Carretera Austral: Chili
LET OP: PER 27-9 IS DE EINDLOCATIE GEWIJZIGD. DE ANTOOWRDEN BLIJVEN GELIJK ALLEEN DE FORMULE IS GEWIJZIGD
Op verzoek van een collega cacher die een serie wil plaatsen heb ik de final van deze cache verplaatst.
Er zal tijdelijk nog een container op de originele locatie achterblijven voor de gene die de puzzel al opgelost hebben, maar dit is een simpele photocanister.
Het is weer eens tijd voor een nieuwe reis puzzel van Dunaghiri.
Ga ook hier eens op reis:
De formule is weer als gebruikelijk. Alle antwoorden stapeltellen tot 1 cijfer. Schrijfwijze Lokale taal, tenzij anders aangegeven. Namen zonder toevoegingen zoals “kasteel” “toren” “nationaal park” of dergelijke, want die kan je ook in vele talen schrijven. (tenzij anders aangegeven)
Foto’s zijn zoals gebruikelijk bijna allen weer zelfgemaakt, dus niet van professionele kwaliteit. Excuses hiervoor.
Deze keer gaat de reis naar Chili…. De oplettende Cacher zal wel denken.. daar is ie toch al eerder geweest?!?
Klopt! Ook tijdens onze reis door Patagonië zijn we in Chili geweest. Sterker nog. De Carretere Austral loopt door Patagonië. Echter, dit is een heel specifiek stuk van Chili. Zijn eigen cache waard.
Wat is de Carretera Austral? Als je het op gaat zoeken, zal het internet je vertellen dat het een snelweg is die de regio’s Los Lagos en Aysèn met de buitenwereld verbindt. Snelweg is een begrip dat hier wat losjes gebruikt dient te worden, want het grootste deel van de weg is onverhard.
Het is een route die op het “to do” lijstje staat van vele motorrijders, fietsers, campeerders en andere avonturiers. Zo ook op ons lijstje. Niet veel geocachers komen hier, want er liggen slechts sporadisch wat caches. De meeste ook nog eens onbereikbaar. Het is mij zelfs gelukt op een FTF te halen op een cache die 11 jaar geleden gepubliceerd werd!!!
Eerst even een stukje geschiedenis.
De Carretera Austral is een weg die gelegd is in een tijd dat Argentinië en Chili niet op heel goede voet leefden. Al sinds begin 20ste eeuw probeerde Argentinië stukje onherbergzaam land van Chili af te snoepen. In die tijd was de grens nog niet goed gedocumenteerd, en lang niet al het land in kaart gebracht. Deels omdat het simpelweg onbereikbaar was. In de jaren 70 escaleerde het conflict bijna in een oorlog tussen de twee landen. Toen Chili onder militaire dictatuur stond besloot de Dictator op advies van zijn hoge legerleiders een weg naar het zuiden aan te leggen. Mocht het een oorlog worden, dan konden troepen en tanks snel over land verplaatsen.
VRAAG A
Hoe heette de dictator van Chili in deze periode (Alleen achternaam)
Een voordeel van een dictator is dat een beslissing snel gemaakt is, en in eerste instantie gingen de genie korpsen van het leger aan de gang om de weg aan te leggen, gesteund door soldaten. Later volgde ook civiele werknemers en uiteindelijk zullen zo’n 10.000 werkers aan de weg werken. De werkzaamheden begonnen in 1976 en waren pas gereed in 1988. Dit betekend dus dat Vila O’Higgins pas in 1988 over de weg bereikbaar was….. Hoezo afgelegen?
De Route begint in Puerto Montt en gaat helemaal naar Vila O’Higgins. Ongeveer een schokkende 1240km en twee tot vier veerboot diensten. Een tweetal kom je niet omheen, tenzij je door Argentinië uitwijkt en een deel van de route overslaat. De andere twee zijn dezer tijd niet meer nodig omdat twee eerdere oversteken zijn gecombineerd tot één langere, en een andere via een nieuwe landroute te omzeilen is.
VRAAG B
Welk route nummer draagt de Carretera Austral? Ruta “?”
