Czym jest Pomnik Przyrody?
Do pomników przyrody ożywionej należą: pojedyncze krzewy, drzewa i grupy drzew odznaczające się sędziwym wiekiem, wielkością, niezwykłymi kształtami lub innymi indywidualnymi cechami, a także zabytkowe aleje drzew.
Do pomników przyrody nieożywionej należą natomiast największe głazy narzutowe, tzw. eratyki oraz interesujące formy powierzchni ziemi np. jary, skałki, jaskinie, odkrywki, a także obiekty wodne, jak wywierzyska, źródła, wodospady czy przełomy rzeczne.
Pomniki przyrody oznaczane są prostokątnymi tablicami koloru zielonego (w przypadku pojedynczych obiektów) lub czerwonego (w przypadku skupiska takich obiektów). Na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Suwałki występuje 13 pomników przyrody. Najczęściej występującymi w lasach pomnikami przyrody są najstarsze i największe drzewa.
Aby drzewo mogło zostać uznane za Pomnik Przyrody musi min. posiadać minimalne rozmiary (minimalny obwód dla świerka wynosi 250 cm). Rosnący tu pomnik przyrody (świerk pospolity) został ustanowiony w 1998 roku. Jego wysokość wynosi 30 m, a obwód mierzony na wysokości 1,3 m wynosi 284cm.
Najstarszym drzewem pomnikiem przyrody w Polsce jest cis pospolity z Henrykowa Lubańskiego. Ma około 1300 lat.