Cmentarz epidemiczny w Gniewczynie Łańcuckiej powstał w czasie panującej epidemii na ziemiach polskich. Cmentarz znajdował się poza wsią. Na miejscu dawnego krzyża (obecnie znajdującego się
w pobliskiej kaplicy cmentarnej) stoi nowy pomnik upamiętniający zmarłych w czasie epidemii.
„Niech spoczywają w pokoju, pamiętajmy o nich!”
Epidemia cholery. Choroba ta występuje w postaci epidemii, zazwyczaj w krajach o niskim standardzie sanitarnym, na terenie działań wojennych lub obszarach objętych klęskami żywiołowymi. Jest to choroba układu pokarmowego o charakterze zakaźnym spowodowana najczęściej spożyciem zakażonej wody lub żywności.
Epidemia cholery dotarła do Polski w 1831 roku za sprawą wojsk rosyjskich tłumiących powstanie listopadowe. W tym czasie błyskawicznie rozprzestrzeniła się na terenie Europy. (Choroba była znana prawdopodobnie już w starożytności, o czym świadczą zapiski znalezione w Indiach opisujące podobny przebieg choroby). W objętych głodem i zarazą rejonach śmiertelność była przerażająca. Najgroźniejsza epidemia cholery w Europie miała miejsce w latach 1831–1838. Kolejna fala epidemii
w Polsce miała miejsce w okresie wielkiego głodu w latach 1847-1849. Choroba zebrała śmiertelne żniwo w Europie dziesiątkując jej mieszkańców.
Odkrycie przez niemieckiego mikrobiologa Roberta Kocha w 1883 roku bakterii przecinkowca cholery wywołującej chorobę oraz opisanie procesu jej roznoszenia sprawiły, że można było podjąć skuteczne przeciwdziałania. Na terenie północnej Polski po raz ostatni epidemię odnotowano w latach 1892–1894.
Cache - informacje.
Proszę o zachowanie konspiracji. Skrytka zawiera tylko logbook. Proszę by po dokonaniu wpisu (w sposób oszczędzający miejsce) odłożyć go w miejsce ukrycia. Brak fizycznego wpisu może skutkować usunięciem wpisu cyfrowego.
Dusze zmarłych proszą o modlitwę.
Życzę udanych poszukiwań.