Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Widok na kościół od strony ścieżki prowadzącej wzdłóż cmentarza.
Pierwsza informacja o Pasiecznej pojawiła się już w 1239 roku. Mimo, że wieś istnieje od setek lat, nigdy nie było w niej kościoła. Katoliccy mieszkańcy wsi chodzili na msze do Strzegomia, od 1897 roku do nowo wybudowanego kościoła w Jaworzynie Śląskiej, a w roku 1928 zostali przypisani do kościoła w Stanowicach.
Po wojnie Śląsk znalazł się w granicach Polski. Mieszkańcy Pasiecznej zostali włączeni do parafii w Jaworzynie Śląskiej i tam uczestniczyli w mszach świętych. Ksiądz kanonik Jan Czajka wielokrotnie wspominał parafian z Pasiecznej, uczęszczających do kościoła w Jaworzynie Śląskiej:
Zawsze patrzyłem z podziwem na parafian z Pasiecznej - deszcz, zimno, śnieg, a dzieci i dorosli polną drogą, koło cmentarza zawsze tu przychodzili. Ale z biegiem czasu większość tych parafian starzała się. Niektórzy z nich korzystali z autobusów ze Strzegomia, ale to było niezbyt wygodne.
Ksiądz kanonik chciał zapewnić mieszkańcom Pasiecznej Msze św. na miejscu. Sporadycznie, w zależności od pogody, Msze św. odprawiane były na cmentarzu (po raz pierwszy w 1969 roku) a od 1972 roku - w budynku po dawnym sklepie niedaleko remizy strażackiej. Ks. kanonik wspólnie z parafianami planowali rozbudowę budynku, ponieważ było w nim bardzo ciasno i większość wiernych uczestniczyła w Mszy św. stojąc na zewnątrz. Właściciel nie wyraził zgody i rozpoczęto starania, by wybudować kaplicę koło cmentarza.
Wcześniej, w 1969 roku cmentarz staraniem mieszkańców Pasiecznej został ogrodzony, a w 1979 roku poświęcony przez biskupa pomocniczego archidiecezji wrocławskiej, Wincentego Urbana.
Już przed uzyskaniem pozwolenia na budowę kościoła wierni rozpoczęli zbiórkę pieniędzy na jego budowę. W maju 1984 roku ks. kanonik w kościele parafialnym ogłosił, że taca z każdej niedzieli będzie przeznaczona na budowę kaplicy w Pasiecznej.
Niełatwo było wówczas otrzymać pozwolenie na budowę. Pod pretekstem wybudowania kaplicy jako pomieszczenia do przechowywania zwłok, po przedstawieniu kolejnych projektów została wydana zgoda na budowę, którą niezwłocznie rozpoczęto. 14 kwietnia 1985 roku ks. biskup Tadeusz Rybak, wówczas biskup pomocniczy archidiecezji wrocławskiej, poświęcił kamień węgielny, który następnie został wmurowany w przygotowane już fundamenty kościoła. Ludzie traktorami i samochodami wozili kamienie ze Strzegomia, na polach zbierano kamienie pod budowę. Trudno było uzyskać materiały budowlane. Kościół wznosiły kolejno ekipy ze wsi koło Konina, później górale spod Zakopanego. O pieniądze na budowę świątyni również nie było łatwo. Ksiądz kanonik Jan Czajka działał na kilku frontach, by zdobyć fundusze: odprawiał msze i głosił kazania w okolicznych parafiach, pożyczał pieniądze od prywatnych osób.
Budowa kościoła została zakończona w czerwcu 1987 roku, a 14 czerwca 1989 roku świątynię poświęcił ksiądz biskup Tadeusz Rybak.
O keszu:
Kesz to małe pudełko po patyczkach mieszczące się przy studni, pod drzewem. Dostęp do skrytk jest możliwy zaówno od strony cmentarza, jak i placu zabaw sąsiadującego z kosciołem.