Fot. 1910-1920
O miejscu:
Budynek dworca kolejowego postawiono w 1886 roku. Do 1954 roku mieściła się w nim restauracja, kasy, biuro zawiadowcy. W składzie opałowym przechowywano węgiel dla parowozów, a parowozownia służyła jako warsztat naprawczy wagonów i lokomotyw. Do Wrocławia kursowało od 10 do 12 par pociągów osobowych (w tym ambulanse pocztowe). Linię obsługiwały dwa parowozy; jeden osobowy, drugi towarowy.
Linia z Wrocławia Psie Pole do Trzebnicy została zamknięta w roku 1990, od tego czasu część torowiska została rozkradziona. W styczniu 2009 roku rozpoczęto remont torowiska i poprawę jego geometrii dla podniesienia prędkości. Począwszy od 20 września 2009 roku na trasie do Wrocławia Głównego uruchomiono kursy szynobusów.
Wokół dworca zachował się układ starych, brukowanych ulic. Ceglane wiadukty kolejowe nad ul. Mostową, Armii Krajowej i Wrocławską to pamiątka po rozbudowanym w przeszłości systemie kolei szeroko i wąskotorowej. Na stacji zachowały się także: obrotnica kolejowa, konstrukcja inżynierska z końca XIX wieku, służąca do obracania lokomotyw i wagonów oraz kierowania ich np. do parowozowni, składu opału i żuraw wodny - specjalna żeliwna pompa do napełniania wodą kotłów parowozów.
W listopadzie 2010 r. uruchomiono pierwszą w historii miasta linię komunikacji miejskiej, która łączy dworzec kolejowy z kilkunastoma przystankami w całej Trzebnicy, obecnie jest to linia A.
Stację Trzebnica obsługują Koleje Dolnośląskie. W roku 2018 stacja obsługiwała ok. 1200 pasażerów w ciągu doby, co daje jej 11. miejsce pośród stacji w aglomeracji wrocławskiej.
Skrytka:
Kesz mikro znajduje się na współrzędnych. Proszę o nieszukanie skrytki w okolicy torów kolejowych. Kesz umiejscowiony w bezpiecznej odległości od nich. Podjęcie nie wymaga użycia siły, proszę o delikatne obchodzenie się z maskowaniem i absolutną konspirację ze względu na monitoring stacji i dużą ilość podróżnych w okolicy dworca. Proszę o dyskretne poszukiwania aby nie spalić kesza. Proszę o bardzo dokładne odkładanie, tak aby kolejni poszukiwacze też mogli cieszyć się ze znalezienia.