|
Ta skrytka, której polskojęzyczna nazwa brzmi „Drabina do nieba – Fontane #02”, należy do składającego się łącznie z 31 skrytek szlaku „Z parku do parku – z Theodorem Fontane w poszukiwaniu skarbów dziedzictwa przyrody i kultury”, łączącego Buckow przez Park Przyrody Märkische Schweiz, krajobrazowy park wiejski w Wollup, park miejski w Kostrzynie nad Odrą i Park Narodowy „Ujście Warty” do Słońska. Jego bohater, Th. Fontane (1819-1898), był farmaceutą, ale przede wszystkim pisarzem i dziennikarzem. Chętnie podróżował i pisał relacje ze swoich wypraw. Wędrując naszym szlakiem trafisz na jego ślady i dowiesz się więcej o jego życiu i opisywanych przez niego skarbach przyrody i kultury.
Turysta odwiedzający Park Przyrody „Szwajcaria Marchijska” [niem. Naturpark Märkische Schweiz] znajdzie na niewielkim obszarze różnorodność jezior, wzgórz, wąwozów, łąk, lasów, torfowisk i strumieni. Buckowska kraina wzgórz i kotlin nazywana jest również Szwajcarią Marchijską [niem. Märkische Schweiz], co związane jest ze zwyczajem określania mianem „Szwajcarii”szczególnie malowniczych i górzystych terenów.
Na wygląd krajobrazu zasadniczy wpływ miała epoka lodowcowa (plejstocen) i polodowcowa (holocen), a ukształtowany został on w wyniku procesów postępowania i wytapiania się lodowca. Masy lodu o grubości do 300 m, które pokryły całe północne Niemcy i dotarły częściowo aż do krawędzi pasa średniogórzy. Około 20 000 lat temu podczas wycofywania się lodowca, doszło po raz kolejny do zrównoważenia się procesów powstawania i topnienia lodu i czoło lądolodu zatrzymało się na linii łączącej Frankfurt nad Odrą, Buckow, Strausberg i Gransee. Krawędź moreny czołowej tworzyły wówczas dzisiejsze wzniesienia na północny wschód od Buckow, aż po wzgórze Krugberg i pasmo wzgórz Wachtelberge.
Z potężnych lodowców zaczęły spływać rzeki, które transportowały osady (piaski) wymyte przez wody roztopowe przed czoło lodowca.
Oderwane od lodowca ogromne bloki lodu były zasypywane przez rumowisko skalne tworząc tzw. martwy lód. W wyniku wytapiania się brył martwego lodu powstawały podziemne wolne przestrzenie, które po zawaleniu się rumowiska wypełniały się wodą tworząc dzisiejsze jeziora i oczka wytopiskowe. Największym jeziorem na terenie Parku Przyrody „Szwajcaria Marchijska” jest Schermützelsee o głębokości 45 m i powierzchni 146 ha.
W czasach Theodora Fontane powstawanie jezior tłumaczono sobie w następujący sposób:
„Mówi się, że wiele naszych jezior i przypominających jeziora zagłębień powstało w wyniku tzw. zapadlisk ziemnych. Nie ma innego wytłumaczenia. Jeśli pojawiają się one nagle i bez widocznego powodu pośród krajobrazu wysoczyzny, jak ma to miejsce w przypadku jeziora Schermützelsee, nie można mówić o wdzierającej się tu i zalewającej teren wodzie z koryta rzeki czy potoku. Nie ma nic, co pochodziłoby z zewnątrz, co mogłoby dostarczyć wyjaśnienia, musi to być raczej proces wewnętrzny, o wybitnie lokalnym charakterze. Można to sobie wyjaśnić w następujący sposób. We wnętrzu ziemi znajdują się jaskinie, których ściany i sklepienia zostały ręką natury wyłożone masą z wapna lub gipsu. Takie naturalne tunele są albo całkowicie puste, albo w mniejszym lub większym stopniu wypełnione wodą. Nad takimi wysklepionymi olbrzymimi tunelami leży warstwa ziemi, obojętne jak gruba, a na powierzchni ziemi stoi miasto lub rośnie las. Tak trwa to przez całe tysiąclecie. I nagle, czy to przez wstrząs od dołu, czy to przez sączącą się z góry wodę, sklepienie tunelu zawala się i jak dom, który traci swoje obelkowanie, wpada do piwnicy, tak teraz ziemia ze wszystkim, co na niej rosło i stało, wpada w nagle otwartą głębinę. Jeśli tunel był pusty, to w miejscu, gdzie wcześniej była równa powierzchnia, powstaje po prostu zagłębienie. Jeśli natomiast tunel był ogromnym, obmurowanym zbiornikiem wodnym, to uwolnione wody zamykają się nad wszystkim, co się tam osunęło, a nad miastem i lasem spokojnie stoi jezioro". (cyt. z „Wędrówek po Marchii Brandenburskiej” Theodora Fontane)
Skrytka to mały pojemnik, który poza logbookiem i ołówkiem może zawierać TB,
woodcoiny i inne gadżety
|
Der Cache „Himmelsleiter – Fontane #02“ gehört zu der Route „Von Park zu Park – mit Theodor Fontane Schätze des Natur- und Kulturerbes entdecken“, die 31 Verstecke von Buckow durch den Naturpark Märkische Schweiz, den Landschaftspark Wollup, den Stadtpark in Kostrzyn nad Odrą und den Nationalpark „Ujście Warty“ bis nach Słońsk miteinander verbindet. Th. Fontane (1819-1898) war Apotheker, aber vor allem Schriftsteller und Journalist. Er reiste gerne und schrieb Berichte über seine Reisen. Auf dieser Route begeben Sie sich auf seine Spuren und erfahren mehr über sein Leben und die von ihm beschriebenen Natur- und Kulturschätze.
