Kościół zbudowano na terenie dawnej wsi Pólko (Polkowo) w latach 1669-1710 i 1733-1755 wraz z założeniem klasztornym i 13 eremami przez króla Jana Kazimierza i króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Styl późnobarokowy.
Już Władysław IV upodobał sobie okolice Bielan, Młocin, Burakowa i Pólkowa, a w 1639 r. zbudował na Górze Pólkowskiej drewniany kościół i klasztor Kamedułów, tutaj też przyjeżdżał chętnie, aby się modlić lub polować, w tym samym celu bywali tu i jego następcy, Jan Kazimierz i Michał Korybut Wiśniowiecki.
Fundacja powstała jako wotum za otrzymanie przez króla Władysława IV polskiego tronu oraz za tryumfalne zwycięstwo w wojnie smoleńskiej. Pustelnie – zgodnie z regułą zakonu [kamedułów] – musiały znajdować się poza osiedlami, najlepiej w lesie lub na górzystym terenie.
Kolejnym opiekunem eremu był Jan Kazimierz, który najprawdopodobniej ufundował murowany kościół na miejscu starego – drewnianego. 19 czerwca 1669 r. – w dniu elekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego – odbyło się uroczyste poświęcenie fundamentów świątyni. Czwartym fundatorem pustelni był Jan III Sobieski.
Kościół nie jest budowlą jednolitą. W latach 1669-1773 wzniesiono korpus prezbiterialny. 4 marca 1710 r. bp Adam Rostowski poświęcił ołtarz główny. Prawdopodobnie budowa rozpoczęta przez Władysława IV została ostatecznie zakończona pod rządami królów saskich.
W przebogatej historii eremu ważnym momentem było przeniesienie do Lasku Bielańskiego siedziby parafii – stało się to 1 kwietnia 1905 roku. W maju 1909 r. architekt Józef Pius Dziekoński wykonał plany adaptacji wnętrza świątyni do nowej funkcji – kościoła parafialnego.
13 grudnia 1913 r. abp Aleksander Kakowski dokonał konsekracji kościoła. W kościele złożono serce Michała Korybuta Wiśniowieckiego, a obok kościoła jest grób Stanisława Staszica. W 1915 roku opiekę nad pokamedulską świątynią przejęło Zgromadzenie Księży Marianów. W wybudowanym tuż obok dużym gmachu marianie założyli gimnazjum dla chłopców. Podczas II wojny światowej kościół został częściowo spalony.
Księża marianie zarządzali kościołem do 1949 roku – na początku lat 50. bielańska świątynia przeszła pod zarząd Archidiecezji Warszawskiej. Podjęte prace rekonstrukcyjne i konserwatorskie ukończono w 1965 r. Kiedy kościół przeszedł pod opiekę przeniesionego na Bielany Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego – nakładem znacznych środków finansowych – przeprowadzano systematycznie prace, które miały na celu przywrócenie jego pierwotnego piękna. W 2001 r. seminarium powróciło do swojej pierwotnej siedziby na Krakowskim Przedmieściu.
Utworzona w 1999 r. przez prymasa Polski Kardynała Józefa Glempa parafia nosi imię bł. Edwarda Detkensa spośród stu ośmiu Męczenników i jej proboszczem został ks. Wojciech Drozdowicz, który sprawuje swą powinność do dnia dzisiejszego.
Kościół wiosną 2003 r. otrzymał od kard. Józefa Glempa tytuł kolegiaty.
Bielańska szopka przy kościele Kamedułów powstała w 2003 roku przez rzeźbiarza Józefa Wilkonia. Drewniana konstrukcja ustawiona jest przed kościołem i wyglądem nawiązuje do tradycyjnej rzeźby podhalańskiej, którą cechuje niezwykła prostota i ekspresja. W przepięknie zdobionej stajence ustawiono żłobek z maleńkim Jezusem, Maryją i Józefem. Dookoła stoją pasterze i zwierzęta, a na dachu widać postać anioła. Całość konstrukcji wraz z 44 rzeźbami waży prawie cztery tony. Każdy element został wykonany ręcznie przy pomocy piły i siekiery. Z drugiej strony kościoła stoi drewniana karuzela z zawieszonymi na niej postaciami ptaków, ryb i dzikich zwierząt. 15 grudnia 2019 szopka została ponownie odsłonięta po renowacji.
Msze święte odbywają się w niedzielę o godz. 11.00 i 13.00, a w dni powszechne o godz. 12.00 oprócz poniedziałków i sobót. W tym czasie może być ciężko podjąć kesza, ale za to będzie można podziwiać szopkę. Zapraszam do zabierania ze sobą dzieci, gdyż ksiądz Drozdowicz zadbał o żywe zwierzęta w szopce. Szczególnie osiołek uwielbia jak się go za uchem drapie.
Zdjęcie z osiołkiem bezcenne !!!!!!