Przegorzały to urokliwe osiedle krakowskiego Zwierzyńca, malowniczo położone pomiędzy doliną Wisły, a Lasem Wolskim. To też wyjątkowe miejsce na mapie architektury Krakowa: na stosunkowo niewielkiej przestrzeni znajduje się kilka wysokiej klasy budynków reprezentujących różne style i epoki. Spacer w poszukiwaniu skrytki pozwoli odkryć najciekawsze z nich.
Kolejne punkty na trasie należy dopasować do zdjęć, a następnie odnaleźć zakodowane numery i podstawić do wzoru współrzędnych skrytki.
Długość spaceru to ok. 2,5 km. Rozpoczynamy przy tzw. "starej" ulicy Księcia Józefa.
Dojazd MPK z Salwatora (przystanek "Przegorzały Obwodnica" lub "Przegorzały"). Okolica poza strefą płatnego parkowania.
Skrytka i waypointy są ogólnodostępne 24/7.
Uwaga! Pomiędzy punktem 3 i 4 podchodzimy niecałe 100 metrów pod górę leśną ścieżką.
Punkt 1: N 50° 02.817 E 019° 52.227
Po kolejce
Wzdłuż dzisiejszej ulicy Księcia Józefa wiodła niegdyś trasa kolejki wąskotorowej wybudowanej jeszcze przez Austriaków na potrzeby obsługi Fortu Krępak. Aż do lat 50. kolejka służyła Wodociągom Miejskim w Bielanach transportując m.in. węgiel i przewożąc pracowników. Starsi meszkańcy Przegorzał do dziś nazywają małą uliczkę odchodzącą w tym miejscu równolegle od ul. Księcia Józefa "drogą po kolejce". Ponownie kolej zawitała do Przegorzał w latach 60., tym razem jako kolejka turystyczna "Lajkonik". Kolejka ta przez kilka lat kursowała po wałach wiślanych od Salwatora do Bielan i była popularną atrakcją wśród mieszkańców Krakowa.
Kod: Suma cyfr w numerze pierwszego domu na prawo idąc w stronę punktu 2.
Punkt 2: N 50° 2.821' E 19° 51.983'
Druga młodość starej karczmy
Najstarszy zabytek Przegorzał. Karczma wybudowana w latach 90. XVIII w., była własnością zakonu kamedułów i służyła podróżnym na trakcie handlowym z Krakowa do Oświęcimia. Po wojnie pełniła funkcje mieszkalne dla pracowników okolicznego PGR-u. Jeszcze niedawno w stanie katastrofalnej ruiny, została odrestaurowana przez prywatnych właścicieli. Do zachowanej karczmy dobudowano osiowo współczesną część mieszkalną, stylowo łącząc tradycję z prostą, nowoczesną bryłą.
Kod: Liczba zamkowych okien dachowych widocznych sprzed budynku karczmy.
Punkt 3: N 50° 2.833' E 19° 51.870'
Królowie ceramiki
Ozdobą fasady kościoła pw. Chrystusa Króla są płaskorzeźby ceramiczne wykonane przez słynną parę artystów plastyków: Helenę i Romana Husarskich. Husarscy od lat 50. prowadzili w swoim domu w Przegorzałach pracownię, w której eksperymentowali z wykorzystaniem ceramiki w rzeźbie. Ich wielkoformatowe mozaiki można do dziś zobaczyć na fasadzie hali KS Korona lub w dawnym hotelu Cracovia. Częstym gościem w Przegorzałach i przyjacielem Hursarskich był Stanisław Lem.
Kod: Liczba aniołków na witrażu nad wejściem.
Punkt 4: N 50° 02.980 E 019° 51.959
Dyskretny urok żelbetu
Budynek dawnego Kolegium Polonijnego i Domu Gościnnego UJ został zaprojektowany w połowie lat 70. przez architektów pod kierownictwem Tomasza Mańkowskiego (autora m.in. Miasteczka Studenckiego AGH czy siedziby Radia Kraków). Surowy w formie, brutalistyczny projekt doceniono na prestiżowych wystawach w Nowym Jorku i Chicago. Co ciekawe, wcześniej w tym miejscu znajdował się kort tenisowy dla mieszkańców willi Szyszko-Bohusza.
Kod: Suma liter w nazwie koloru szlaku turystycznego, którym można dojść z punktu 2 do punktu 3.
Punkt 5: N 50° 02.907 E 019° 51.959
Baszta na szczycie skały
Willa “Baszta” lub “Odyniec” to dom własny Adolfa Szyszko-Bohusza. Czołowy polski architekt okresu międzywojnia kupił w 1916 roku od zakonu kamedułów część wzgórza Sowiniec i planował założyć tu kolonię domów dla ówczesnej śmietanki artystyczno-intelektualnej Krakowa. Historyzujący budynek przywodzi na myśl średniowieczną wieżę, ale Szyszko-Bohusz wprowadził tu też nowoczesne, modernistyczne elementy, takie jak szeroki taras czy przeszklenia. Ciekawostką jest, że w salonie willi znajduje się oryginalny strop kasetonowy z zamku w Nowym Wiśniczu, który architekt miał półlegalnie przejąć podczas prowadzonych tam prac konserwatorskich. Obok willi można do dziś zobaczyć nieużywany basen.
Kod: Liczba kartuszy herbowych na fasadzie willi.
Punkt 6: N 50° 02.907 E 019° 51.997
Nad Wisłą i nad Renem
W czasie II wojny światowej na odebranej Szyszko-Bohuszowi posiadłości wybudowano zamek Schloss Wartenberg: rezydencję dla nazistowskiego gubernatora Ottona von Wächtera. Położenie i architektura zamku miała budzić skojarzenia z zamkami Nadrenii. Były plany by doprowadzić tu z dołu kolejkę linową. Po wojnie zamek był przez lata użytkowany przez Uniwersytet Jagielloński, a dziś mieści hotel i restaurację.
Kod: Suma cyfr w liczbie punktów regulaminu rezerwatu przyrody.
Punkt 7: N 50° 02.971 E 019° 52.265
Domek Muminków
Zaprojektowana przez Szyszko-Bohusza stróżówka miała być jednym z wielu tego typu obiektów na terenie jego rezydencji. Architekt chciał tu postawić domki dla gości, oficyny, a nawet kaplicę. W ramach planowanego przed wojną osiedla willowego powstał jeszcze jeden interesujący budynek: willa Spissów znajdująca się powyżej stróżówki, w głębi ulicy Jodłowej. Sama stróżówka połączona była z willą „Baszta” linią telefoniczną.
Kod: Liczba wszystkich okien stróżówki.
Punkt 8: N 50° 02.923 E 019° 52.317
Rolniczy i romantyczny
Zespół dworski w Przegorzałach należał do rodów Decjuszy, Lubomirskich i Sanguszków. Dwór z charakterystyczną basztą powstał w I poł. XIX w. Opis życia we dworze na przełomie wieków zachował się w literaturze dzięki hrabiance Annie Skarbkównie która po latach opublikowała wspomnienia z spędzonego tu dzieciństwa w książce "Czas udręki i czas radości". Obecnie na terenie folwarku mieści się Stacja Doświadczalna Instytutu Nauk Weterynaryjnych.
Kod: Liczba kolorów użytych na tablicy uniwersytetu przed wejściem na teren folwarku.
Współrzędne skrytki:
N° 50 2.[E+G][C-A][H-F]'
E 19° 52.[H-B][D-F][E+D]’