Historia Cmentarza Bródnowskiego, zwanego także Bródzieńskim 3/3
W sąsiedztwie cmentarza osiedlali się rzemieślnicy zajmujący się wytwarzaniem nagrobków oraz usługami pogrzebowymi, czekając na przyłączenie Bródna do Warszawy. Okolica znana była także z dużego nasycenia lokalami, w których organizowano stypy. Najbardziej znana Restauracja „Krańcowa”, zwana „Barem pod Trupkiem”, była miejscem zabawy, gdzie widać i słychać było triumf życia nad śmiercią. Zamknięcie lokalu w 1967 r. obwieszczono nekrologiem.
Elementem folkloru cmentarnego, który zanikł, była obecność dziadów kościelnych. Liczni żebracy i nędzarze zebrani przy cmentarnych bramach otrzymywali jałmużnę w zamian za obietnicę modlitwy. Była ona uznawana za przebłagalną za własne grzechy. Wierzono także, że w osobę ubogiego wcielić może się znany zmarły. Po Zaduszkach nędzarze organizowali bale, zwane dziadowskimi. Wśród żebrzącego tłumu nie brakowało także oszustów.
Podczas II WŚ cmentarz był arsenałem broni oraz amunicji przechowywanej w grobowcach przez organizacje konspiracyjne.
1959 r.
Narodowe Archiwum Cyfrowe