Droga pod Reglami przebiega w znacznym stopniu obrzeżami Zakopanego i Kościeliska, łącząc wyloty dolin tatrzańskich, m.in. Doliny Białego, Doliny Strążyskiej, Doliny Małej Łąki i Doliny Kościeliskiej. Szlak przebiega u stóp wzniesień reglowych takich jak Krokiew, Sarnia Skała, Łysanka i Hruby Regiel, stąd pochodzi jego nazwa. Jej przedłużeniem jest zielony szlak łączący wyloty Dolin Kościeliskiej i Doliny Lejowej oraz Siwą Polanę w Dolinie Chochołowkiej
Dawniej droga była nazywana Żelazną Drogą, ponieważ od XVIII wieku stanowiła połączenie dwóch ośrodków hutniczych. Były nią przewożone materiały (rudy, węgiel, półfabrykaty) pomiędzy ośrodkiem w Dolinie Kościeliskiej oraz Kuźnicami, w których znajdowały się huty. Była utrzymywana przez dwór w Kuźnicach i stanowiła istotne połączenie w tej okolicy. Kazimierz Przerwa -Temajer napisał wiersz pt. Na „Żelaznej Drodze” pod Reglami.
Pod koniec XX wieku o prawo dysponowania szlakiem zabiegały samorząd zakopiański i Tatrzański
Park Narodowy Spór został rozwiązany sądownie w 1997 – przychylnie dla samorządu. Droga pod Reglami przebiega skrajem parku narodowego, ale jest wolna od opłat. Od 2004 r. oznakowana jest kolorem czarnym. Dozwolona jest jazda rowerami. Z drogi roztaczają się widoki na Zakopane i Pogórze Gubałowskie z Gubałówką i Butorowym Wierchem.