De serie Puzzle Mania bestaat uit 43 caches inclusief bonus cache.De puzzels zijn allemaal legpuzzels. Voor de bonus en de sleutelcode heb je zes bonusletters nodig. Deze kun je vinden op de logboekjes in 6 caches.Het is een fietsroute van ongeveer 35 km. Je kunt je auto het beste parkeren in de buurt van nummer 1 ( zie waypoint P-Plaats bij Puzzle Mania 1 ). De route voert voornamelijk over fietspaden, wees dus alert op wielrenners.

Op de onverplichte fietspaden zijn snorscooters verboden. Hou je hier aan, want de route loopt deels ( met toestemming van betreffende gemeente ) door beschermd gebied !

Let op: De route is niet geschikt om in zijn geheel met de auto te doen. Een aantal caches zijn enkel bereikbaar met de fiets of lopend en op sommige plekken is er voor de auto geen parkeergelegenheid of is parkeren verboden.

Voor de juiste coördinaten moet er nog wel even gepuzzeld worden.

Geschiedenis van de gemeente Bloemendaal

Vanaf de veertiende eeuw behoorden de drie dorpen ( Bloemendaal, Overveen en Vogelenzang ) toe aan de heren van Brederode, die van de grafelijkheid de bestuurs- en rechtsmacht over deze drie dorpen hadden gekregen en zich daarom ‘heren van Tetterode ( Overveen ), Aelbertsberg ( Bloemendaal ) en Vogelenzang’ mochten noemen. In 1679 verviel de ‘heerlijkheid’ aan de Staten van Holland, na het kinderloos overlijden van Wolfert, de laatste heer van Brederode. In 1722 kocht de stad Haarlem de drie dorpen. In 1795 werd na het uitbreken van de Bataafse revolutie het systeem van heerlijkheden afgeschaft en konden de inwoners van de drie dorpen voor het eerst vanuit hun midden hun eigen bestuurders kiezen. In diezelfde tijd werd de naam Aelbertsberg vervangen door Bloemendaal. De naam Overveen, door de Haarlemmers gegeven aan het dorp dat aan de andere kant lag van de smalle veenstrook die de duinrug van Haarlem scheidde van die van Bloemendaal, was al geruime tijd ingeburgerd.

Konijnen

In 1514 verklaarde het dorpsbestuur van Tetterode en Aelbertsberg onder ede dat in beide dorpen slechts 81 huizen bewoond werden, er 9 vervallen bij lagen en 7 onlangs waren afgebroken. De meeste dorpelingen leefden van landbouw, veeteelt, het vervoeren van schelpen en het bleken. Zij leidden een hard bestaan, omdat de oogst voor een deel werd opgegeten door konijnen en ander wild, of door stuifzand werd bedekt. Tegen die konijnen viel niets te doen, omdat het beschermde dieren waren, bestemd voor de jacht door de Van Brederodes en hun adellijke vrienden.

Rijke Vlamingen

Ruim een eeuw later telden de "heerlijkheid" ongeveer 1160 inwoners en bijna 200 huizen. Deze forse stijging was voor een belangrijk deel het gevolg van de komst van duizenden kapitaalkrachtige ondernemers en geschoolde arbeiders uit Vlaanderen die na de inname van Antwerpen in 1585 door de Spanjaarden om economische en geloofsredenen hun land waren ontvlucht. Velen vestigden zich in Haarlem en brachten daar de linnen-, zijde- en damastindustrie tot ongekende bloei. Omstreeks 1640 gaf deze nijverheid aan zo’n 20.000 Haarlemmers werk. Ook Overveen en Bloemendaal sponnen garen bij de economische voorspoed van Haarlem door zich toe te leggen op het bleken van linnen en garens. In 1602 telden Bloemendaal en Overveen zo’n 33 blekerijen, waaronder enkele kleerblekerijen. In de achttiende eeuw was het gedaan met de Gouden Eeuw in Haarlem en raakte de stad in versukkeling, wat zijn weerslag had op de blekerij. Het aantal nam sterk af. Alleen de kleerblekers wisten het hoofd boven water te houden, omdat de Amsterdamse en Haarlemse welgestelde burgerij hun witgoed door de Overveners en Bloemendalers lieten wassen en bleken.

Buitenplaatsen

De dorpen hadden echter nog meer te bieden. In de zeventiende eeuw vestigden zich hier tal van gefortuneerde kooplieden, die hun geld wilden beleggen in grond en die in de zomermaanden de stad wensten te ontvluchten om te genieten van het buitenleven. Sommigen kochten een middeleeuwse versterkte woning of een boerenhofstede en lieten die verbouwen, anderen lieten een geheel nieuwe buitenplaats optrekken. Weilanden en duingronden werden aangekocht en vervolgens herschapen in tuinen in de voor die tijd heersende stijlen; eerst in geometrische vierkanten, later langgerekt en ten slotte in de zogeheten Engelse landschapsstijl. Voor de plaatselijke middenstanders en ambachtslieden betekende de jaarlijkse ‘trek’ in het voorjaar van de buitenplaatsbewoners handenvol werk. Bestellingen werden geplaatst, opdrachten gegeven en vrouwen en meisjes besteld als dienstboden.

Bloembollen

Aan het einde van de achttiende eeuw en tijdens de Franse tijd verloor het buitenleven aan glans door de economische malaise. Veel bezitters zagen zich genoodzaakt hun buitenplaats te verkopen of te laten slopen, hetgeen een negatieve uitwerking had op de plaatselijke bevolking. Alleen al tussen 1808 en 1811 daalde de beroepsbevolking van Overveen van 248 tot 170. Enkele families daarentegen profiteerden van de ellende en wisten juist in deze moeilijke tijden hun grondbezit enorm uit te breiden. Het verlies aan inkomsten als gevolg van de teloorgang van de blekerijen en de buitenplaatsen werd deels goedgemaakt door de opkomst van de bloembollencultuur in met name Overveen. In de eerste helft van de vorige eeuw kwam aan deze bloeiende bedrijfstak een einde, door onder andere de bouw van het tuindorp Ramplaan, de annexatie door Haarlem in 1927 van een deel van Overveen, de concurrentie van Hillegom en Lisse, de Eerste Wereldoorlog (waardoor de export stopte), en de crisisjaren. Van de 145 hectare bloembollenvelden die vroeger op Overveens grondgebied lagen, is dan ook nauwelijks iets meer over.