Een spreekwoord op de Carretera luidt: “Hij die haast heeft, zal niet ver komen”. We nemen het ter harte en trekken 4 weken uit om van noord naar zuid te rijden. Onze vlucht vanuit Europa gaat via Santiago, waar we overstappen naar Puerto Montt. Om niet te haasten gaan we niet op-en-neer, en laten we uiteindelijk onze auto achter op Balmaseda Airport, en zo terug te vliegen naar Santiago. Een, grotendeels, enkele reis dus.
We beginnen de Carretera vanuit Puerto Montt. Onze reisauto is een AWD. Wel aan te raden, aangezien een groot deel gravel is, en je weet het met het weer nooit. Helaas zijn huurauto’s enorm duur. Zelfs duurder als bij ons in Nederland. Het liefst had ik hier, net als in Kyrgystan een dikke 4x4 terreinauto of Pick-Up gehad, maar helaas. Dat was een beetje boven budget. Maar mocht je deze route gaan rijden… doe het niet in een normale personenwagen. Je kan dan op vele stukken niet harder dan 30-40 km/u en je banden zijn niet opgewassen tegen het terrein. Ook wij hebben tot 3 keer toe een lekke band gehad!
Besef je ook dat Chili een enorm uitgestrekt land is (4329km). Met enorme verschillende klimaten. In het noorden ligt de droogste woestijn op aarde, de Atacama ( met plaatsen waar nog nooit regen is gevallen), Hooggebergte, Tropisch regenwoud, Mediterraan klimaat, Steppe, tot aan subarctisch. Daarnaast is de Andes een ontstaan doordat het Zuid-Amerikaanse continentplaat botst met de Pacifische plaat. Hierdoor heeft Chili meer dan 1500 vulkanen waarvan 28 actieve. Dit zijn 20% van alle actieve vulkanen ter wereld. Met enige regelmaat zijn er uitbarstingen en zware aardbevingen. Gelukkig niets van dit alles toen wij er waren.
Onze reis begint in het mediterrane klimaat van Puerto Montt. Een grote stad, met het regionale vliegveld, en een grote haven. Hier doen we inkopen, maar reizen door naar het meer pittoreske Puerto Varas, gelegen aan het mooie Llanquihue meer. Ook tijdens ons vorige bezoek zijn we hier geweest. Destijds beklommen we de beroemdste vulkaan van Chili, de Villarica (ik heb er nog een Earthcache van gemaakt), maar vanuit hier heb je zicht op nog een heel beroemde vulkaan.
VRAAG C
Hoe heet deze meer dan 2600m hoge Vulkaan
Na een rustdag en wat Geocachen , rijden we door naar Cochamó. We nemen eigen lijk de lange omweg via de V-69 (onverhard) en slaan de eerste veerboot verbinding over.
We gaan via Cochamó om hier onze eerste mooie dag hike te maken. We hiken in een Nationaal park langs de Rio Cochamó over een ruiterspad, eigenlijk meer door de diepe modder, naar Toboganes La Junta. Een natuurlijke glijbaan waar de Rio la Junta bij de Rio Cochamó komt. Een mooi begin van de vakantie.
Helaas krijgen we ook hier onze eerste lekke band. Pure pech. Een stuk ijzer erin. Gelukkig kunnen we met behulp van onze B&B eigenaar maandag als de garage niet open is, toch onze band laten repareren. Zo hoeven we niet met een thuiskomertje naar Hornopirén. We beginnen onze reis naar de eerste veerboot overtocht. Gelijk ook de langste. Reserveer deze trip zeker vooraf, want hoewel er meerdere rederijen gaan, en de veerboten groot zijn… ze zitten ook allemaal vol. Vaak twee weken vooraf volgeboekt. Gelukkig hebben we een extra overnachting hier, want mijn gerepareerde band blijkt toch te veel beschadigd, en ik moet hem vervangen. Gelukkig heeft de lokale bandenboer de juiste maat op voorraad… helaas is het een Chinese band… voor de prijs van een A-Merk in Europa…
We gaan de boot in… maar ook op.
