Dąb Jahna - Wąwóz Myśliborski Mystery Cache

Wąwóz Myśliborski jest niezwykle malowniczym wąwozem położonym na terenie Parku Krajobrazowego Chełmy w Górach Kaczawskich. To Kraina Wygasłych Wulkanów. Miejsce, które kryje niejedną tajemnicę i setki pięknych krajobrazów. Jednak wciąż jest mało znane mieszkańcom Polski, ale także Dolnego Śląska.

Wąwóz Myśliborski znajduje się w Myśliborzu, w Parku Krajobrazowym ‘Chełmy” na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach Zachodnich.

Parking jest dostepny przy Wąwozie Myśliborskim. Droga z Wrocławia to około godziny (70 km przez autostradę). Mieszkańcy Jawora mają tu raptem 11 min, Legnicy – ok. 30 min, Strzegomia – ok. 25 min, Jeleniej Góry i Wałbrzycha – ok. 50 min.

Przez Wąwóz Myśliborski prowadzi 4,5 km ścieżka przyrodnicza, którą powinien przejść każdy, kto odwiedza to miejsce pierwszy raz. Ścieżka została oznaczona symbolem białego kwadratu z zieloną przekątną.

To fantastyczna dawka wiedzy z zakresu geologii, geografii, botaniki i zoologii.

Po Parku Krajobrazowym Chełmy można też spacerować szlakami turystycznymi. Prowadzą nie tylko do wnętrza Wąwozu Myśliborskiego, ale też do Małych Organ Myśliborskich, na górę Rataj, do Wąwozu Siedmickiego, czy Sowiej Skałki.

Szczególną uwagę nalezy zwrócić na Języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium). Jest to rzadki gatunek paproci podelagający ochronie gatunkowej zarówno w Polsce jak i  większości krajów Europy. Liście ma zimotrwałe, charakterystycznie wydłużone i całobrzegie.  Jest to najwięszke stanowisko języcznika zwyczajnego na Dolnym Śląsku, które po raz pierwszy opisał w 1874 roku Fryderyk Scholz - nauczyciel z Jawora. Od roku 1937 języcznik jest tutaj chroniony jako "pomnik przyrody", zaś od 1962 roku utworzono specjalnie dla niego ścisły rezerwat przyrody, w którym jest wyjątkową osobliwością florystyczną, zwłaszcza, że stanowisko to jest izolowaną wyspą na tle zasięgu języcznika w Polsce.. W Polsce języcznik jest narażony na wyginięcie, w tym bardziej niepewny jest los małych i izolowanych populacji.

Pomniki Friedricha Ludwiga Jahna.

