Pamiętacie jak skończyła się ostatnia przygoda Wiewióry? Wszyscy, którzy odnaleźli drzewo po burzy oczywiście wiedzą, że wyszła z niej cało. Może trochę przemoknięta i wystraszona.
Nasza ruda przyjaciółka szybko zapomniała o przykrych wydarzeniach bo był środek lata a ją czekało bardzo dużo pracy przez najbliższe miesiące. Trzeba bowiem było zrobić zapasy na najbliższą zimę. Rzuciła się w wir pracy tak intensywnie, że wkrótce nie miała już czasu na nic innego. Pochłonięta zadaniami, które sobie wyznaczyła przestała zauważać wschody i zachody słońca, które przecież tak lubiła. Powoli traciła radość życia i niestety tego nie zauważała.
Pewnego popołudnia zbierając w lesie zapasy zauważyła w oddali jakąś postać. Znała w swoim lesie wszystkich mieszkańców ale tej postaci nie rozpoznała. Zaciekawiona poszła za nią. W pewnym momencie straciła ją z oczu zaczęła przeszukiwać okolicę. Nie znalazła tajemniczego uciekiniera ale nagle dostrzegła coś dziwnego. Zobaczyła niewielkie drzwi tak wtopione w krajobraz, że prawie niezauważalne. Ciekawość była silniejsza niż strach więc po jednej chwili zawahania otworzyła je i przeszła przez nie na drugą stronę.
Z zaskoczeniem stwierdziła, że znalazła się … w swoim lesie, ale jakimś takim odmienionym. Te same drzewa i ścieżki ale bardziej kolorowe i jakby iskrzące. Na małej polance siedziało kilka postaci, które podeszły się z nią przywitać. Był tan Jaś z Małgosią, Królewna Śnieżka i krasnoludki a także zielony stworek, za którym tu przyszła. Nazywał się Wodnik Szuwarek. Dowiedziała się od nich, że po drugiej stronie drzwi jest magiczny las bajek, który zamieszkuje bardzo dużo mieszkańców ale bardzo trudno do niego trafić. Nasza bohaterka spędziła z nowymi przyjaciółmi cały dzień rozmawiając i dobrze się bawiąc. Ani razu nie pomyślała nawet o pracy. Kiedy zbliżał się wieczór serdecznie pożegnała się ze wszystkimi i wyszła przez magiczne drzwi. Kiedy tylko się za nią zamknęły rozpłynęły się w powietrzu.
Wracając do domu zastanawiała się czy to czasem nie był sen i czy to możliwe, żeby to była prawda.
Ta przygoda dała jej wiele do myślenia i od tamtej pory postanowiła odzyskać to wszystko co zawsze sprawiało jej tyle radości a co zagubiła bez pamięci robiąc zapasy. Teraz pomimo tego że ciężko pracowała zawsze znajdywała czas na przyjemności, spotkania z przyjaciółmi i oglądanie wschodów i zachodów słońca ze swojej dziupli.
A czy Ty nie chciałbyś też znaleźć takich magicznych drzwi? Spróbuj :)