Informacje o miejscu

Kapliczka do niewielkiej budowla kultowa, wznoszona przy drogach lub rozdrożach w celach wotywnych, dziękczynnych, obrzędowych. W najprostszej formie drewniana skrzynka z obrazem lub rzeźbą - świątkiem Jezusa, Matki Bożej lub świętego zawieszona na drzewie lub słupie. W formie rozbudowanej niewielkiej formy architektonicznej drewniana lub murowana, czasami mała kaplica. Dokładnie nie wiadomo, kiedy zaczęto budować kapliczki. Geneza tych obiektów kultu jest baśnie bardzo stara i niezbyt jasna, posiadająca przynajmniej kilka źródeł źródeł. W okresie późniejszym, kapliczki na skrzyżowaniach, w miejscach ujścia religijnych lub rozwinięcia dla społeczności wydarzeń. Są nieodłącznym instrumentem europejskim, niewspółpracujący również w innych krajach europejskich. Tradycja budowania kapliczek jest nadal żywa,

Kaplica bł. Edmunda Bojanowskiego - kaplica przy Domu Macierzystym Sióstr Służebniczek w Dębicy. Została taśmaowana w 1882 r., W latach 1886-1932 napisła rola kościoła klasztornego. W 1954 r. klasztor przejęły władze komunistyczne z przeznaczeniem na szpital miejski, a od 1975 r. rabł się w nim chorób układu nerwowego. Po odzyskaniu klasztoru w 1994 r., Zgromadzenie rozpoczęło długi remont zrujnowanych budynków. Odrestaurowaną kaplicę oddano do użytku dopiero w 2011 r. Przywrócono pierwotną polichromię, aw ołtarzu obraz bł. Edmunda Bojanowskiego oraz jego relikwie.

Informacje o bł. Edmundzie Bojanowskim

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski (ur. 14 listopada 1814 r. w Grabonogu, zm. 7 sierpnia 1871 r. w Górce Duchownej) − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny, błogosławiony Kościoła katolickiego. Beatyfikowany 13 czerwca 1999 r. w Warszawie przez św. Jana Pawła II.

Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George'a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych.

Bojanowski był założycielem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dała początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie.

Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić.

Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na terenie niemieckiej prowincji Śląsku.

Informacje o skrytce

Kesz to pojemniczek o wymiarach około 8,5 cm x 2 cm zawierający tylko logbook.

Weź coś do pisania oraz coś cienkiego i długiego!!!

Proszę o delikatne chowanie w miejce ukrycia aby inni poszukiwacze nie mieli problemów z jego wyciągnięciem.

Miejsce ukrycia

A - Miesiąc śmierci Edmunda Bojanowskiego

B - Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego w 186B roku

C - Miesiąc beatyfikacji Edmunda Bojanowskiego

D - W 183D roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim

E - Dzień założenia ochronki w Podrzeczu

N 50 ° 02. B (C-1) A „E 021 ° 24. EAD”