|
Ta skrytka, której polskojęzyczna nazwa brzmi „Osuszenie Łęgów Odrzańskich – Fontane #19”, należy do składającego się łącznie z 31 skrytek szlaku „Z parku do parku – z Theodorem Fontane w poszukiwaniu skarbów dziedzictwa przyrody i kultury”, łączącego Buckow przez Park Przyrody Märkische Schweiz, krajobrazowy park wiejski w Wollup, park miejski w Kostrzynie nad Odrą i Park Narodowy „Ujście Warty” do Słońska. Jego bohater, Th. Fontane (1819-1898), był farmaceutą, ale przede wszystkim pisarzem i dziennikarzem. Chętnie podróżował i pisał relacje ze swoich wypraw. Wędrując naszym szlakiem trafisz na jego ślady i dowiesz się więcej o jego życiu i opisywanych przez niego skarbach przyrody i kultury.
»Na zachodnim brzegu Odry, ograniczonym z prawej strony przez samą rzekę, a z lewej, jak gdyby zakrzywionym ramieniem, przez zbocza płaskowyżu Barnim, leżą Łęgi Odrzańskie. Jest to nizina o długości siedmiu mil i szerokości około dwóch mil.«
Tak Theodor Fontane rozpoczyna opis Łęgów Odrzańskich [niem. Oderbruch] na północ od Frankfurtu nad Odrą w swoich „Wędrówkach po Marchii Brandenburskiej”. Przed melioracją Łęgi Odrzańskie były „odludnym i dzikim obszarem”. Zanim ta dawniej bagnista okolica została obwałowana, domy w starych wsiach na Łęgach stały „na kupie” jeden obok drugiego. Podstawą egzystencji od wieków było rybołówstwo i łąki dla skromnego inwentarza. W latach 1693, 1701 i 1715 w okolicach Wriezen było tak dużo szczupaków, że można je było łowić podbierakami, a nawet chwytać gołymi rękami. W dni targowe do Wriezen przypływały z okolicznych wiosek setki łodzi, z których sprzedawano zgromadzonym tam handlarzom zapasy ryb i raków. Prowadzono intensywny handel, a ryby złowione na Łęgach Odrzańskich docierały aż do Czech, Bawarii, Hamburga, a wędzone węgorze nawet do Włoch (por. https://www.barnim-oderbruch.de/willkommen/geschichte). .
Wraz z osuszeniem żyznych Łęgów Odrzańskich w latach 1747-1753 powstało 25 nowych wsi. Związane z osuszaniem przyspieszenie gospodarcze doprowadziło do tego, że rozpoczęła się druga faza osadnictwa. W jej wyniku do roku 1776 powstało kolejnych osiem osad.
Przed osuszeniem tereny te były wielokrotnie zalewane przez Odrę, a uprawy niszczone. Fryderyk II Wielki (1712 -1786) nakazał więc budowę wałów przeciwpowodziowych. Od tego czasu osiedlało się tu coraz więcej kolonistów z odległych terenów. Głównym źródłem utrzymania kolonistów w tych wioskach było rolnictwo. Dzięki ciężkiej pracy kolonistów Łęgi Odrzańskie stały się ważnym dostawcą produktów rolnych, a na początku XX wieku były uważane za „ogród warzywny Berlina”.
Tablica informacyjna na temat budowy wałów znajduje się w pobliżu, pod następującymi współrzędnymi:
N52 37.815 E014 31.7808
Skrytka to pojemnik typu mikro, w którym, poza logbookiem i ołówkiem, mogą znajdować się TB, woodcoiny, certyfikaty dla pierwszych 3 znalazców i inne gadżety.
|
Der Cache „Trockenlegung des Oderbruches – Fontane #19“ gehört zu der Route „Von Park zu Park – mit Theodor Fontane Schätze des Natur- und Kulturerbes entdecken“, die 31 Verstecke von Buckow durch den Naturpark Märkische Schweiz, den Landschaftspark Wollup, den Stadtpark in Kostrzyn nad Odrą und den Nationalpark „Ujście Warty“ bis nach Słońsk miteinander verbindet. Th. Fontane (1819-1898) war Apotheker, aber vor allem Schriftsteller und Journalist. Er reiste gerne und schrieb Berichte über seine Reisen. Auf dieser Route begeben Sie sich auf seine Spuren und erfahren mehr über sein Leben und die von ihm beschriebenen Natur- und Kulturschätze.
»Am Westufer der Oder, nach rechts hin vom Flusse selber begrenzt, nach links hin von den Abhängen des Barnim-Plateaus wie von einem gebogenen Arm umfaßt, liegt das Oderbruch. Es ist eine sieben Meilen lange und etwa zwei Meilen breite Niederung.«
So beginnt Theodor Fontane in seinen Wanderungen durch die Mark Brandenburg die Beschreibung des Oderbruches, nördlich von Frankfurt (Oder). Das Oderbruch war vor seiner Urbarmachung eine „wüste und wilde Fläche“. Die alten Dörfer im Bruch lagen vor der Eindämmung dieses ehemaligen Sumpflandes mit ihren Häusern auf einem Haufen (eng beieinander liegende Häuser). Fischfang und Wiesen für eine bescheidene Viehhaltung hatten jahrhundertelang die Existenzgrundlage gebildet. In den Jahren 1693, 1701 und 1715 gab es bei Wriezen so viele Hechte, dass man sie mit Keschern fing und selbst mit Händen greifen konnte. An den Markttagen fanden sich aus den Bruchdörfern hunderte von Kähnen in Wriezen ein und verkauften ihren Vorrat an Fischen und Krebsen an die dort versammelten Händler. Ein bedeutender Handel wurde betrieben und der Fischertrag des Oderbruches ging bis Böhmen, Bayern, Hamburg, ja die geräucherten Aale bis nach Italien (vgl. https://www.barnim-oderbruch.de/willkommen/geschichte).
Mit der Entwässerung des fruchtbaren Oderbruches entstanden in den Jahren 1747 bis 1753 25 neue Siedlungen. Der mit der Trockenlegung verbundene wirtschaftliche Aufschwung führte dazu, dass es zu einer zweiten Phase der Neuansiedlungen kam. So wurden bis 1776 weitere acht Siedlungen geschaffen.
Vor der Trockenlegung wurden diese Flächen immer wieder von der Oder überschwemmt und die Ernte zerstört. Friedrich II (1712-1786) ordnete daher den Bau von Deichen an. Seither siedelten sich immer mehr Kolonisten aus entfernten Gebieten an. Die Haupterwerbsquelle der Kolonisten dieser Dörfer war die Landwirtschaft. Durch die harte Arbeit der Kolonisten konnte sich das Oderbruch zu einem wichtigen Versorger mit landwirtschaftlichen Produkten ent-wickeln und galt seit Beginn des 20. Jahrhunderts als der „Gemüsegarten Berlins“.
Ein Infoschild zum Bau des Deiches befindet sich in der Nähe unter folgenden Koordinaten:
N52 37.815 E014 31.780
Der Cache ist ein Mikro Behälter, der neben Logbuch und Bleistift auch einen Travelbug, Woodcoins, Zertifikate für die ersten 3 Finder und andere Giveaways enthalten kann.
Hier handelt es sich um ein Naturschutzgebiet/Biotop, die offiziellen Wege müssen zur keiner Zeit verlassen werden.
|