Het magische bos
Heel lang geleden woonden er in een bos aan de rand van Kerkrade allerlei dieren vreedzaam naast elkaar.
Ze hadden een goed leven en spraken allemaal dezelfde taal. Allerlei soorten vogels vlogen in het rond en twitterden er vrolijk op los.
Konijntjes speelden er in het gras, reeën knabbelden aan de doornige braamstruiken en genoten van de heerlijke vrucht.
Hoog boven in een boom zat de uil die ’s nachts als de dieren sliepen de wacht hield over het bos en hen waarschuwde voor naderend gevaar.
Af en toe kwam je er een knorrend wild zwijn tegen die met zijn afgeplatte sterke snuit wroetend in de aarde op zoek was naar truffels. Ondertussen hield ze met haar rechtopstaande oren en kleine oogjes haar spelende kroost nauwlettend in de gaten. Bijen zoefden van de ene mooie bloem naar een andere die wellicht nog mooier was, om te smullen van de heerlijke nectar. Ja, het leven in het bos was goed, als een klein paradijs op aarde. Tot op die verschrikkelijke dag waarop alles veranderde. Die dag begon zoals alle andere dagen. De vogels waren als eerste wakker en wekten met hun getwitter de andere dieren in het bos. Hoog aan de hemel scheen de zon door de bladeren van de bomen en zijn stralen raakten nog maar net tot aan de grond. De dieren waren nog maar nauwelijks aan hun ontbijt begonnen toen ze werden opgeschrikt door een hels kabaal aan de rand van het bos. Bomen vielen een voor een om en de dieren renden in paniek op zoek naar een schuilplaats weg naar het midden van het uitgestrekte bos. Dit alles speelde zich zoals gezegd af in een ver verleden. Het was in die tijd toen er nog heksen en tovenaars bestonden. Een van die tovenaars was ik, Claudius Ptolemaeus is mijn naam. Op die verschrikkelijke dag was ik toevallig in dat bos en zag ik het allemaal gebeuren. Het waren mensen die in hun onmetelijke hebzucht bomen aan het kappen waren. Éen na een vielen de bomen om en het stopte pas toen al meer dan de helft van het bos was verdwenen en de hebzuchtige mensen genoeg hout hadden gekapt. Ondertussen zaten alle dieren wanhopig en angstig bij elkaar in het midden van het overgebleven bos. Ik had medelijden met de dieren en besloot hen te helpen want zoiets mocht nooit meer gebeuren. Met één toverspreuk maakte ik de bomen onaantastbaar voor de mens. Ik maakte ze zo sterk dat geen enkele bijl of zaag de bomen nog kon beschadigen.
Omdat het bos nu veel te klein was geworden voor al de dieren toverde ik ze met een andere spreuk om tot kleine magische wezens, onzichtbaar voor de mens. Zo leven ze nu nog steeds maar de toverspreuk is nu bijna uitgewerkt en misschien zijn de magische wezens nu weer zichtbaar voor de mens. Gelukkig is het bos nu beschermd en mogen er geen bomen meer gekapt worden. Ga jij mee op zoek naar de magische wezens in het bos? Ze wonen goed verscholen in het groen in piepkleine huisjes. Als je er een ziet doe ze dan de groeten van tovenaar Claudius Ptolemaeus. Je moet me wel beloven dat je het niet gaat verklappen aan andere mensen. Oh ja, ik was vergeten te vertellen om welk bos het gaat. De mensen gaven het de naam Berenbos, niet omdat er ooit beren gewoond hebben maar om de bomen, die waren beresterk geworden na mijn toverspreuk. Ik wens jullie veel succes met je speurtocht.
Claudius Ptolemaeus
Deze ronde bestaat uit 8 tradi`'s en een Bonus cache.
Voor deze Ronde heb je de volgende tools nodig:
* 4 Volle AA Batterijen
* sterke magneet met touw
De Bonus ligt op de volgende Coordinaten:
N50 52.DFA
E006 04.ECB