|
De Kop van Drenthe is het gebied tussen Groningen en Assen met daarbinnen een deel van het Nationaal Park Drentse Aa, maar ook veel andere natuurgebieden waar heide, bos, moerasgebieden, hoogveen, beekdalen en meren elkaar afwisselen.
De bijzondere gevarieerde landschappen vinden hier hun basis in de laatste ijstijd. De sporen die eigenzinnige mensen uit het verleden en het heden nalieten vormen een onuitputtelijke bron van verhalen. Deze GeoTour laat je de geschiedenis van dit gebied beleven aan de hand van zeven van die verhalen.
Voor meer informatie, zie de startpagina van de GeoTour Kop van Drenthe (GT4A3).
|
|
VROUW LEBBE
Op de plek waar de Schaapdijk en de Veldweg samen komen is ooit vrouw Lebbe, omgekomen. De één zegt dat dit was voor het geld wat ze bij zich droeg en dat ze is vermoord, de ander zegt dat het kwam door zwakte. Ze werd gevonden door de schaapherder van Norg en hij meldde dit. De eigenaren van de grond (de markelieden van Norg) wilden haar niet begraven vanwege de kosten. Dat hebben de markelieden van Zeijen gedaan, maar wel op de voorwaarde dat op de plek een markeerpunt kwam te staan, waaruit bleek dat de grond voortaan tot de gemeente Vries behoorde. Dit eiken gedenkteken is ‘de Lebbestoak’.
Dit onderdeel van de GeoTour Kop van Drenthe is geïnspireerd op het leven en de dood van Vrouw Lebbe en bestaat uit 11 caches.
Meer over het verhaal van Vrouw Lebbe en het markeerpunt vindt u hier.
|
Deze Cache
Vrouw Lebbe, een oude vrouw, is regelmatig over deze veldweg langs gekomen toen ze over de heide trok op weg naar huis. Ze ging altijd te voet naar de plaatsen Norg, Peest, Zeijen en Vries met haar schamele bezit en bedelwaar. Ze liep op oude afgedankte schoenen en ze had altijd een stevige stok bij zich om niet weg te glibberen in de modder en om zich tegen gevaar te weren.
Eén van de verhalen over vrouw Lebbe
Het was op een herfst avond. Een koude wind joeg over de heide. De lucht was grauw. Fijne hagel striemde tussen de regenvlagen door de berken en de elzen en rukte de laatste blaadjes los van de takken. Over het pad door de heide ging een oude halfblinde vrouw. Zij strompelde en onder haar ene arm een doek met bedelwaar en in de andere hand een stevige stok, om houvast te hebben. Lebbe was haar naam. Op weg naar Norg was ze. Verlangend naar onderdak in een schuur, om te rusten op wat stro. Rusten. Zij wilde meteen wel rusten. Zij was zo oud en zo moe. Snijdender werd de wind, venijniger de hagel en nog kouder de regen. Haar gezicht, haar hoofdhuid en haar handen deden pijn van vocht en kou. De wind probeerde door haar dunne kleren en onder de omslagdoek te blazen. Zwaarder werd het geluid, waarmee haar stok neerkwam op het heidepad. Zwaarder werden de voeten na iedere stap die Lebbe dichter bracht bij Norg. Daar was een kleine hoogte. Opzij van het pad. Zij voelde zich zo vreemd, zo moe. Zo door en door koud, zo door en door nat. Even rusten? Even zitten met de rug tegen de wind. Even maar, ook al was de grond zo nat. De doek met bedelwaar gleed weg uit haar arm en plofte in een plas. Lebbe boog zich om haar schamele bezit te grijpen. Haar stok lag naast haar. Zij verloor haar evenwicht. Haar magere lijf had geen houvast meer. Haar handen weerde zich niet meer af. Zo gleed ze languit naast haar bedelwaar in het water. Haar kleren zogen het vocht op en kilheid omklemde toen heel haar lichaam. Zonder pijn, zonder lijden gleed zo de oude Lebbe de eeuwigheid binnen.
De volgende dag, de regen had opgehouden. Jan Starke, de scheper van Norg, zocht met zijn schapen naar plekken met nog iets eetbaars. Zijn honden ontdekten het lijk van Lebbe. Hij schrok, hij kende Lebbe. Zij zwierf van boerschap naar boerschap. Nergens was zij thuis en niemand wist waar zij hoorde. De schulte werd gewaarschuwd en de markegenoten. Lebbe zou moeten worden begraven. Maar de laatste eer en de laatste plicht kosten geld. De Norgers waren niet rijk, wel zuinig. Het begrootte hen, een kist te moeten maken en de begrafenis te verzorgen van iemand die vreemd voor hen was. Waar, op welke plek, had Jan Starke haar gevonden? 'Nog krek in de marke van Vries,' vertelde hij zijn volk. 'Dan raken wij het lijk niet aan,' was het bescheid. Een boodschap werd gestuurd naar de boeren van Vries. Ook daar werd beraadslaagd. Acht sterke mannen gingen toen met een ladder het veld in. Behoedzaam tilden ze de oude Lebbe op het hout. Met een deken bedekten de mannen haar. Zo droegen ze haar naar Vries. Terug over het heidepad dat zij gisteren zelf was gegaan. Dicht aan de muur van de kerspelkerk kreeg zij de rustplaats die ze steeds vergeefs had gezocht. De mensen van Vries plaatsten als gedenkteken een paoltien op haar graf. Op de plaats waar Lebbe was gevonden, daar waar het veld van Vries overgaat in dat van Norg, werd ook een paal opgericht. Een eiken gedenkteken, om de oude Lebbe te eren. Maar tevens als grensbaken, als scheidingsteken tussen de marken. De Lebbestok, de lebstaok werd voortaan de paal genoemd. Tot ere van het volk van Vries en tot schaamte van die van Norg, die ten koste van vele bunders goed heideveld hun plicht hadden verzaakt.
Succes! Vergeet niet om bij de cache het Codewoord te noteren.
|
MEER OVER DE KOP VAN DRENTHE
In de Kop van Drenthe geniet je in alle rust van prachtige natuurgebieden en afwisselende landschappen. Onderweg kom je geheimen uit de prehistorie tegen, zoals hunebedden, grafheuvels en celtic fields. Wie op zoek is naar meer levendigheid en cultuur kan ook goed terecht in de prachtige dorpen en de provinciehoofdstad Assen. En alles is prima wandelend of op de fiets te beleven. Maar het leukste is natuurlijk om dit te combineren met geocachen.
Meer informatie hierover vindt u op de site van de Kop van Drenthe.
De ondernemers, die deze Geotour mogelijk hebben gemaakt, heten u van harte welkom in Kop van Drenthe. Kijk voor meer informatie over de ondernemers en hun aanbiedingen hier.
|