Parafia Wszystkich Świętych w Sieradzu została erygowana w XII w. (do 1818 r. w archidiecezji gnieźnieńskiej). Z parafii tej erygowano szereg dzisiejszych parafii sieradzkich. Pierwotny kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych został spalony przez Tatarów w 1278 r., po odbudowie zniszczony w 1292 r. przez Czechów, a w 1331 r. przez Krzyżaków. W XIII w. istniała koło zamku kaplica publiczna pw. św. Marcina. W 1426 r. na zamku zbudowano kaplicę pw. Rozesłania Apostołów. Została ona spalona w 1588 r. Przy tej kaplicy w drugiej połowie XV w. powstała kapituła kolegiacka sieradzka, przeniesiona po 1588 r. do kościoła Trójcy Świętej, wybudowanego w miejscu kaplicy św. Marcina. Kościół Trójcy Świętej rozebrano w 1780 lub 1786 r.

Obecny kościół parafialny zbudowano w stylu gotyckim. Jest trzynawowy, halowy, murowany z cegły. Posiada dwuprzęsłowe, wieloboczne zamknięte prezbiterium o szerokości równej nawie głównej. Odbudowany przez Kazimierza Wielkiego około 1370 r., był ponownie restaurowany w 1447 r. i przerabiany w XVI w. Budowę wieży zakończono w 1585 r. Pożar w 1645 r. ponownie zniszczył kościół. W latach 1648-1682 naprawiono straty, jednocześnie przebudowując kościół i zakładając nowe sklepienie. W 1658 r. z fundacji Wojciecha Prus Chudzickiego odbudowano na planie kwadratu kaplicę Pana Jezusa przy prezbiterium. Od wschodu przylega do niej zakrystia z 1925 r. Na miejscu pierwotnej zakrystii znajduje się obecnie kaplica z 1935 r. z polichromią Józefa i Łucji Oźminów. W fasadę kościoła wmurowano w 1925 r. fragmentarycznie zachowane rzeźbione odrzwia z dawnego zamku sieradzkiego (około połowy XVII w.), o nadprożu z przedstawieniem orła trzymanego przez gryfy, wsparte na kolumnach oplecionych winoroślą.

Pierwsze wzmianki o Sieradzu jako o grodzie kasztelańskim pochodzą z 1136r. Nazwa miasta podlegała licznym zmianom. Najdawniejsza Sim, później Syraz (1145), Syradz, Sirazia lub Siracz (1225). Kronikarz Marcin Bielski zwie ją Siradz.

Wincenty Kadłubek w paru miejscach zaznacza o istnieniu Sieradza. 

Prawa miejskie Sieradz otrzymał zapewne przed 1268 r. W połowie XIII w. stał się stolicą księstwa, później Ziemi Sieradzkiej, a od XIV w. do 1793 r. województwa sieradzkiego. Od 1233 r. odbywały się tu synody biskupie, a w drugiej połowie XIV i w XV w. zjazdy polityczne. Miasto było wielokrotnie niszczone przez najazdy i pożary w XIII w. W 1331 r. spustoszyli je Krzyżacy. Odbudowane w drugiej połowie XIV w. przez Kazimierza Wielkiego, otrzymało mury obronne i nowy zamek. Kolejne pożary, m.in. w 1447 i 1510 r., a następnie wojny szwedzkie z XVII i na początku XVIII w., spowodowały, że Sieradz podupadł i stracił na znaczeniu. W 1793 r. został stolicą powiatu. Mury obronne oraz zamek zostały ostatecznie rozebrane w 1800 r.

ŹRÓDŁO INFORMACJI : http://www.kolegiata-sieradz.pl/historia