De gemeente Eijsden-Margraten is 1 januari 2011 ontstaan uit het samengaan van de gemeenten Eijsden en Margraten. Er is daarna een nieuw gemeentehuis gebouwd in Margraten, dat in 2013 is geopend. Eijsden-Margraten telde in 2022 bijna 26000 inwoners.
De gemeente kent een gevarieerde natuur. Het westelijk deel, met als kernen Eijsden, Gronsveld en Oost-Maarland, ligt in het Maasdal. Het overig deel, met als belangrijkste kernen Cadier en Keer, Sint Geertruid, Banholt, Noorbeek en Margraten, ligt op het plateau van Margraten. Belangrijke natuurgebieden zijn de Eijsder Beemden (beheerd door Het Limburgs Landschap) en het Savelsbos (een hellingbos op de overgang van het Maasdal naar het plateau van Margraten, een Natura 2000 gebied beheerd door Staatsbosbeheer). Ook buiten de natuurgebieden is toerisme aantrekkelijk door de vele kleine weggetjes die het agrarisch landschap doorkruisen. In het Maasdal is veel fruitteelt, op de plateau’s profiteert de landbouw van de vruchtbare löss.
Het Maasdal is al heel lang bewoond. Een belangrijke getuige daarvan zijn de vuursteenmijnen in Rijckholt, die dateren uit de prehistorie. Ook op andere plaatsen in de omgeving werd vuursteen gewonnen, bijvoorbeeld in Banholt. De vuursteen werd in die tijd gebruikt om allerlei werktuigen te maken, zoals bijlen. Meer recent werd de mergel belangrijker. De kalk werd onder meer gebruikt als meststof om de verzuring van de grond tegen te gaan en blokken mergel werden gebruikt als bouwstenen. Op veel plaatsen zijn groeven en “mergelgrotten” te ontdekken waar de mergel (kalksteen) werd gewonnen.
Eijsden-Margraten telt na Maastricht de meeste rijksmonumenten in de provincie Limburg. Typisch zijn de vakwerkhuizen, waarbij de muren opgetrokken zijn uit een skelet van houten balken opgevuld met vlechtwerk van takken, stro en leem. Talrijke oude kerken zijn er nog te vinden, zoals bijvoorbeeld de in mergel opgetrokken kerken in Gronsveld, Noorbeek, Sint-Geertruid en Eijsden. De Sint-Pancreatiuskerk in Mesch is één van de oudste stenen kerken van Nederland. Bij het Missiehuis Sociëteit voor Afrikaanse Missiën in Cadier en Keer bevindt zich een prachtige kruisweg en Lourdesgrot. Het Ursulinenconvent in Eijsden was vroeger een meisjesschool en internaat beheerd door de zusters Ursulinen. Het door brand getroffen klooster Hoogcruts is weer gedeeltelijk gerestaureerd en dient nu diverse doelen. Daarnaast kun je overal, verspreid over de gehele gemeente, veldkruizen, wegkapelletjes en Lourdesgrotten vinden. Een vijftal kastelen herinnert nog aan de feodale tijd.
Veel dorpen hebben hun eigen harmonie, sommige spelen op hoog niveau. Tot het “cultureel erfgoed” behoort zonder twijfel ook de Bronk, de processie die hoort bij de viering van de Sacramentsdag (dikwijls de 2e zondag na Pinksteren). In een aantal dorpen valt de Meiboom op, een hoge den, soms met de vlag in top, nabij de kerk. Deze wordt elk jaar met veel ritueel opgericht.
De cache bevindt zich op het terrein van de Waardhoff. De Waardhoff is een particulier natuurgebied met een mooi uitzicht over het dal van de Voer. Vrijwilligers helpen het gebied vorm te geven en het te onderhouden. Verdere informatie op www.waardhoff.nl. Het gebied is uitsluitend tussen zonsopgang en zonsondergang te bezoeken. Ga voorzichtig met de cache om.
