Pod koniec 1901 roku powstało z inicjatywy lekarza dr Kapusty stowarzyszenie sportowe TV Hoffnung. Przyjęta nazwa wskazuje na bliskie powiązanie z istniejącym wówczas zakładem Colmara Schoenawy „Hoffnungshötte” (Nadzieja). Skromne możliwości finansowe i warunki środowiskowe określały ramy działalności sportowej. Gimnastyka, Lekkoatletyka, Pływanie, Baseball (palant) i później piłka ręczna jedenastoosobowa oraz faustball (przebijanie piłki przez sznur), jako najmniej kosztowne dyscypliny znalazły licznych zwolenników.
W latach dwudziestych XX wieku zaczęto uprawiać piłkę ręczną i faustball, który
z biegiem lat stały się dyscyplinami wiodącymi.
Rokiem faktycznie początkującym poważnie uprawianie piłki ręcznej w Kuźni Raciborskiej był rok 1926. Oficjalne powołanie sekcji piłki ręcznej i start w raciborskiej klasie powiatowej nastąpił w 1931 roku. Pierwsze sukcesy mężczyzn to zdobycie tytułu Mistrza Powiatu w 1934 roku, w kolejnych Mistrza Górnego Śląska. W tym też czasie (1936r.) starano się o awans do Ligi Śląskiej jednak bez powodzenia. Systematyczny rozwój piłki ręcznej, jak też i innych dyscyplin, niestety przerwał wybuch II wojny światowej.
Rok 1946 to czas powrotów z przesiedleń i obozów jenieckich mieszkańców Kuźni, a także i tych, którzy przed wojną uprawiali czynnie sport w tym piłkę ręczną.
W 1947 roku przy fabryce obrabiarek Rafo, powstał klub sportowy o pełnej nazwie RAFO Kuźnia Raciborska.
Głównym inicjatorem tego przedsięwzięcia jest Eryk Pchałek – również trener i zawodnik. Pierwszym prezesem klubu Rafo Kuźnia Raciborska został inż. W. Rekwirowicz.
W 1948 roku drużyna została zgłoszona do rozgrywek o mistrzostwo woj. Opolskiego, w których odniosła duży sukces, zdobywając tytuł Mistrza Opolszczyzny oraz prawo startu w eliminacjach o awans do I ligi. W tym turnieju Rafo zajęło IV miejsce, co niestety nie zagwarantowało awansu.
W 1949 roku klub zmienił dotychczasową nazwę na Stal Kuźnia Raciborska.
W sezonie 1950/51 rozegrano mecze o mistrzostwo II ligi, w której Stal zajęła
I miejsce i tym samym uzyskała prawo gry w finałach Mistrzostw Polski. W tych mistrzostwach klub zdobył tytuł wicemistrza Polski w piłce ręcznej jedenastoosobowej. W przeciągu dwóch następnych lat zawodnicy Stali wywalczyli drugi i trzeci z rzędu tytuł wicemistrza Polski.
W 1954 roku seniorzy Stali wzięli udział w rozgrywkach na szczeblu centralnym w systemie ligowym wiosna – jesień. Całą ligę tworzyło łącznie osiem zespołów.
Stal Kuźnia Raciborska po raz pierwszy w historii klubu została Mistrzem Polski.
W następnym sezonie „stalowcy” przegrali walkę o tytuł zaledwie o jeden punkt z AZS Katowice i po raz czwarty zdobyli tytuł wicemistrza Polski w piłce ręcznej jedenastoosobowej.
Rozgrywki ligowe o Mistrzostwo Polski w piłce ręcznej „jedenastek” w 1956 roku odbyły się w systemie wiosna – jesień, mecz i rewanż. Po wielce ciekawych i emocjonujących meczach zawodnicy Stali po raz drugi zdobyli tytuł Mistrza Polski.
W 1957 roku po raz drugi zmieniono nazwę klubu na KS Rafamet Kuźnia Raciborska.
W 1958 roku klub sportowy z Kuźni Raciborskiej po raz piąty zdobył tytuł wicemistrza Polski.
Kolejna reorganizacja rozgrywek w tej dyscyplinie spowodowała utworzenie w 1959 roku Ligi Państwowej w piłce ręcznej 7-osobowej, likwidując tym samym system eliminacji na bazie którego dotychczasowi mistrzowie poszczególnych województw grali w półfinałach i finałach Mistrzostw Polski na szczeblu centralnym. Decyzja ta spowodowała zgłoszenie drużyny Rafametu tylko do rozgrywek Ligi Państwowej „jedenastek”.
Zespół Rafametu Kuźnia Raciborska zajął w tych rozgrywkach II miejsce i po raz szósty zdobył tytuł wicemistrza Polski w piłce ręcznej.
W 1959 roku zawodnicy Rafametu wygrywając wszystkie mecze finałów Mistrzostw Polski Juniorów w Kolejarze Opole, Spójnią Gdańsk oraz MKS Chorzów zapewnili sobie tytuł Mistrza Polski Juniorów w piłce ręcznej jedenastoosobowej.
W 1965 roku w Opolu odbył się niestety ostatni turniej o Mistrzostwo Polski. Współzawodnictwo w turnieju okazało się sukcesem zawodników Śląska Wrocław, drugie miejsce zajęła drużyna gospodarzy, na III miejscu uplasował się AKS Chorzów, a ostatnie IV miejsce zajęli zawodnicy Rafametu.
Likwidacja rozgrywek piłki ręcznej jedenastoosobowej zamknęła bardzo bogaty w sukcesy okres naszego klubu.
W rozgrywkach piłki ręcznej siedmioosobowej piłkarze Rafametu nie odnieśli sukcesów na miarę piłkarzy grających o mistrzostwa „jedenastek”.
Więcej można przeczytać w książce „Historia piłki ręcznej w Kuźni Raciborskiej w latach 1947-1997” autorstwa Wiktora Jacka oraz Ryszarda Węglarza.
Początki piłki nożnej w Kuźni Raciborskiej sięgają lat 50.-60