Het eindpunt van de veertocht is Caleta Gonzalo. Hier begint hrt door Douglas Thomkins opgerichte natuurpark.
VRAAG D
Hoe heet dit park? Parque _ _ _ _ _ _ _
Doug Thomkins, richtte ooit een buitensport kledingmerk op, en later met zijn vrouw een heel beroemd modemerk. Toen hij zijn aandelen hierin verkocht, twv zo’n 125milioen dollar ging hij zijn droom na en kocht hij grote stukken land in Patagonië om dit tot natuurpark te maken. Samen met Argentijnse en Chileense overheden vergrootte hij de gebieden. Uiteraard niet geheel on controversieel, want volgens lokale bewoners heeft dit er voor gezorgd dat de beschermde poema nu zo talrijk is dat het lokale “hert”, de Huemul, bijna uitgestorven is, en de Poema’s de schapen en jonge kalveren van de bevolking opeten. Tjah… je doet het ook nooit goed.
Caleta Gonzalo is verder niets, dus we rijden naar Chaitén. Een wat grotere plaats met 5000 inwoners. Chaitén lag iets meer als 10 jaar geleden 10 kilometer zuidelijker, maar door de uitbarsting van de gelijknamige vulkaan, raakte de Blanco rivier verstopt, en spoelde hij de stad weg. De uitbarsting van de vulkaan Chaitén in 2008 was enrom, en legde de hele omgeving in as, en vernietigde veel natuur. De gevolgen zijn nog altijd zichtbaar.
Dit gedeelte is echter regenwoud (gematigd niet tropisch) en dus heel vochtig. Het regent dan ook regelmatig tijdens ons verblijf, maar hierdoor hersteld de natuur snel.
We gaan wandelen in de natuur en bezoeken watervallen en een van de oudste levende wezens op aarde. Naast de Araucaria bomen, kent Chili nog een naaldboom die nog ouder wordt. Verwant aan de Amerikaanse Sequoia, kan deze boom wel 50 -70 meter hoog worden en een omtrek van 5-7 meter. En omdat ze zo langzaam groeien kunnen ze wel 4000 jaar oud worden. Dat is bijna zo oud als de Piramides in Egypte!
VRAAG E
Je raadt het waarschijnlijk al.. Hoe heet deze boom? _ _ _ _ _ _
’s Middags als we terugkomen klaart het uiteraard pas op, en kunnen we aan het strand nog genieten van voorbij zwemmende dolfijnen. De volgende ochtend worden we aan het ontbijt getrakteerd door drukke kolibri’s. Wat een prachtige natuur. Op de enige droge dag gaan we dan er opuit om de hike te doen naar de vulkaan Chaitén. Want tjah… Dunaghiri zou Dunaghiri niet zijn als hij deze kans voorbij liet gaan. Uiteraard is de vulkaan al lang weer tot rust gekomen, maar de klim naar boven laat wel zien wat voor spoor aan vernieling hij achter zich gelaten heeft.
’s Middags genieten we nog van de zonsondergang op het zwarte strand van Santa Barbara, waar we zeehonden voorbij zien zwemmen.
De Dolfijnen en Zeehonden zijn hier niet voor niets zo talrijk. Chili staat bekend als de tweede grootste exporteur van een van mijn favoriete vissen. De kweek hiervan is binnen 25 jaar enorm gegroeid, en “á la plancha”, zoals hij hier voornamelijk gegeten wordt, watertandend lekker.
VRAAG F
Over welke vis heb ik het? (NL naam)
We reizen verder naar het zuiden. Onze volgende stop is Puyuhuapi. Een klein schattig dorpje aan het einde van een van de vele zee Fjorden. Bekend om zijn bronnen waar je heerlijk van natuurlijk warm water kan genieten in een Spa. Maar daar zijn we hier niet voor.
Wij gaan naar “the Hanging glacier”. Iets verderop, na een korte rit, kan je in Nationaal Park Queulat fantastische wandelingen maken. Tenminste als het droog is.
