaleko przystanku autobusowego „Dragana - Kładka”, na którym to spędziłam godziny w oczekiwaniu na rydwany komunikacji miejskiej ;-)
Uwaga na rowerzystów i innych ;-)