English follows
Νοσταλγία τραίνων
Παλιά υπήρχαν συνδέσεις με τρένο από την Πάτρα, την Αθήνα και την Μεσσήνη προς Καλαμάτα.
Ήταν ο φθηνότερος τρόπος μεταφοράς. Για τους τουρίστες αυτά τα τρένα είχαν μια ιδιαίτερη γοητεία. Ήταν τα παλαιότερα εν λειτουργία τραίνα (οι πιο φτωχές χώρες έβαλαν τρένα αργότερα, οι πλουσιότερες χώρες τα είχαν ανανεώσει).
Όμως θα συναντούσε κανείς ακόμα τον 'αυθεντικό' Ελληνικό λαό.
Ήταν πάντα κάπως σαν γιορτή στα βαγόνια. Για τα μακρινά ταξίδια όλοι θα έπαιρναν κάτι για φαγητό μαζί τους, συχνά με πολύ σκόρδο, αλλά υπήρχε και καφές και σάντουιτς στο μπαρ. Σε μεγάλους σταθμούς οι μικρέμποροι πουλούσαν πράγματα από την εξέδρα μέσω των παραθύρων.
Τα τρένα ήταν πραγματικά αργά (κάποτε με πήρε 12 ώρες για να φτάσω στην Αθήνα), αλλά θυμάμαι ότι ήταν άνετα. Όταν ανηφόριζε το τραίνο κάποιος θα μπορούσε να ανέβει στο τραίνο χωρίς αυτό να χρειαστεί να σταματήσει. Υπήρχαν δύο είδη αμαξοστοιχιών: οι «ταχείες» και οι «υπέρ-ταχείες». Η διαφορά ήταν ότι οι « υπέρ-ταχείες» σταματούσαν μόνο στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, ενώ οι « ταχείες» θα σταματούσαν οπουδήποτε για να ανέβει αν κάποιος που στέκεται δίπλα στις γραμμές.
Πρέπει να προσεγγίσετε το cache από τη νότια πλευρά των γραμμών. Μην ανησυχήσετε για τα δύο σκυλιά που γαβγίζουν στην περιοχή. Δεν μπορούν να περπατήσουν ελεύθερα. Και να ξέρετε ότι υπάρχουν πολλοί αγκαθωτοί θάμνοι στην περιοχή, έτσι πρέπει είτε να είσται ντυμένοι ανάλογα είτε πρέπει να βρείτε έναν τρόπο να πιάσετε τις γραμμές του τραίνου κάπου νωρίτερα και στη συνέχεια να ακολουθήσετε αυτές (δεν υπάρχει κίνδυνος να έρθετε κάποιο τρένο ....)
Train Nostalgy 1
There used to be train connections from Patras, Athens and the village of Messini to Kalamata.
It was the cheapest way of transportation. For travellers on vacations these trains had short of an attraction to them. They were the oldest still in operation (poorer countries afforded trains later, richer countries had updated theirs), and one could travel with the still 'untouched', 'original' Greek folk.
It was somehow sort of a party in the wagons. For long trips everybody would take something to eat with him, often with lots of garlic, but one could also buy coffee and sandwiches at the bar. At large stations merchants would sell stuff from the track through the windows.
The trains were really slow (once it took me 12 hours to reach Athens) but I remember they where really comfortable. When uphill one could jump onto the running train. There where two sort of connections: the 'fast' ones and the 'super-fast' ones. The difference was that the 'super-fast' ones would only stop at train stations, while the 'fast' ones would also stop if somebody standing by the track would wave them to halt.
You need to approach the cache from the south side of the tracks. Do not be afraid of the two barking dogs in the vicinity. They can not walk freely. And be aware that there are a lot of bushes around the cache, so you have either to be dressed properly or find a way to reach the tracks earlier and then walk along them (there is no risk of any train coming ....)
