Twierdza Toruń - Fort III

Po kongresie wiedeńskim zgodnie z planem pruskich władź, rozpoczęły się  intensywne prace nad transformację Torunia  w twierdzę nadgraniczną. W pierwszym etapie w bezpośrednim sąsiedztwie historycznego Starego Miasta powstały dwa arsenały, obronne koszary (obecne Koszary Racławickie), wozownie i magazyny oraz szpital wojskowy na obecnej ul. Jęczmiennej. Od strony Wisły przebudowano część średniowiecznych murów miejskich umieszczając w nich strzelnice. Rozebrano gotycki kościół św. Wawrzyńca. W latach dwudziestych powstał szereg budowli bastionowych skupionych wokół Starego Miasta, które w kolejnych etapach byly przebudowywane lub wyburzane. W sklad fortyfkacji wewnętrznej wchodziły między innymi; Fort Św. Jakuba, brama kolejowa, Przyczółek Mostowy i Fort Kolejowy.

Projektowanie Twierdzy Toruń rozpoczęło się w 1872 roku. Budowa rozpoczęła się w 1877, jej pierwszy etap trwał siedem lat. W tym okresie powstały forty określone dziś numerami II, IV, V, VII, IX, XI, XII i XV. Już zanim je ukonczono okazalo się, że nie spełniają standardów wojskowych co wynikalo z szybkiego rozwoju artylerii i wynalezienia pocisku burzącego. Wybudowano kolejne obiekty o numerach I, III, VI, VIII, X, XII i XIV. W czasie 37 lat powstało około 200 dzieł obronnych. W sumie w Toruniu wybudowano 7 fortów głównych, 6 fortów pośrednich, 6 baterii artyleryjskich, 32 duże schrony piechoty, 52 schrony międzypola - artyleryjskie i amunicyjne.

Pierścień forteczny otaczał miasto promieniem około czterech kilometrów, co czyniło z Twierdzy Toruń jedną z największych w Europie wschodniej.  Twierdza Toruń nie brała bezpośredniego udziału w akcjach wojennych, w skutek czego  jest obecnie najlepiej zachowanym pierścieniowym zespołem obronnym w Europie.

zgodnie z pruską numeracją - Fort I-5 Werk L'Estocq.

Fort zbudowany został w latach 1888-1890 jako fort pośredni, początkowo schron piechoty ("Stützpunkt"), jednak już w dwa lata po zakończeniu prac został rozbudowany. Uzyskał wówczas dodatkowe stanowiska dla piechoty i artylerii (cztery otwarte stanowiska bateryjne kalibru 120 mm), dwa schrony tradytorów, wał ziemny oraz mokrą fosę. Należał do mniejszych fortów pierścienia twierdzy toruńskiej. Jego załogę miała stanowić jedna kompania piechoty, zabudowania forteczne mogły wytrzymać ogień polowej artylerii. Zadaniem fortu była obrona dworca Toruń-Mokre oraz kontrola linii kolejowej do Iławy.

Obronę linii kolejowej uzupełniała położona po przeciwległej stronie linii kolejowej Długa Bateria z lat 90. XIX wieku - w jej skład wchodziło 18 otwartych stanowisk dla dział umieszczonych na wale o długości około 320 metrów. Od czoła bateria osłonięta
była mokrą fosą i kratą forteczną.

W 1908 roku, w czasie prac modernizacyjnych większości fortów toruńskich zamurowano część okien fortu III oraz wzniesiono na jego terenie mury trawersowe. Ponadto w odległości 400 metrów od fortu wzniesiono 16 otwartych stanowisk dla dział większego kalibru, 4 schrony dla ich obsługi oraz dwie podwalnie. Całość została otoczona drutem kolczastym.

Od lat 90 XX wieku w forcie jest prowadzona działalność gospodarcza dzięki temu jest dobrze zachowany. Stanowiska artyleryjskie, schrony i główna bryła fortu są czytelne. Fosa od lat 60. XX w. jest częściowo zasypana, a wał zniwelowany.

Kesz nie znajduje sie na terenie fortu. Podjęcie wymagana konspiracja!!! Zachowaj ostrożność nie zbliżaj się do bocznicy kolejowej. Pamietaj spisać literę i cyfre z wieczka pojemnika lub logbooka( może przydac się w przyszłości). Pojemnik zawiera logbook i PWG, zabierz cos do pisania.