Sint Servaasbrug 
De oude naam van Maastricht, Mosa Trajectum, geeft al aan dat je hier de Maas over kon steken.
Oorspronkelijk was dit een doorwaadbare plaats in de Maas, iets ten noorden van de St. Servaasbrug. Maar omdat ook de belangrijke route van Boulogne-sur-Mer naar Keulen hier de Maas kruiste, ontstond de behoefte aan een betere en betrouwbaardere verbinding tussen de beide oevers.
Reeds in de Romeinse tijd werd daarom een brug bij Maastricht gebouwd. Deze lag iets ten zuiden van de Sint Servaasbrug. De sporen van deze Romeinse brug zijn bij baggerwerkzaamheden in 1963 gevonden. Men vond toen een puindam in de Maas. De brug zelf bestond uit grote houten palen met een ijzeren punt rondom verstevigd met stenen die deels afkomstig waren van afgebroken (Romeinse) gebouwen en graven. Er werden 200 gebeeldhouwde stenen opgehaald. Uit de datering van het hout dat er werd gevonden bleek dat het in 38 na Chr. was gekapt. Daarom neemt men aan dat deze brug al in de eerste eeuw na Chr. werd gebouwd. Een deel van de puindam ligt nog steeds op de bodem van de Maas.
In 1139 gaf de toenmalige Koning van het Heilige Roomse Rijk, Koning Koenraad III, de brug aan het Kapittel van de Sint Servaas. Dit was een bijzonder invloedrijk en machtig college van wereldlijke geestelijken. Het was al sedert de vroege Middeleeuwen verbonden aan de Sint Servaaskerk in Maastricht en de kanunniken onderhielden nauwe banden met het Heilige Roomse Rijk en de Duitse adel. Maar zij moesten uit de tolgelden ook het onderhoud van de brug betalen. Deze verplichting was in latere jaren regelmatig een geschilpunt met de stad Maastricht, want het onderhoud van de brug bleek duur en de tolgelden waren onvoldoende om alle kosten te dekken.
De brug heeft het uitgehouden tot 1275. Toen voltrok zich een ramp. Op 12 juli van dat jaar trok een processie over de brug. Er was veel volk op de been, misschien dansten ze en in ieder geval kon de brug deze belasting niet meer aan en stortte in. Tweehonderd tot vierhonderd mensen vonden hierbij de dood. Waarschijnlijk lag die ingestorte brug al op dezelfde plaats als de huidige brug.
Er moest dus een nieuwe brug worden gebouwd. Ditmaal deels gefinancierd door de stad, deels uit de verkoop van aflaten. Dit is de huidige Sint Servaasbrug, die overigens pas deze naam kreeg toen in 1932 de Wilhelminabrug was gebouwd. Voor die tijd was het gewoon “de brug”.
De brug ter vervanging van de ingestorte brug werd gebouwd tussen 1280 en 1298 in opdracht van het Kapittel. Hij telde negen bogen en aan de Wyckse zijde een houten overspanning, welke in geval van een belegering snel kon worden afgebroken. Aan beide zijden van de brug bevond zich een stadspoort, de Schuttenpoort aan de Maastrichtse zijde en de Körverpoort aan de kant van Wyck. Helaas heeft dat niet altijd de stad beschermd tegen inname en plundering door vijandelijke troepen.
In 1647 kwam de brug geheel in eigendom van de stad. Inmiddels had de loop van de Maas zich meer naar de kant van Wyck verplaatst, zodat de boog aan de Maastrichtse kant geen functie meer had. Hij werd dichtgemetseld en opgenomen in de nieuwe kademuur, waarna hij pas weer even tevoorschijn kwam bij de aanleg van het kanaal van Maastricht naar Luik in 1850.
Tussen 1683 en 1716 werd de brug in fasen gerestaureerd. De eerste boog (eigenlijk de tweede) werd in 1683 gerestaureerd onder leiding van Franciscus Romanus, de tweede en derde boog werden onder handen genomen rond 1698, en de overige bogen werden tussen 1714 en 1716 hersteld. Maar ook daarna was regelmatig herstel van schade nodig, wat niet volledig door de tolgelden werd gedekt. Om het tekort aan te zuiveren bestonden er voor de Maastrichtenaren verschillende heffingen.
