Kasteel Le Bon Vouloir
1878 is een belangrijk jaar voor Oscar de Crombrugghe de Looringhe (1842 - 1930). Hij stopt als burgemeester van Ichtegem en huwt op 15 mei in Wommelgem met Odile de T’Serclaes de Wommersom (1851 - 1923). Op 25 november 1881 vertrekt het echtpaar met hun eerste twee kinderen naar Moere om er het kasteel Bon Vouloir te bewonen. De koude wintermaanden brengt de familie meestal door in Brussel. Net als zijn neef Albert engageert de oud-burgemeester zich in de politiek en zetelt van 1896 tot 1908 in de provincieraad.
Kenmerkend voor dit jachtslot is de geprononceerde baksteenarchitectuur, de trapgevels, de dakvlakken met motieven en de gekartelde gootlijst. De achterliggende nutsgebouwen met o.a. het vroegere koetshuis hebben typerende witgeschilderde banden en vensteromlijstingen. Het kasteel is een duidelijk voorbeeld van het eclecticisme als bouwstijl die vooral populair was in de tweede helft van de 19de eeuw tot aan het begin van de Eerste Wereldoorlog.
De baron was gepassioneerd door de jacht en schreef zelfs een tekst voor een jachtlied met als toepasselijke titel de naam van het kasteel.
INNERTIDE - LIED "LA BONVOULOIR"
Op de velden rond het jachtslot werden dan ook jachtpartijen georganiseerd waarop de adel werd uitgenodigd. Het kasteel had toen een grote belvédère van waaruit de adellijke dames de jachtpartijen konden aanschouwen.
Van zijn elf kinderen is Marcel (1894 – 1927), die in 1921 huwde met Solange de Borchgrave d’Altena (1900 - 1956), de meest spraakmakende.
In 1914 stopt hij zijn studies aan de Militaire School en wordt net als zijn broers eind juli 1914 oorlogsvrijwilliger. Hij maakt al vlug deel uit van het net opgerichte korps d’Aviation Militaire Belge. Als piloot maakt hij de evolutie mee van observatievluchten boven de Duitse linies naar de echte luchtgevechten. In 1916 wordt hij bevorderd tot luitenant en maakt hij deel uit van het eskader van commandant Fernand Jacquet (1888-1947). De familiearchieven vermelden dat de jonge baron deelnam aan 85 vluchten met het jachteskader, waaronder 23 luchtgevechten. Bij de wapenstilstand vliegt de 24-jarige luitenant met een wapperende driekleur uit zijn vliegtuig boven de ouderlijke woning en het centrum van Moere. Artikel: "Krant van West-Vlaanderen"
Na hun huwelijk vertrekt het echtpaar naar Nederlands-Indië. Na een verblijf op Sumatra vestigen ze zich in Java, waar Marcel de Crombrugghe bestuurder wordt van de plantage Land Sawangan, een domein van 7.500 ha met diverse dorpen, fabrieken, rijstvelden en bossen. In 1932 ontvangt het echtpaar er prins Leopold III en prinses Astrid. De Tweede Wereldoorlog zal echter de economische activiteiten en de levensomstandigheden van de kolonialen bedreigen. Het gezin moet Java ontvluchten en vestigt zich in Australië. In Meredin (Perth) wordt Marcel directeur van de Engelse brouwerij the Kalgoorlie Brewing Co. Ltd..
In 1946 komt de familie terug bij elkaar in Batavia en wordt Marcel benoemd als tijdelijk consul-generaal van België in Java. Hij poogt daar de economische activiteiten te normaliseren maar bij de uitroeping van de onafhankelijkheid en de nationalisatie van de gronden in 1948 keert het gezin naar België terug.
In 1949 werpt Marcel de Crombrugghe zijn blikken op het Afrikaanse continent. In Zuid-Rhodesië sticht hij met zijn kinderen en enkele zakenpartners de ranch Alveston Estate. De activiteiten daar richten zich vooral op de tabaksteelt en de selectie van dierenrassen. In 1962, drie jaar voor de onafhankelijkheid van Rhodesië, verkoopt Marcel de Crombrugghe de ranch en komt zich definitief in België vestigen. Maar toch komt het zakendoen weer op de eerste plaats. In 1963 sticht hij de maatschappij Snack Strada die de ontwikkeling van een keten van restaurants langs de autostrade nastreeft. In 1969 vestigt de weduwnaar zich in de Haute Provence, waar hij mijmert over zijn avontuurlijke levensjaren. Net zoals zijn echtgenote wordt hij in Moere begraven.
Als laatsten verlaten de ongehuwde baronessen Marie-Emilie (1886 - 1976) en Ghislaine (1892 - 1965) in augustus 1936 het kasteel en wordt het van danaf tot 1947 verpacht. In 1947 komt het domein van 3 ha met daarnaast 2,5 ha pachtland in bezit van de uit Kortemark afkomstige paardenhandelaar Prosper Vandenberghe (1884 - 1971). Door de wijzigingen in de vergunningen voor het buitenland stortte de paardenhandel echter in en vertrok de familie Vandenberghe in september 1960 terug naar Kortemark.
De volgende veertig jaar betekenden alleen een verval voor het fraaie jachtslot.
De vele nieuwe eigenaars konden het gebouw niet onderhouden en het failliet van een restaurant was de druppel die de emmer deed overlopen. Het dieptepunt was ongetwijfeld de brandstichting in 1999. In 2001 komt het domein na een openbare verkoop in handen van het echtpaar Roger Verhelst en Jacqueline Leirman uit Oostende. Met veel monnikengeduld zijn de oud-Gistelnaars al vele jaren bezig met de restauratie van het vroegere jachtslot.
(bron : Marc Vansevenant)
Speciale dank aan de eigenaars van Kasteel Bon Vouloir en bandleden van Innertide en Marc Vansevant.
Team Stashdiggers
