Japans sprookje: Hanasaki Jiji
vrij vertaald : de oude man die dode bomen weer bloeien deed
Er was eens een oud, goedhartig echtpaar en dat had een hond waar ze erg, erg veel van hielden.
Op een dag zag de oude man zijn hond bijzonder druk snuffelen en krabbelen op de grond. De oude man begon voor de aardigheid op die plek te graven en keek goed. Daar vond hij een grote hoeveelheid goudstukken. Het leek wel goud te regenen! Het goud kon het echtpaar goed gebruiken.
Maar naast hun deur woonde een ander echtpaar en dat waren boze mensen. De boze buurman had alles gezien, door een opening in de bamboebossen-omheining. Ze waren erg jaloers op het fortuintje van hun buren. Het boze echtpaar vroeg de hond te leen.
Dat wilden de goedhartige oudjes hun niet weigeren en zo ging de hond met het boze echtpaar mee.
Maar de hond weigerde langs de grond te snuffelen en te krabbelen. Toch wisten zij er hem ten slotte toe te dwingen en het boze echtpaar begon toen te graven waar de hond gekrabbeld had. Maar in plaats van goud vonden zij er niets dan een hoop stinkend vuil. Toen werden ze boos en doodden de hond en begroeven hem onder een jonge kastanjeboom langs de kant van het pad.
De kastanjeboom begon plotseling te groeien en gaf zo veel kastanjes dat het goedhartig echtpaar er prima van konden eten. Van de gesnoeide stam maakte de oude man een nieuwe rijstblok voor zijn goede, oude vrouw. Toen zij met hun beiden bezig waren rijst te stampen in dat blok begon de rijst plotseling toe te nemen en vloeide over de rand van het blok heen.
Hun boze buurman, die hen altijd bespiedde bij al wat wat zij deden, was weer jaloers.
Hij vroeg of hij het blok mocht lenen om zijn rijst in te stampen. Maar nauwelijks had hij zijn rijst in het blok gestort of de rijst werd zwart en muf. Toen werd hij nog bozer, hakte het blok stuk en wierp het op het vuur. Hij bracht de as van het verbrande blok naar het goedhartige echtpaar.
De man van het goedhartig echtpaar nam wat as en strooide deze over de dode bomen in het land. Alle dode bomen begonnen liefelijk te bloeien alsof ze jong waren en het lente was. De keizer van Japan was zeer blij want door een bomenziekte waren vele noten- en fruitbomen doodgegaan. Daarom beloonde de keizer het goedhartig echtpaar rijkelijk met goud, zilver, fijn lakwerk en de mooiste zijde. In heel het Japanse keizerrijk werd de goedhartige oude man Hanasaki Jiji (vrij vertaald de oude man die dode bomen weer bloeien deed) geeerd.
Natuurlijk was zijn boze buurman weer afgunstig en probeerde voor het oog van de keizer ook dennenbomen weer te laten bloeien met gestolen as van zijn buurman.
Het as vloog echter in de ogen van de keizer en van zijn kamerheren. De keizer van Japan was diep beledigd en zeker toen hij hoorde wat de boze buurman allemaal had gedaan.
Er was eigenlijk maar één gepaste straf: de DOODstraf. Echter omdat de boze buurman ook al zo oud was schonken ze hem zijn verdere leven en gaven ze hem enkel een geducht pak slaag.
De boze buurman ging diep beschaamd naar zijn vrouw. Toen de man thuis kwam en alles had verteld tegen zijn vrouw ging hij naar bed en stierf diezelfde nacht nog.
