Twierdza Toruń - Fort XV
Po kongresie wiedeńskim zgodnie z planem pruskich władź, rozpoczęły się intensywne prace nad transformacją Torunia w twierdzę nadgraniczną. W pierwszym etapie w bezpośrednim sąsiedztwie historycznego Starego Miasta powstały dwa arsenały, obronne koszary (obecne Koszary Racławickie), wozownie i magazyny oraz szpital wojskowy na obecnej ul. Jęczmiennej. Od strony Wisły przebudowano część średniowiecznych murów miejskich umieszczając w nich strzelnice. Rozebrano gotycki kościół św. Wawrzyńca. W latach dwudziestych powstał szereg budowli bastionowych skupionych wokół Starego Miasta, które w kolejnych etapach były przebudowywane lub wyburzane. W skład fortyfikacji wewnętrznej wchodziły miedzy innymi: Fort Św. Jakuba, brama kolejowa, Przyczółek Mostowy i Fort Kolejowy.
Projektowanie Twierdzy Toruń rozpoczęło się w 1872 roku. Budowa rozpoczęła się w 1877, jej pierwszy etap trwał siedem lat. W tym okresie powstały forty określone dziś numerami II, IV, V, VII, IX, XI, XII i XV. Już zanim je ukończono okazało się, że nie spełniają standardów wojskowych co wynikało z szybkiego rozwoju artylerii i wynalezienia pocisku burzącego. Wybudowano kolejne obiekty o numerach I, III, VI, VIII, X, XII i XIV. W czasie 37 lat powstało około 200 dzieł obronnych. W sumie w Toruniu wybudowano 7 fortów głównych, 6 fortów pośrednich, 6 baterii artyleryjskich, 32 duże schrony piechoty, 52 schrony międzypola - artyleryjskie i amunicyjne.
Pierścień forteczny otaczał miasto promieniem około czterech kilometrów, co czyniło z Twierdzy Toruń jedną z największych w Europie wschodniej. Twierdza Toruń nie brała bezpośredniego udziału w akcjach wojennych, w skutek czego jest obecnie najlepiej zachowanym pierścieniowym zespołem obronnym w Europie.
Fort XV - Henryk Dąbrowski
Zgodnie z pruską numeracją - Fort VII Hermann von Salza
Fort został wzniesiony w latach 1882-1884 jako fort główny o barkanowym narysie, z 12 otwartymi stanowiskami artyleryjskimi bez betonowych umocnień, z rozbudowanymi umocnieniami ziemnymi. Załogę obiektu stanowiła 1 bateria artylerii i 1 batalion piechoty.
W roku 1894 na terenie fortu przeprowadzono prace remontowe i uodporniono go na ogień dział kalibru 150 mm, przykrywając koszary forteczne betonową płytą metrowej grubości. W roku 1911 uzupełniono roślinną maskę fortu, a w 1914 roku zbudowano trawersy w ważniejszych przejściach wewnątrz fortu. Jest to największy a jednoczesnie najmłodszy fort. W jego budowie zastosowano unikatowe rozwiązania niespotykane w żadnym innym forcie Twierdzy Toruń. Stanowi jedyny w naszym mieście fort dwuwałowy.
Po przejęciu fortu przez Wojsko Polskie był on najpierw (1920-1922) czasowym miejscem internowania białych Rosjan z armii Wrangla, następnie koszarami piechoty oraz baterii przeciwlotniczej. W latach 20. przeszedł generalny remont.
W latach 1940-44 przebywali w nim jeńcy francuscy ze Stalagu XXA. Od lutego 1945 r. funkcjonował tu Obóz Pracy dla ludności internowanej pochodzenia niemieckiego. Podczas II Wojny Światowej w twierdzy odbywały się zawody, które można nazwać więziennymi igrzyskami olimpijskimi. Igrzyska miały niezwykle oficjalną oprawę - były specjalne dyplomy, a nawet puchary dla zwycięzców. Każdy kraj, który brał udział w więziennych zawodach, wprowadzał swoją dyscyplinę sportu. Anglicy pokazali rugby, Francuzi koszykówkę, a Australijczycy krykieta. Kilku Amerykanów, którzy też przebywali w Forcie XV nauczyło współwięźniów grać w baseball.
Obecnie obiekt jest użytkowany przez prywatnego właściciela. Pomimo zniszczonych obmurowań fosy i części kaponiery barkowej prawej, murowane elementy fortu są dobrze zachowane. Ocalały mechanizmy, kraty i pancerne stanowisko obserwacyjne artylerii PBSt-87.
Kesz nie znajduje sie na terenie fortu. Współrzędne ±10m. Zachowaj ostrożność!!! Pamietaj spisać literę i cyfrę z logbooka( może przydac się w przyszłości). Pojemnik zawiera tylko logbook zabierz coś do pisania.
Nie możesz znaleźć? Znajdź w galerii zdjęcie spojler 😀