Η θέα από τον Διόνυσο |The view of Dionysus

Στις αρχαίες εκείνες μέρες των θεών και της ευλογίας,
ο Διόνυσος περιπλέκεται με του γέλιου τη μαγεία.
Με μάγουλα ροδοκόκκινα και στα μάτια μέσα λάμψη,
γέλιο και γλέντι σκορπάει έτοιμος για δράση.

Κάποτε, σ' ένα χωριό όπου η χαρά είχε εξασθενήσει,
ο Διόνυσος έφτασε έτοιμος να απηυδήσει.
Έξι ξωτικά της χαράς εμφανίστηκαν,
και για να φέρουν γέλιο δυνατά τσίριξαν.

Στην πλατεία του χωριού οι γλεντζέδες μαζεύτηκαν,
Καθώς τα ξωτικά χόρευαν και χοροπηδούσαν, προς εκείνα έτρεξαν.
Με τέσσερα ξωτικά αμόκ και άλλα μεταμφιεσμένα,
το γέλιο ξέσπασε χωρίς να έχει τέλμα.

Ωστόσο, ο Διόνυσος δεν ήταν ευχαριστημένος,
Ήθελα τη χαρά να σπείρει, ο παρεξηγημένος.
Έξι κλόουν πετάχτηκαν ξαφνικά, το γέλιο να διαδώσουν,
Σκόνταψαν πέντε φορές, χωρίς να το σταυρώσουν.

Οι χωρικοί εντέλει γέλασαν χωρίς ανησυχίες,
Καθώς οι κλόουν έκαναν ζογκλερικά και έπεφταν οι μανδύες.
Τότε πυγολαμπίδες τρεμόπαιξαν, έξι στο σύνολό τους,
Οι χωρικοί είδαν την λάμψη τους μέχρι και στ’ όνειρό τους.

Πέντε αηδόνια άρχισαν να τραγουδούν μέσα στη μέρα,
Κι οι μελωδίες μάγεψαν την όμορφη παρέα.
Ο Διόνυσος, ευχαριστημένος είπε πλέον να φύγει,
άλλο τόπο αναζητεί το γέλιο να διασπείρει.

Έτσι, σε παλιούς μύθους, τον Διόνυσο εξυμνούμε,
για τον θεό του κεφιού και του κρασιού πολύ γλυκομιλούνε.
Με διάσπαρτους αριθμούς η ιστορία γεμάτη,
Μια υπενθύμιση του αιώνιου φωτός του γέλιου του φευγάτη.

In ancient days of gods and glee divine,
Dionysus, the wine-God, with laughter did entwine.
With cheeks rosy and a twinkle in his eye,
He spread joy and revelry, soaring through the sky.

Once, in a village where mirth had grown frail,
Dionysus arrived, mischief on the trail.
Six sprites of glee emerged, mischief in their wake,
To bring laughter and delight, for humanity's sake.

In the village square, revelers gathered round,
As sprites danced and pranced, mischief unbound.
With four sprites amok and others in disguise,
Laughter erupted, reaching the starry skies.

Yet, Dionysus craved more laughter to sow,
To elevate their joy, make spirits aglow.
Six clowns tumbled forth, their laughter uncurled,
Tripping five times, yet their mirth never unfurled.

Villagers roared, their worries were set free,
As clowns juggled and tumbled, filled with glee.
Then fireflies twinkled, six in twilight's reign,
Their gentle flickers brought magic's sweet refrain.

In a grove, five nightingales sang their song,
Melodies enchanted; hearts danced along.
Dionysus, content, reveled in his charade,
His laughter a tapestry, whimsy conveyed.

So, in legends old, Dionysus we extol,
The god of mirth and wine, who stirred the soul.
With scattered numbers, his tale remains bright,
A reminder of laughter's eternal light.

N 37° 59.???' E 23° 45.???'