Der Besucher findet im Naturpark Märkische Schweiz auf engem Raum eine Vielzahl von Seen, Hügeln, Schluchten, Wiesen, Wäldern, Mooren und Bächen vor. Das Buckower Hügel- und Kesselland wird auch Märkische Schweiz genannt. Der Brauch, landschaftlich besonders reizvolle und bergige Gegenden als „Schweiz“ zu bezeichnen, verlieh dieser Region den Namen.
Die Landschaft wurde von der Eiszeit (Pleistozän) und der Nacheiszeit (Holozän) grundlegend geprägt und durch das Vordringen und Abschmelzen gestaltet. Der Eisstrom mit einer Dicke bis zu 300 m, welcher ganz Norddeutschland begrub, reichte teilweise bis an den Rand der Mittelgebirge. Vor ca. 20.000 Jahren, blieb das Eis auf seinem Rückzug noch einmal auf der Linie Frankfurt-Buckow-Strausberg-Gransee stehen, d.h. Nachschub und Abtauen des Gletschereises hielten sich die Waage. Zu den damaligen Endmoränenzügen zählten die Höhen nordöstlich von Buckow bis zum Krugberg und den Wachtelbergen.
Aus den mächtigen Gletschern brachen Flüsse hervor, die mit dem Schmelzwasser ausgewaschene Sedimente (Sande) vor den Eisrand transportierten.
Vom Gletschereis abgetrennte riesige Eisblöcke wurden durch Geröll verschüttet (Toteis). Durch das Tauen der Toteisblöcke entstanden später unterirdische Hohlräume, die sich nach ihrem Einsturz mit Wasser füllten. Es sind die heutigen Seen und Pfuhle (Sölle). Mit einer Tiefe von 45 m und einer Fläche von 146 ha ist der Schermützelsee der größte See im Naturpark Märkische Schweiz.
Zu Fontanes Zeiten erklärte man sich die Entstehung der Seen so:
„Viele unserer märkischen Seen und seeartigen Vertiefungen sollen durch sogenannte Erdfälle entstanden sein. Man hat keine andere Erklärung. Plötzlich und unvermittelt inmitten eines Plateaus auftretend, wie das namentlich beim Schermützelsee der Fall ist, ist es nicht möglich von hereinbrechenden Wasserfluten, von Flußbett oder Strömungen zu sprechen. Es ist nichts von außen Herantretendes, was die Erklärung geben kann, es muß vielmehr ein innerlicher Vorgang, ein eminent lokaler sein. Man denkt sich die Sache so. Das Innere der Erde hat Höhlen, deren Wände und Deckengewölbe die Hand der Natur mit Kalk oder Gipsmassen umkleidet hat. Solche natürlichen Tunnel sind entweder völlig hohl und leer oder aber mehr oder weniger mit Wasser gefüllt. Über solchem gewölbten Riesentunnel liegt Erdreich, wie viel ist gleichgültig, und auf dem Erdreich steht eine Stadt oder wächst ein Wald. So geht es durch ein Jahrtausend. Da plötzlich, sei es durch einen Ruck von unten oder durch sickernde Wasser von oben her, bricht das Tunnelgewölbe ein und wie ein Haus, das seine Balkenlage verliert, in den Keller stürzt, so fährt nun das Erdreich mit allem, was darauf wuchs und stand, in die plötzlich geöffnete Tiefe herab. War der Tunnel leer, so zeigt sich nunmehr einfach eine Vertiefung, wo sonst eine Fläche war, war der Tunnel aber umgekehrt ein riesiges übermauertes Wasserreservoir, so schlagen nun die freigewordenen Wasser über allem, was niedergefahren ist, zusammen und – ein See steht ruhig über Stadt und Wald.“ (Wanderungen durch die Mark Brandenburg, Theodor Fontane)
Der Cache ist ein regulärer Behälter, der neben Logbuch und Bleistift auch einen Travelbug, Woodcoins und andere Giveaways enthalten kann.
|