Zabytkowy dworzec kolejowy z 1873 roku, na linii Brześć-Królewiec. Budowa linii kolejowej miała znaczący wpływ na rozwój i zmiany przechodzące w Grajewie na przełomie XIX i XX wieku. Rozmowy na temat utworzenia linii i budowy linii trwały od 1861 roku ze strony rosyjskiej oraz Pruskiej, ostateczną koncepcje natomiast ustalono w 1969 roku. Powołano w tym celu Towarzystwo Budowy Kolei Brzesko-Grajewskiej, które do końca lipca 1873 roku zrealizowało budowę i uruchomiło ruch kolejowy na tej trasie.
Kolej brzesko-grajewska wraz z pruskim odcinkiem linii Królewiec-Ełk oraz koleją odeską połączyła wybrzeże Morza Czarnego i Bałtyckiego, co stanowiło ponadregionalne znaczenie gospodarcze. Służyła ona do transportu zboża i innych produktów rolnych z Ukrainy do Prus Wschodnich oraz węgla i wełny na potrzeby miast białostockiego okręgu włókienniczego.
Stacja w Grajewie otrzymała pierwszą kategorię, zbudowano tu tory postojowe i ewakuacyjne o łącznej długości 1250 metrów, 6 ramp, parowozownię, dwie obrotnice. Tory miały rozstaw szeroki (rosyjski) i europejski, co usprawniało przeładunek.
Warty podkreślenia jest też fakt, że Grajewo było jedyną stacją kolejową w regionie położoną poza linią Biebrzy i Narwi. Jej wpływ na rozwój gospodarczy głównie Grajewa, ale też okolicznych miejscowości, był ogromny i trudno go przeceniać.
Aktualnie dworzec czeka na ponowne włączenie do życia grajewskich mieszkańców.
Znajduje się tu również zabytkowa wieża ciśnień z 1896 roku. Wybudowana została w 1896 roku przy stacji kolejowej - na planie wydłużonego sześciokąta. Posiada trzy kondygnacje, a po kształcie można sądzić, że jest to wieża dwuzbiornikowa. Obecnie stoi bezużytecznie figurując w rejestrze zabytków. Jak inne wieże tego typu – w czasie swojej świetności głównym jej przeznaczeniem było zasilanie parowozów w wodę. Na peronie znajduje się żuraw służący do napełniania wodą zbiorników w parowozach.
Skrytka to PET ukryty na kordach.