Grzyby odgrywają ważną rolę w przyrodzie, zapewniają krążenie pierwiastków, uczestniczą w procesach glebotwórczych, wzbogacają glebę stanowią pokarm dla wielu gatunków zwierząt.
🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄
🙂 Na początku obalę jeszcze pewien mit. 🙂
Grzyby nie są pozbawione wartości odżywczych. Skoro współgrają z drzewami (mikoryza) dostarczając im związków mineralnych, to musi to coś znaczyć.
W zależności od gatunku zawierają sporo mikroelementów, minerałów i aminokwasów. Ponadto posiadają trochę cukrów i dobrze przyswajalnych tłuszczy.
Zawierają dużo potasu, żelaza, fosforu, sodu i wapnia. A jeśli chodzi o mikroelementy to przede wszystkim bardzo cenny jod, ale tez miedź, cynk i mangan,
💥
Dochodzą do tego jeszcze witaminy: A, B1, B2, D, PP i w znikomej ilości C.
💥
I wcale nie jest ich jak na lekarstwo. Jest ich całkiem sporo, wystarczy poczytać tabele produktów spożywczych żeby się o tym przekonać) przez co można określić je mianem lekarstwa
Przybliżę wam nazwy grzybów.
Postaram się opisać kilkanaście rodzajów tak abyście mogli rozpoznać te na które możesz natknąć się w lesie.
Aby uniknąć pomyłki i szansy na ciężkie zatrucie bądź śmierć.
Zawsze skonsultuj swoje zbiory z bardziej doświadczonymi zbieraczami.
🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄
Alternatywą może być też
Geobranie połączone z Fotobraniem.
Można iść na Grzyby nie zrywając ich zrobić piękną fotografię i przy okazji
zaliczyć skrytkę Geocachingową.
----------------------
Gołąbek śledziowy
(Russula xerampelina )
Gołąbek śledziowy jest pospolicie występującym w Polsce grzybem jadalnym. Nie jest jednak ceniony w środowisku zbieraczy ze względu na swój specyficzny zapach przypominający śledzia.
Z tego samego powodu nie znalazł dużego uznania w branży gastronomicznej.
Gołąbek śledziowy pojawia się w lasach latem i rośnie do późnej jesieni. Pojedyncze sztuki można znaleźć już w lipcu, ale to sierpień jest miesiącem, w którym grzyb ten zaczyna występować w dużych ilościach. Na ostatnie okazy można natrafić jeszcze pod koniec listopada.
Gołąbek śledziowy występuje w lasach iglastych i mieszanych. Najczęściej można znaleźć go pod świerkami i sosnami, ale spotkać go można także pod dębami i brzozami.
Rośnie na ziemi i w ściółce leśnej, na glebach o dużym zakwaszeniu.
Jest dość pospolitym grzybem – często można go znaleźć rosnącego w miejskich parkach. Występuje na terenie prawie całej Europy (najrzadziej spotykany jest w regionach Europy Wschodniej).
Owocnik gołąbka śledziowego osiąga średnicę od 4 do 10 cm. U młodych okazów ma kształt półkulisty, wraz ze wzrostem grzyba staje się rozpostarty i płaski. U starych osobników kapelusz na środku robi się wklęsły. Brzeg owocnika początkowo jest podwinięty i gładki, z czasem ulega zmianie i u starszych grzybów pojawia się na nim krótkie karbowanie. Cechą charakterystyczną kapelusza jest jego kolor przypominający barwę wina.
Młode grzyby mają owocniki w odcieniu krwistoczerwonym, u starszych stają się ciemniejsze z wyraźnym czarnym przebarwieniem na środku. U okazów rosnących pod brzozami mogą mieć kolor żółty lub żółtozielony.
Gołąbek śledziowy może przybierać różne barwy w zależności od tego pod jakim rośnie drzewem.
Okazy występujące pod sosną lub świerkiem mają purpurowy odcień, te rosnące pod dębami są różowe, a pod brzozą można spotkać odmianę o żółtym lub zielonożółtym ubarwieniu.
Pokryte są gładką, matową skórą, która u starych grzybów może zamienić się w błyszczącą, a w czasie wilgotnej pogody staje się lepka i klejąca.
Blaszki gołąbka winnego początkowo ułożone są dość gęsto. Wraz ze wzrostem grzyba stają się rzadsze. Często rozwidlają się i pokrywają zmarszczkami. Przy trzonie są krótko przyrośnięte, a przy brzegu kapelusza zaokrąglone. U młodych okazów mają kolor jasnokremowy, z wiekiem ciemnieją i stają się kremowożółte. Pod wpływem nacisku czerwienieją lub brązowieją.
Miąższ gołąbka śledziowego ma biały kolor z miejscowymi brązowożółtymi przebarwieniami.
Po przekrojeniu nieco ciemnieje. W kapeluszu jest jędrny i gruby. Nie wykazuje dużej elastyczności i łatwo się kruszy. U młodych osobników ma ostry smak, który z czasem łagodnieje i staje się prawie niewyczuwalny. Starsze osobniki mają charakterystyczny nieprzyjemny śledziowy zapach.
Gołąbka winnego bardzo łatwo pomylić z trującym gołąbkiem brunatnym.
Niestety te dwa grzyby można odróżnić od siebie tylko po smaku i zapachu.
Gołąbek brunatny ma ostry, nieprzyjemny smak i silny zapach przypominający olejek cedrowy.
Innym grzybem, z którym można pomylić gołąbka winnego jest trujący gołąbek wymiotny.
Oba grzyby są do siebie podobne zwłaszcza w starszym wieku. Odróżnić je można po kolorze blaszek – u gołąbka śledziowego są kremowożółte, a po naciśnięciu odbarwiają się na czerwono lub brązowo; u gołąbka wymiotnego mają biały kolor, który nie zmienia się pod wpływem nacisku.
Gołąbek śledziowy jest grzybem jadalnym, nie jest jednak za bardzo ceniony pod względem kulinarnym przez swój nieprzyjemny zapach.
Gołąbek śledziowy, ze względu na swój specyficzny zapach, stanowi świetny dodatek do dań rybnych. Można także posłużyć jako składnik sałatek. Gołąbka winnego nie należy suszyć – w trakcie suszenia rybi zapach tego grzyba staje się intensywniejszy i jeszcze bardziej nieprzyjemny. Idealnie nadaje się za to do smażenia i pieczenia – w trakcie tych zabiegów kulinarnych zapach grzyba znika.
Zadanie :
Odpowiedz na pytanie w j.polskim :
sieć rybacka w kształcie walca
Task :
Answer the question in Polish:
cylindrical fishing net