Vandaag is het weer redelijk, slechts wat motregen dus maken we gebruik van de dag om de hangende gletsjer te bezoeken. Een korte wandeling over een hangbrug en door het bos, en vervolgens een boottochtje over een enorm meer, waar we aan het uiteinde een prachtig zicht hebben op de gletsjer. Hoe lang hij nog “Hangend” genoemd gaat worden weet ik niet. Hij smelt namelijk in rap tempo. Onze “kapitein” en gids laat ons foto’s zien van slechts 50-60 jaar geleden toen de gletsjer ontdekt werd. Toen kwam hij nog halverwege het meer. Zo snel smelt hij.
Na de boot tocht, lopen we ook nog een trail langs de bergwand om de gletsjer van hogeraf te kunnen bekijken
VRAAG G
Hoe noemt men de Queulat Gletsjer? _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Helaas regent het de dag erop nog harder en gaan we een alternatieve kortere hike doen, dan de origineel geplande zwaardere tocht. Hoewel… Ook Sendero de los Pumas (pad van de poema) blijkt een helse klim naar boven over een slecht onderhouden modder pad, gevolgd door een lange vlakke trail … door moeras en modder om bij een meer in de bergen uit te komen… zeiknat 😊
Genoeg modder gezien. We zouden hier nog dagen kunnen hiken, maar de reis gaat verder.
Vandaag nemen we de langste rit. We verlaten de kust en rijden via Coyahike, waar we lunchen helemaal door naar Puerto Ibañez, aan het enorme meer Lago General Carrera.
We hebben het natte regenwoud verlaten en zijn nu op “pampa” gebied. Minder bossen, minder regen, prachtige uitgestrekte landschappen, maar anders dan in Argentinië, wel met bergen.
En wind…
Ons hoofdoel is de hike naar Cerro Castillo. Een enorme, boven het landschap uit stekende, zwarte rotspartij. Uitziend als een kasteel op een bergtop. Vandaar de naam.
We maken nog een tweede wandeling op het land van de B&B eigenaar, die twee dagen geleden nog een Poema met twee welpjes heeft zien lopen. Dat geluk hebben wij helaas niet.
VRAAG H
Een algemene vraag. Waarom heten bijna al deze plaatsjes toch Puerto?
- Omdat Puerto de Chileense benaming voor Dorp is [Noteer 4]
- Omdat Puerto de Chileense naam is voor haven, en voordat de weg er was deze dorpen allen per boot bereikbaar waren [Noteer 6]
- Omdat Puerto de naam van de Spaanse ontdekkingsreiziger was die deze regio ontdekt en veroverd heeft op de inheemse bevolking [Noteer 8]
- Omdat Puerto de Chileense naam voor Port is en de Chilenen in Patagonië bekend staan om hun Port productie [Noteer 2]
Onze reis gaat verder naar Puerto Rio Tranquilo. Misschien wel de meest spectaculaire bestemming. Niet vanwege het dorpje. Dat misschien 500 inwoners heeft, maar vanwege de spectaculaire dingen die je hier kan doen.
Het is inmiddels windstil en prachtig weer. Na aankomst en inchecken in onze “dome” gaan we meteen naar Bahia Mansa en huren we een Kajak om (met verplichte gids) naar de Cathedral en Capillas de Marmol te roeien. Een Spectaculaire rost formatie van zacht marmer. Omdat het marmer gevormd werd door de inmiddels gesmolten gletsjer heeft het proces niet lang genoeg geduurd om hard marmer zoals het Italiaanse of Griekse marmer te worden. Net zo mooi, maar daardoor gelukkig niet te bewerken, waardoor dit gebied natuurpark is en geen steengroeve.
Cathedral betekend natuurlijk Cathedraal.
VRAAG I
Wat betekend Capilla in het NL?
Maar buiten dit prachtige toeristisch bereikbare plekje (dat ook zeker Earthcache GC8N08P waardig blijkt) is hier nog veel meer te doen.