Friedrich Ludwig Jahn urodził się 11 VIII 1778 r. we wsi Lanz w Brandenburgii. Jego ojciec był pastorem i aż do 13. roku życia uczył syna w domu. Friedrich Ludwig Jahn chętnie wędrował, nauczył się pływać i jeź­dzić konno. Naukę kontynuował w Salzwe­del i Berlinie, ale nie zdał matury. Od 1796 r. studiował w Halle i Greifswaldzie, począt­kowo teologię, a następnie historię i filologię. Pracował jako nauczyciel domowy w Meklem­burgii, a później prowadził wędrowny tryb życia. Jesienią 1806 r. postanowił zgłosić się do wojska i ofiarować swoje usługi księciu Ludwikowi Ferdynandowi, który jednak po­legł już na początku wojny z Francją, w bitwie pod Jeną. Jahn udał się do Szczecina, gdzie miała zgromadzić się armia pruska. Miasto jednak poddało się. Następnie wyruszył do Lubeki, gdzie był świadkiem nieudanej obro­ny. W 1810 r. pracował jako nauczyciel w Ber­linie. W czerwcu 1811 r. w Hasenheide koło Berlina założył pierwszy w Niemczech plac ćwiczeń gimnastycznych. Troska o sprawność fizyczną młodzieży, ale również o wychowa­nie w duchu patriotycznym, miała przygoto­wywać do służby wojskowej i walki z wrogami. Za wrogów Jahn uważał Francuzów i książąt niemieckich, którzy uniemożliwiają zjedno­czenie kraju. W 1813 r. przybył do Wrocławia i zaciągnął się do korpusu Lützowa, który gromadził ochotników do walki z Francu­zami. Wziął udział w bitwach pod Mölln i Göhrde. W 1814 r. wrócił do Berlina. Zajął się rozwojem ruchu gimnastycznego wraz z Ernstem Eiselenem. W 1816 r. opublikował wraz z nim książkę Die deutsche Turnkunst. 23 III 1819 r. student z Jeny i zarazem członek ruchu gimnastycznego zamordował reakcyj­nego radcę rządowego i dramaturga Augusta von Kotzebue. Działaczy gimnastycznych jako wrogów istniejącego porządku aresztowano. Jahn został uwięziony kolejno w twierdzach: Spandau, Kostrzyń i Kołobrzeg. W 1825 r. został zwolniony. Nie mógł jednak zamiesz­kać w Berlinie i w obrębie 10 mil od miasta, a także miastach uniwersyteckich i gimna­zjalnych. Jahn osiadł pod policyjnym nad­zorem we Freiburgu an der Unstrut. Władze wypłacały mu 1000 talarów rocznie. W 1825 r. wypowiedział często cytowany pogląd, że nieszczęściem Niemiec są Polacy, Francuzi, księża, junkrzy i Żydzi. Nie przeszkadzało mu to utrzymywać kontakty z żydowskim studentem, a potem deputowanym do Parlamentu Frankfurckiego Salomonem Stie­belem. W 1829 r. przeniósł się do Kölleda, ale po 7 latach powrócił do Freiburga an der Un­strut, gdzie mieszkał do śmierci. W 1840 r. król Fryderyk Wilhelm IV zniósł nadzór policyjny nad Jahnem i odznaczył go Żela­znym Krzyżem II klasy. W 1848 r. został wybrany do parlamentu frankfurckiego, ale nie odegrał w nim żadnej roli, gdyż nie rozu­miał nowych czasów. Zmarł 15 X 1852 r. we Freiburgu an der Unstrut. Jahn, propagu­jąc gimnastykę, wiązał ją z patriotyzmem i nacjonalizmem. W okresie II Rzeszy Nie­mieckiej był gloryfikowany przez organizacje gimnastyczne jako bojownik o zjednoczenie Niemiec pod hegemonią Prus. Po I wojnie światowej przedstawiano wyidealizowany obraz Jahna jako świadectwo dawnych, do­brych czasów. W okresie nazistowskim stał się prekursorem narodowego socjalizmu (An­gerstein 1881, s. 662–664; Ueberhorst 1974, s. 301–303).Upamiętnianie Jahna rozpoczęło się nie­długo po jego śmierci. W 1859 r. na grobie twórcy ruchu gimnastycznego ustawiono jego popiersie. W 1865 r. w Braszowie (dziś Ru­munia) powstał pomnik z dębową figurą nadnaturalnej wielkości. Dąb był w mito­logii germańskiej symbolem siły. Jednak już po 2 latach monument zgnił i został usunięty. Od początku lat 90. w Austrii za­częły powstawać medale z popiersiem Jahna w wieńcu dębowym. Było to odwołanie do ideologii folkistowskiej, głoszącej związek cech narodowych z krajobrazem. W Niem­czech jego cechą charakterystyczną były lasy. Wkrótce ten motyw trafił też na pomniki. Obok nich często sadzono dęby jako alego­ryczny dodatek. Również w 1867 r. rozpo­częto przygotowania do wystawienia mo­numentu w Hasenheide, który odsłonięto 10–11 VIII 1872 r. Na potrzeby pomnika towarzystwa gimnastyczne ofiarowały 150 bloków kamiennych. Najcięższy z nich ważył 40 cetnarów (1 cetnar = 50 kg). Na utworzo­nym przez nie pagórku o wysokości 4 m znaj­dował się cokół ze stojącą figurą Jahna. Bloki kamienne, często były nimi głazy narzutowe, symbolizowały dawne dzieje, przywiązanie do ziemi, siłę i wytrwałość. Głazy narzutowe były potem często wykorzystywane przy two­rzeniu pomników Jahna. Elementy metalowe monumentów przypominały o trwającej epoce industrializacji (Schnitzler 2002, s. 2, 14, 46, 53, 121).Pomniki Friedricha Ludwiga Jahna sta­wiano na terenach zamieszkanych przez Niemców: w Rzeszy Niemieckiej, Austrii, Sudetenlandzie (pograniczne tereny Czecho­słowacji z większością ludności niemieckiej) oraz w USA.

W Wąwozie Myśliborskim koło Jawora za­chował się kamień upamiętniający zasadze­nie dębu Jahna. Ma on wymiary 30 cm sze­rokości i 56 cm wysokości (w najszerszych miejscach) i został wygładzony tylko od strony frontowej. Znajduje się na nim godło ruchu gimnastycznego i napis: Jahn­Eiche // Gauturnfest // d. II. Niederschl. Gaues // Jauer (Dąb Jahna / Obwo­dowe Święto II. Dolnośląskiego Obwodu Jawor). W Masywie Ślęży, przy Drodze pod Skałami, zachowało się ujęte w 1929 r. źródło Jahna z inskrypcją Fr. L. Jahn­//Quelle (Źródło Fried­richa Ludwiga Jahna).

Skrytka kesz zagadka.

  Aby odnaleźć finał należy znaleść informacje i odpowiedzieć na kilka pytan dotyczących pomników Friedricha Ludwiga Jahna.

1 .Ile pomników Friedricha Ludwiga Jahna postawiono w USA ( iloczba pomników to A)

2. Ile według Thomasa Schnitzlera ogółem postawiono pomników Friedricha Ludwiga Jahna (B)

3. Czy w Jaworze zachował się pomnik Friedricha Ludwiga Jahna (C)

TAK - 5

NIE - 6

 Wykonać proste zadanie matematyczne. Podstawić do wzoru. N 51° 01.B+4' E 16° 0C.86A'

Opcjonalnie:Mile widziane w logu zdjęcie z Twoją postacią lub z twoją nazwą użytkownika na tle pomnika Jahn- Eiche w Wąwozie Mysliborskim.