Kłomino zostało wybudowane na miejscu małej osady Westfalenhof w trzydziestych latach dwudziestego wieku jako miasto o tej samej nazwie, szkoleniowy ośrodek niemieckiej armii. Przed drugą wojną światową rząd III Rzeszy wykupił go od miejscowej ludności. Zamieszkało w nim 60 tysięcy żołnierzy Wehrmachtu. Po wojnie w 1945 roku teren przejęła Armia Radziecka i przemianowała miasto na Grodek. Wyburzyła 50 zastanych budynków, w celu pozyskania cegły do budowy m.in. Pałacu Kultury i Nauki. Zostawili tylko stołówkę, kino i kilka koszarowców. Wybudowano w Kłominie nowe bloki mieszkalne, punkt medyczny, garaże, sklepy, kino, hydrofornię, dom kultury, przychodnię, kawiarnie. Samowystarczalne miasto było pilnie strzeżoną tajemnicą. W 1992 mogło tu mieszkać nawet 5000 osób. Do końca tego roku ostatni rosyjscy żołnierze opuścili miejscowość.
Teren przeszedł na własność skarbu państwa. Kłomino zaczęło być wtedy strzeżone przez polskie wojsko. Po czasie miasteczko skomunalizowano. Powiat koszaliński wydał 4.8 milionów złotych na próbę przywrócenia funkcjonowania miasta. Wybudowano oczyszczalnię ścieków, kotłownię, oświetlenie oraz doprowadzono wodę, jednak były to działania bez nadziei na powodzenie. W 1995 roku miasto administracyjnie przejęła gmina Borne Sulinowo, która próbowała znaleźć dla niego różne zastosowania: ośrodek dla deportowanych obcokrajowców, zakład karny, amerykańska wojskowa baza, francuska budowlana inwestycja, niemiecki zlot pasjonatów motocykla Harley Davidson, sprzedaż całości za 2 miliony złotych. Niestety ani jeden plan nie został zrealizowany, a miasto zostało skrajnie zaniedbane. Jedynie na krótki czas udało się tu zorganizować mieszkania socjalne.
Kłomino zostało pozostawione bez jakiejkolwiek kontroli - rozkradzione i zdewastowane. Najszybciej zniknęło z miasta całe ruchome wyposażenie. Najodważniejsi przyjeżdżali z ciężkim sprzętem i po wyburzeniu zabierali elementy konstrukcyjne: belki i cegły. Zdarzały się też pożary, niekoniecznie przypadkowe. Miasto zrujnowano nie tylko przez bierność gminy, bo ta świadomie się do tego przyczyniła. Sprzedała ona kostkę brukową Kłomina za prawie milion złotych. Niektóre nowsze bloki kupili zabużanie za swoje odszkodowania. Najstarsze gmina przerobiła na drogowy tłuczeń. Zburzono sklep (1990-1999), 10 koszarowców i sztabów (2000-2009), kotłownię (2007), szkołę (2008), klub oficerski (2009), kotłownię (2020), dwa bloki (2021), garaże, warsztaty, stołówkę. W 2012 roku w Kłominie zameldowanych było tylko 12 mieszkańców. Obecnie jest to miasto widmo. Oficjalnie istnieje na mapie wraz z pełną siatką ulic, jednak praktycznie nikt w nim nie mieszka.
Na terenie Kłomina może być niebezpiecznie, z uwagi na budynki pozostawione bez opieki.
Od sierpnia 2021 do logu typu found it trzeba załączyć fotografię przedstawiającą logującego stojącego obok zbiornika wodnego. Twarz może być zasłonięta lub wymazana w programie.
Współczesny plan Kłomina.
Plan Kłomina z czasów niemieckich. Zieloną kropką zaznaczone współrzędne kesza.
Współczesna fotografia tego samego obszaru Kłomina. Czerwoną kropką zaznaczone współrzędne kesza.
Fotografia Kłomina z ok. 2000 roku. Czerwoną kropką zaznaczone współrzędne kesza.
Fotografia Kłomina z 2020 roku. Czerwoną kropką zaznaczone współrzędne kesza.
Virtual Rewards 2.0 - 2019/2020
This Virtual Cache is part of a limited release of Virtuals created between June 4, 2019 and June 4, 2020. Only 4,000 cache owners were given the opportunity to hide a Virtual Cache. Learn more about Virtual Rewards 2.0 on the Geocaching Blog.