We maken een dag hike van zo’n 8 uur naar Lago Leones. Maar voor dat we bij het begin van de trail zijn, moeten we eerst nog een 2 uur off road rijden, over een privée weg die niet op de kaart staat. Houten bruggen oversteken, waar de gaten inzitten. (en spijkers uitsteken...ik wil niet weer een lekke band, dus vooraf inspectie)
Door diepe kuilen en rotsblokken. Om uiteindelijk in Niemandsland te zijn. Een prachtige hike waar we helemaal niemand tegen komen. Alleen met de natuur. Uiteindelijk met zicht op de gletsjers aan de andere kant van het meer. En dat is Patagonië… oneindige natuur.
Maar uiteraard nemen we ook de kans om een hike op een van de gletsjers te maken. Dit kan alleen met begeleiding, aangezien het gevaarlijk kan zijn. Gletsjers bewegen, en smelten. Dus juist materiaal en gidsen zijn nodig. Bijkomend voordeel is dat ik de anderhalf uur durende rit over slechte gravelwegen eens niet zelf hoef te doen.
De hike gaat over de Exploradores gletsjer, waar ook nog een Geocache ligt. Een van de weinigen.
De dag erop maken we het nog gekker en maken we een dik twee uur durende rit over de gravel weg om bij een afgelegen rivier te komen.
Via deze rivier, Rio Exploradores, worden we met een boot naar zee gebracht en komen we uit bij Laguna San Rafael. Een twee uur durende vaart op hoge snelheid tussen de ijsschotsen door.
Daar aangekomen genieten we van het natuurschoon en drinken we traditioneel een glas Whiskey uit een stuk gletsjerijs. Dat noem ik nog een Wiskey on the Rocks.
VRAAG J
Maakt dit gebied deel uit van het Noordelijk (5) of Zuidelijk (8) Patagonisch IJsveld?
De volgende dag rijden we weer door, naar het eindpunt van de Carretere Austral. Het dorpje Vila O’Higgins. Een dorpje met 600 inwoners in de zomer en zo afgelegen dat het echt als het einde van de wereld voelt.
We maken hier nog enkele wandelingen en ik vier er mijn verjaardag. Onze gastvrouw had zelfs een taart geregeld, die overigens niet geheel ongeschonden onze tafel bereikte 
Helaas lukte een van de wandelingen die we op het oog hadden niet. De klim naar Cerro Submarino (een bergtop die op een duikboot lijkt). Niet omdat we niet fit genoeg waren…. Nee. Ondanks alle aanwijzingen van de lokale bevolking, die toch echt de route een jaar of 8 geleden gedaan hadden, konden we domweg de route niet vinden. Dan hebben we weer een rede om terug te komen.
Dit is het eindpunt van de Carretere Austral, echter niet het einde van onze reis.
Omdat Vila O’Higgins geen vliegveld heeft (ja.. een grasbaan voor een propeller vliegtuig) moeten we weer een stuk naar het noorden rijden om bij Balmaceda uit te komen. Daar is een groot vliegveld vanwaar we naar Santiago terug kunnen vliegen.
Maar eerst stoppen we nog in Cochrane. Een dorpje wat omgeven wordt door de pampa’s.
Anders dan in Argentinië waar ze geheel vlak zijn, zijn de pampa’s hier heuvelachtig. Desalniettemin is de Guanaco hier veelvuldig te vinden. Net als de nationale vogel van Chili.
VRAAG K
Welke vogel, met het grootste vleugeloppervlak van alle vliegende vogels, is dat? (Wetenschappelijke naam)
We rijden nog twee keer een band lek onderweg naar onze eindbestemming en wandelen nog een mooie route door Parque Nacional Patagonia.
Onze dagen in Chili zijn geteld. We vliegen via Santiago weer naar Nederland. Net op tijd. We komen begin maart thuis en een week later gaat bijna heel Zuid-Amerika in Lock-down vanwege de Covid-19 crisis.
Het was weer een geweldige trip, maar ik ben toch ook weer blij om thuis te zijn.
Nu is het tijd voor jullie om in beweging te komen en om de cache te gaan zoeken.
Bereken zijn locatie met de volgende formule
NIEUW
N51 (A-C) (G-E) . (I-K) (F-D) (K+C)
E005 (I-H) (H-K) . (E-C) (G-J) (B-H+J)
Met dank wederom aan HOCOS voor de cachebehuizing.