Deze cache is geplaatst op een historische plek in de wijk Stadshagen, tevens is er op de plek nu een mooie ontmoetingsplaats gerealiseerd.
Historie;
In 2001 en 2002 vonden er uitgebreide opgravingen plaats door de Zwolse Archeologische Dienst. Er werden opmerkelijke vondsten gedaan. Zo kwamen ze tot de ontdekking dat het gebouw Werkeren veel eerder werd gesticht, dan tot dusver werd aangenomen. Werkeren werd gesticht als een zaaltoren in 1368, met daar omheen een dubbele gracht. Vermoedelijk is het gesticht door Roderik van Voorst. De heren van Voorst waren ridders en hadden veel macht in deze regio. Ze bezaten ook het kasteel in Westenholte wat ook afgebroken is.
Na 1400 was Werkeren in het bezit van familie van Ittersum. Johan van Ittersum heeft tijdens zijn leven Werkeren vergroot (rond 1440). Werkeren had ook kelders en deze werden gebruikt als gevangenis, met toestemming van de landheer van Overijssel bisschop David van Bourgondië. Johan van Ittersum de derde was gehuwd met Anna van Buckhorst tot Zalk en zij erfde in 1546 Werkeren. Ze hadden drie dochters waarvan de oudste dochter Sophia of Fye, rond 1562 huwde met de Gelderse edelman Eusebius Bentinck, waardoor werkeren naar een andere familie ging de Bentincks.
In het begin van de 18e eeuw telde het huis Werkeren 12 vuursteden (verwarmde vertrekken met schouw) en drie brouwketels. Wat betekent dat het één van de aanzienlijkste huizen van Overijssel was. De rijkdom van het geslacht Bentinck dat er in de 17e eeuw verbleef, komt ook tot uitdrukking in de vele rijkversierde drinkglazen en de fele wijnflessen die in de gracht zijn gegooid. Uit één van de beerkelders kwamen een tinnen pispot, een tinnen kan en een tinnen flles met inhoud. Ook hebben ze voorwerpen van Venetiaans glas gevonden wat wijst op veel luxe. Uit de gracht is een compleet beelhouwwerk gekomen. Het betreft een leeuw van Bentheimer, zandsteen met wapenschild, waarop ook een leeuw staat afgebeeld. Een deel van de verf zit er nog op , het beeld heeft waarschijnlijk op de grachtmuren gestaan. Men vermoedt dat daar meerdere exemplaren hebben gestaan.
De laatste bezitters van Havezate Werkeren was de in 1767 geboren Anna Elisabeth van der Capellen. Het enige resterende kind van Hillegonda Anna Bentinck en Joan Derk van der Capellen tot de Pol. Deze edelvrouw, die zelf getrouwd was met Rudolf Christiaan van Rechteren tot Westerveld was de erfgenaam van de onverdeeld gebleven boedel van haar grootouders, doordat tijden veranderen was het voor de adel niet langer nodig om een Havezate in bezit te hebben om politiek actief te mogen zijn. Om deze reden werd de Havezate niet langer onderhouden, omdat onderhoud simpelweg te duur is.
In 1819 werden de gebouwen verkocht voor 17.015 gulden aan Berend Wolters uit Heino. Via zijn dochter kwam de boerderij in de handen van de familie Reuvekamp. Dat tot aan het eind van de 20e eeuw op de grond van de voormalige Havezate heeft gewoond en gewerkt. Een manquette van Werkeren is te bezichtigen in de Stadshoeve.