Een route door een stukje van het mooie groningerland.
De ene plek mooier als de ander. Stuk voor stuk plekjes waar je de auto prima kan parkeren.
Denk wel altijd goed om dat we in het boerenland zijn met grote landbouwwerktuigen. en die boer wil graag van en naar zijn land.
Het doel van deze route is enkel en alleen om u door ons mooie groningerland te begeleiden.
De buurtschap heeft naast het gemaal een kleine boerderij waarin oorspronkelijk de sluiswachter woonde, een houten loods (werkplaats) — beide zijn monumenten. Aan de overzijde van het diep staat, net achter het gemaal, nog een woonhuis. De Schaphalsterzijl en Winsumerzijl hebben beiden een waterspuwer. Boven op de Nieuwe Sluis staat een windwijzer met het wapen van het vroegere waterschap Hunsingo
Schaphalsterzijl en Winsumerzijl
Voor de aanleg van de zijlen waterden de maren in het gebied af op de Fivelboezem, die in de loop van de late middeleeuwen steeds verder werd bedijkt, alvorens ze in 1317 werd afgedijkt tussen Oosternieland en 't Zandstervoorwerk, waarop de afwatering verliep via de buitendijkse Groote Tjariet. Toen echter de opslibbing van de buitendijkse gronden steeds verder toenam ontstonden problemen met de afwatering en namen de schepperijen van Uithuizen, Zandeweer en Overmaringe het besluit om de afwatering voortaan te regelen via de in 1361 gebouwde Winsumerzijl (zie verder). Om dit te bewerkstelligen moesten nieuwe diepen worden gegraven als verbindingskanalen tussen de Helwerdermaar en Usquerdermaar, Eppenhuistermaar en Koksmaar en tussen de Startenshuistermaar en Menkeweerstertocht. De Winsumerzijl was niet geschikt voor deze vergroting van haar achterland en om die reden werd in 1459 een nieuwe houten zijl gebouwd ten noorden van de Schapehals; de Schaphalsterzijl. Het Winsumerdiep werd hiervoor doorgetrokken naar het Schaphalsterzijl. Het bestaande Winsumerzijlvest werd daarop hernoemd tot Winsumer en Schaphalsterzijlvest (in 1856 opgegaan in waterschap Hunsingo, in 1995 in het Noorderzijlvest). In 1539 werd er een beschoeiing aangelegd bij de Schaphalsterzijl. In de Tachtigjarige Oorlog werd er een schans aangelegd bij de zijl door Staatsgezinde troepen. In 1581 werd deze schans veroverd door Spaanse troepen. Tijdens deze vijandelijkheden werd de houten zijl in brand gestoken. De zijl werd vervolgens weer hersteld.
In de loop der eeuwen verzandde het Reitdiep steeds verder en in 1629 werd een meander van het Reitdiep bij Garnwerd afgesneden (het Oude Diepje), waardoor de oude Winsumerzijl overbodig werd. Deze wordt sindsdien Oldenzijl genoemd. Ter vervanging hiervan werd een nieuwe stenen Winsumerzijl aangelegd direct ten noorden van de Schaphalsterzijl. Deze zijl werd ontworpen door stadsbouwmeester Anthoni Verburgh. De werkzaamheden hieraan begonnen in 1635. In 1636 werd een nieuwe uitwateringsgeul gegraven en in 1637 werd de oude Winsumerzijl gesloopt. In 1638 waren de werkzaamheden voltooid.[1] Iets daarvoor werd in 1632 het zijlvester-timmerhuis gebouwd; de voorganger van het huidige waarmanshuis.
Tussen 1660 en 1662 zijn waarschijnlijk de sluisdeuren vervangen en mogelijk andere reparaties gepleegd, getuige een in 1660 gegoten sluispot (draaischarnier) van de Winsumerzijl (nu in Groninger Museum) en een gedenksteen met het jaartal 1662. In 1669 en 1733 werden plannen gemaakt voor een stenen Schaphalsterzijl, omdat de houten zijl veel onderhoud vergde en begin 18e eeuw tevens begon te lekken. In 1734 werd vervolgens de bouw van een stenen sluis aanbesteed. De nieuwe stenen Schaphalsterzijl werd geplaatst tussen de gebinten en op de vloer van de oude houten sluis. In 1790 werden beide zijlen voor het in die tijd astronomisch hoge bedrag van 48.000 gulden vernieuwd omdat bij hoog water er water onder de sluizen door kon sijpelen, wat op termijn kon leiden tot het wegspoelen van de grond eronder.