Po znalezieniu kesza koniecznie przejdź się wzdłuż murów. Teraz stoisz na jednym ich końcu - w średniowieczu znajdowała się tu jedna z głównych bram miasta - Brama Świdnicka, prowadząca oczywiście w kierunku Świdnicy (ulica Świdnicka była wtedy, co ciekawe, szersza niż jest obecnie). Bramą tą opiekował się cech krawców. Na drugim końcu (rekomendowany spacerek wzdłuż murow) znajduje się furta od wiek wieków zwana Szkolną (nazwa nadal aktualna, bo obok jest szkoła). Po zewnętrznej stronie doskonale widoczne pozostałości fosy. W średniowieczu fosa była podwójna a zasilały ją wody dwóch średzkich potoków.
Nie wiadomo kiedy dokładnie powstały średzkie mury miejskie. Być może poprzedzały je umocnienia drewniano - ziemne, ale to tylko hipoteza. Pewny jest natomiast fakt, ze w 1341 r. król czeski Jan Luksemburski podarował miastu dziesięcioletni czynsz, jaki płacili średzcy Żydzi, na cele budowy murów. Najprawdopodobniej pieniądze te miały zostać wykorzystane nie tyle do rozpoczęcia budowy, ile do modernizacji istniejących już wówczas fortyfikacji.
Najstarsze przebadane partie ceglanych murów powstały w wątku wendyjskim a kontynuowano je w wątku gotyckim (stąd datowane są na koniec XIII w. kiedy taka zmiana w budownictwie śląskim zaszła). Mury miały 29 nieregularnie rozmieszczonych półwież (baszt - łupin), prostokątnych i cylindrycznych. Cylindryczne powstały w XV w. a na przełomie XV i XVI w. przystosowano je do użycia broni palnej. W trzech narożach murów (w czwartym był Zamek) umieszczono prostokątne wieże, powierzone pieczy cechów kuśnierzy, sukienników i stolarzy. Takie same wieże (tyle że wyższe) powstały jako wieże bramne.
W średniowieczu do miasta prowadziły cztery bramy: Legnicka, Wrocławska, Rzeźnicza i Świdnicka oraz dwie furty - Furta Szkolna oraz furta u wylotu obecnej ul. Kilińskiego, którą w 1536 zastąpiono piątą bramą - Bramą Nową.