De Stadsengel
In de periode dat Maastricht bezet was door de Fransen (ongeveer 1794-1815) werd de houten boog opgeknapt en de toegangspoort op de brug aan de Wyckse kant afgebroken. In 1827 werd de houten overspanning vervangen door een stenen brug (die kon worden opgeblazen). En om de brug te verbreden werden in 1836 en 1837 de stenen borstweringen vervangen door een gietijzeren hekwerk.
Maar de brug kon het steeds drukker wordende verkeer niet aan, terwijl ook de scheepvaart nieuwe eisen stelde, zodat in 1930 besloten werd tot de bouw van de Wilhelminabrug. Toen deze klaar was, begon men met een ingrijpende verbouwing en verbreding van de oude brug. De brug werd zorgvuldig afgebroken en de oude stenen werden genummerd bewaard. De bogen werden gereconstrueerd in beton, en daarna bekleed met gebruikmaking van de oorspronkelijke stenen. De funderingen werden verstevigd, en er werd ten behoeve van de scheepvaart een dam aangelegd van de oude brug naar de Wilhelminabrug. Aan de Wyckse zijde werden twee bogen opgeblazen en vervangen door een stalen hefgedeelte. Aan weerszijde van de beweegbare brug werden twee torentjes geplaatst ter herinnering aan de vroegere poort. De Maastrichtse beeldhouwer Charles Vos maakte voor de brug een beeld van Sint Servaas, dat nu nog steeds te zien is, kijkend in de richting van Luik. De 19e eeuwse stalen borstwering werd weer vervangen door een stenen muur.
Sint Servaas
In de Tweede Wereldoorlog liep de brug weer belangrijke schade op. Mei 1940 werd het hefgedeelte opgeblazen om de Duitse doortocht te bemoeilijken. Deze werd echter snel vervangen door een noodbrug. September 1944 werd de brug opnieuw opgeblazen, nu door de terugtrekkende Duitse troepen. Hierna werden de torentjes aan weerszijden van de hoofdpijler bij het hefgedeelte niet herbouwd. Er staat nu aan één kant een brugwachtershuisje, aan de andere kant bevindt zich een plaquette ter herinnering aan de bevrijding van Maastricht door de Amerikanen.
Een andere plaquette is geplaatst bij de opgang van de brug aan de Wyckse kant. Deze herinnert aan de 17 soldaten die in mei 1940 sneuvelden bij de verdediging van de brug of in de naaste omgeving ervan. Bij de hefbrug bevinden zich ook twee reliëfs die dateren uit 1827. Aan de ene kant een reliëf met de Gekroonde W van Willem I met de stadsster van Maastricht, aan de andere kant van de brug de Stadsengel van Maastricht met stadsster.
Koning Willem I
In 2000 werd de brug heringericht voor voetgangers en fietsers en werden de door de Luikse architect Charles Vandenhove ontworpen straatlantaarns geplaatst. De oorspronkelijke eerste boog, degene die werd ingemetseld, werd bij het creëren van een onderdoorgang voor voetgangers in ere hersteld met gebruikmaking van Middeleeuwse elementen van die boog.
Op de in Nederland geslagen euro’s staat sedert 2017 een gestileerde Sint Servaasbrug, het muntmeesterteken van de uit Maastricht afkomstige muntmeester Stephan Satijn.
Bronnen: Wikipedia, mestreechtersteerke.nl
Opdracht:
Om deze virtual te loggen dien je aan te tonen dat je effectief op de Sint Servaasbrug bent geweest.
WP1: Zoek op de brug naar de volgende plaquette en noteer de ontbrekende datum.
Wp2: voeg een foto van de brug aan je log toe, genomen vanaf WP2, met op de voorgrond jezelf, je GPS of elk ander attribuut dat specifiek is voor je team.
Je kunt onmiddellijk loggen mits de foto bij je log is gevoegd. Het antwoord op vraag 1 moet je niet in je log zetten maar opsturen via het berichtencentrum van Geocaching.com. Logs waarbij het antwoord op de vraag niet binnen een week is ontvangen, worden verwijderd.
Le pont Saint-Servais
Le vieux nom de Maastricht, Mosae Trajectum, signifie qu’ à cet endroit il y a avait la possibilité de traverser la Meuse, et parce que la route entre Boulogne-sur-Mer et Cologne passait par Maastricht, le besoin s'est fait sentir d’une traversée plus aisée. Au cours du premier siècle après JC, un pont donc a été construit. Cet ouvrage a perduré jusqu’en 1275.
