Zapewne niewiele osób przejeżdżających przez niewielką wieś Stary Julianów, zdaje sobie sprawę, że gdzieś głęboko pod ziemią ciągną się kopalniane chodniki. Być może ktoś, gdzieś słyszał, że w tych okolicach funkcjonowało jakieś górnictwo, ale nie wie dokładnie o co chodzi i gdzie można szukać jakichś pozostałości po wydobyciu. Dzięki tej skrzynce, każdy kto wnikliwie przeczyta ten opis i odwiedzi opisywane miejsce, zdecydowanie będzie bogatszy o cenną wiedzę na temat tej, jakby nie patrzeć, zagadkowej, małej wsi.
Jadąc w kierunku Modliszowa, po prawej stronie drogi można dostrzec sporej wielkości ruiny jakichś długich budynków. Nie, to nie są pozostałości po górnictwie w tym terenie – to ruiny budynków należących do PGR, w których hodowano bydło. To co nas interesuje znajduje się kawałek dalej
w kierunku Dziećmorowic. Dojeżdżając do zakładu mas bitumicznych po prawej stronie można dostrzec ceglane budowle oraz sporej wielkości kopczykowate wzniesienie – to właśnie pozostałości po kopalni uranu.
Teren ten prawdopodobnie wykorzystany był w celach górniczych już w połowie XVI wieku. Istnieją domniemania, że było tu prowadzone początkowo wydobycie ubogich rud ołowiu, srebra i cynku. Jedyną potwierdzoną informacją na ten temat są niemieckie źródła, w których mowa o kopalni srebra o nazwie Johann Georg, która funkcjonowała tu w 1575 roku. Kopalnia ta funkcjonowała bardzo krótko i dopiero w 1711 roku wznowiono jej wydobycie. Wtedy nazywano ją Gabe Gottes. Jednak ze względu na znaczne straty finansowe w 1864 roku pracę kopalni wstrzymano.
W 1949 roku prace na tym terenie wznowiono, ale były to jedynie prace poszukiwawcze złóż uranowych. Okazało się jednak, że po niedługim czasie grupa N-4 odkryła na hałdzie po dawnej kopalni srebra, skały z dużą ilością rud uranu. Już miesiąc później postanowiono wznowić tu wydobycie, pierwszym krokiem było udrożnienie i udostępnienie starych chodników. Po przeprowadzeniu badań, stwierdzono, że z pozostałości po niemieckiej kopalni tylko szyb numer 1 rokuje największe nadzieje na wydobycie rud uranu. Pierwotnie miał on głębokość 66 metrów, lecz w wyniku prac stopniowo pogłębiano go do głębokości aż 275 metrów. Kopalnia ta prosperowała dobrze i przynosiła duże zyski, jednak w 1953 roku w wyniku trudności z wentylacją obiektu oraz licznych zawałów obszar wydobycia zdecydowanie się zawęził. Większość chodników była niedostępna. W 1952 roku kopalnię tą przejął Przemysł Arsenowy, który nadał jej nazwę „Rusinów”. Jednak po niedługim czasie stwierdzono, że nie ma już perspektyw na dalsze wydobycie i kopalnię postanowiono zlikwidować. Utrzymaną ją jeszcze do końca 1954 roku w celu odzyskania sprzętu górniczego, a chwilę później główny szyb wydobywczy zasypano.
Nie tylko w tym miejscu prowadzono wydobycie uranu, ale także w okolicach Dziećmorowic, czy wałbrzyskich Kozic i Poniatowa, jednak głównym polem górniczym była kopalnia w Starym Julianowie.
Na początku lat 2000 grupa eksploracyjna prowadziła tutaj badania w celu sporządzenia planów tejże kopalni. Wtedy to potwierdzono, że sieć korytarzy ma ponad 6 km i kilka poziomów. Znaleziono również miejsce gdzie znajduje się kanał odwadniający kopalni, podzielono pole górnicze tejże kopalni na wschodnie i zachodnie, a także udało się zwiedzić podziemną część pola wschodniego. Cały artykuł, opis badań i plany znajduje się tutaj: http://www.eksploracja.org.pl/page.php?31
Na dzień dzisiejszy po kopalni zachowało się kilka obiektów. Jest to między innymi maszynownia (wyburzona latem 2020 roku),
w której znajdowała się maszyna wyciągowa i liny, które kierowały się wprost do pobliskiego szybu numer 1. [Aktualnie szyb numer 1 można bez problemu zidentyfikować w terenie, bo mimo, że jest mocno zarośnięty to rzuca się w oczy. Jest to charakterystyczne zagłębienie w ziemi o głębokości około 5 metrów, obmurowane dookoła kamieniami polnymi oraz cegłami.] (stan na kwiecień 2020 roku, niestety latem tego samego roku maszynownia została zburzona, a materiał, który ją budował wraz z różnymi śmieciami został wrzucony to pozostałości po szybie i na dzień dzisiejszy ledwo co można go dostrzec) Oprócz maszynowni można dostrzec tutaj również większy budynek, który ma postać dużej hali – najprawdopodobniej jakiś magazyn oraz mniejszy budynek, który prawdopodobnie pełnił funkcję elektrowni o czym może świadczyć, znajdujący się w jego pobliżu słup energetyczny. Oprócz ruin budynków, które są już
w opłakanym stanie, można znaleźć tutaj dużą hałdę. Jej wielkość świadczy o tym, jak obszerne były prace prowadzone pod ziemią. Pod hałdą można znaleźć ciekawe skały z różnymi minerałami, a także smółką uranową. Nie tylko takie walory ma to miejsce, bowiem po wejściu na szczyt hałdy można oglądnąć piękną panoramę Pogórza Wałbrzyskiego, a także masyw Wielkiej Sowy. Należy jednak pamiętać, że jest to hałda kopalni uranu, który jako pierwiastek emituje promieniowanie gamma, które jest szkodliwe dla człowieka. Oczywiście nie jest ono tu aż takie duże, jednak podczas badań czujnikiem Geigera, stwierdzono dość duże przekroczenie normy.
Myślę, że dzięki tej skrzynce i przybliżeniu historii o kopalni uranu, Stary Julianów okaże się dla większości czymś więcej niż zwykłą wsią, na której jest kilka domów na krzyż :D
Kesz to pojemnik po tabletkach musujących. Zawiera logbook, ołówek oraz certyfikaty dla najszybszych.
Proszę odkładać pojemnik dokładnie w to samo miejsce!
UWAGA! Kesz jest ukryty w miejscu łatwo dostępnym, nie trzeba nigdzie się wspinać, czy robić czegoś "niebezpiecznego". Pojemnik znajduje się blisko drogi i jest dostępny dla każdego!
Powodzenia :)