Le 12 juillet de la même année, le pont s’est effondré lorsqu’une procession est passé sur le pont, noyant des centaines personnes. Ce pont se trouvait au sud du pont actuel. Des traces ont été découvertes en 1963 lors des traveaux d'excavation à la Meuse pour remplir le canal Maastricht-Liège.
Un nouveau pont construit entre 1280 et 1295 sur ordre du chapitre de Saint-Servais comptait 9 arches et une travée en bois du coté de Wyck, qui pouvait être démontée en cas de guerre. Avec le temps, la première arche du coté de Maastricht est devenue superflue dés lors que le lit de la rivière était déplacée plus á l’est. Quand on construisait un nouveau quai, l'arche disparue aussi. Plus tard cette arche antique est réapparue lors de la construction du canal Maastricht-Liège en 1850.
Une révision majeure du pont a eu lieu dans les années 1930. En raison de l’augmentation du traffic et du passage de navires de plus grande tailles, il a été décidé de construire un nouveau pont au nord du pont Saint-Servais, puis de restaurer substantiellement l’ancien pont. Certaines arches ont été remplacées par un pont levant. En 2000, le pont aménageait pour les piétons et les cyclistes et des lampadaires conçus par l’architecte liégeois Charles Vandenhove ont été installés. La première arche disparue avec le comblement du vieux canal a recreusé pour servir de passage souterrain aux piétons.
Depuis 2017, les euros frappés aux Pays-Bas comportent un pont stylisé Saint-Servais, la marque de maître Stephan Satijn, originaire de Maastricht.
Loguer la cache:
Afin de loguer cette cache, nous vous demandons de:
WP1: Chercher la plaque sur la photo. Completez le texte manquant. Il manque une date et envoyez votre réponse par mail où par la messagerie de geocaching.com.
WP2: À WP2 prendre obligatoirement une photo de vous où de quelque chose qui est spécifique pour votre geocaching team et postez la photo avec votre commentaire en Found It.
Les logues qui ne repondront pas aux conditions seront supprimés.
Sint Servaas bridge
The origin of the name of Maastricht (Mosae trajectinum) indicates that there was an opportunity to cross the river Meuse here. In Roman times, the road from Boulogne-sur-Mer to Cologne crossed the Meuse at Maastricht. Nowadays, the level of the Meuse at Maastricht is regulated by a weir north of the city, but in Roman times the level of the water could vary considerably, low in summer and high in winter time, making it difficult to cross the river. Therefore a bridge was built a little bit south of the current bridge. Pieces belonging to this old bridge have been found by chance in 1963 during works in the river. A disaster occurred in 1275, when the bridge collapsed during a procession, and many people drowned.
A new bridge was built between 1280 and 1295 at the present place. The bridge counted 9 arches and a wooden part at the side of Wyck which could easily been destroyed in case of war. Later on the first arch was not needed anymore as the river bed displaced to the Wyck side. It became covered and was only revealed again when a now disappeared canal was digged on the Maastricht side connecting the Zuid-Willemsvaart with Liège in 1850.
A major restauration took place around 1930. At that time the traffic became too heavy for the old bridge and a new bridge was constructed north of the Sint Servaas bridge. A movable part replaced several arches as the ships also demanded for more space. From 2000 on, only pedestrians and bicycles were allowed to use the bridge. The lamps on the bridge have been designed by Charles Vandenhove, an architect living in Liège.
The euro coins minted in the Netherlands from 2017 on do have a coin-stamp of the Sint Servaas bridge, albeit in a stylised form, as the mintmaster Stephan Satijn originates from Maastricht.
Log the virtual
To log the virtual, the following requirements are neeeded:
Wp1: Search on the bridge the plaquette shown on the photo and fill in the missing date. Send your answer via the geocaching message center to the CO.
Wp2: Make a photo of yourself or something closely connected to your geocaching activities and add the photo to your log.
Logs not fullfilling the requirements of the virtual will be deleted.
Virtual Rewards 2.0 - 2019/2020
This Virtual Cache is part of a limited release of Virtuals created between June 4, 2019 and December 31, 2020. Only 4,000 cache owners were given the opportunity to hide a Virtual Cache. Learn more about Virtual Rewards 2.0 on the Geocaching Blog.