Spacerując w podgórowskich lasach można natknąć się na tajemnicze obeliski, by wymienić: „Łzę syna” – poświęconą pamięci Rudolpha Freiherrvona von Stoscha; kamień Fryderyka; obelisk rotmistrza Carla Gilka-Bötzow; kamień pamiątkowy Förstera Wecke czy tajemniczy kamień w Tarnowej Łące, z których każdy ukrywa jakiś fragment historii. Ale to nie wszystkie z nich. Tuż za granicą powiatu górowskiego, w podzaborowickich lasach, przy leśnej drodze, napotkać można kolejny – obelisk poświęcony hrabiemu Güntherowi Wilhelmowi Finck von Finckenstein.
[Günther Finck von Finckenstein]
W przeciwieństwie do wyżej wymienionych, z tym konkretnie nie wiąże się żadna tajemnicza ani tragiczna historia. Nie jest on ani miejscem pochówku, ani też miejscem śmierci hrabiego – właściciela okolicznych dóbr, w tym, majątku w Zaborowicach i pałacu w niedalekim Trzeboszu.
Ponoć, postawiła go w tym miejscu, na cześć swojego ojca - Günthera Finck von Finckensteina, córka hrabiego, Erdmuthe Henriette Sophie Viktoria von Bredow. Być może lokalizacja pomnika, była w jakiś sposób szczególnie istotna lub często odwiedzana przez pomnikowego bohatera w trakcie jego leśnych objazdów? Tego już się zapewne nie dowiemy.
A co wiemy o samym Güntherze Rudolfie Karlu Heinrichu Wilhelmie Finck von Finckenstein? Urodził się 30.01.1852 r. Branderburgii, w Reitwein (Rytwinach) nad Odrą. Był synem Rudolfa hrabiego Fincka von Finckenstein i Elise von Roeder.
[herb rodu von Finckenstein]
W latach 1888 – 1918 pełnił funkcję kapitana grobli „Oderbruch” - obszaru przyrodniczego i kulturowego, leżącego we wschodniej części Brandenburgii, tuż przy granicy z ówczesną Polską. Nazwa Oderbruch pochodzi od niemieckiego brouch oznaczający teren podmokły, bagno lub wrzosowisko. Te podmokłe obszary zaczął osuszać jeszcze król pruski Fryderyk II Wielki pragnąc przeznaczyć je pod przyszłe uprawy. Od czasu tych zabiegów tereny na zachód od Odry stały się polderami rzecznymi, natomiast 17% Oderbruchu, które znajduje się obecnie w Polsce, zachowało swój pierwotny, bagienny charakter.
Stanowisko jakie powierzono Güntherowi von Finckenstein - kapitana grobli - wiązało się z poważną funkcją jako zarządcy wałów. Niosło ze sobą pozycję szefa stowarzyszenia zarządzającego wszystkimi zaporami przeciwpowodziowymi. Piastujący ten urząd Finckenstein, odpowiedzialny był m. in. za wznoszenie, rozbudowę, konserwację wszelkich barier ochronnych i stałą ich inspekcję.
To ponoć jego inwencji zawdzięczano powstanie sprawnego systemu powiadamiania o zbliżającej się fali powodziowej na Odrze. W 1894 r. zaproponował on budowę linii telefonicznej na grobli z Frankfurtu nad Odrą, gdzie znajdował się urząd hydrotechniczny, do nadodrzańskiego Schwedt. Wszystko w celu podłączenia istniejących, najważniejszych punktów odczytu stanu rzeki, w jeden wydolny i niezawodny system. Nowopowstała linia telefoniczna miała długość 138 km i liczyła sobie 22 stacje "interkomowe". Z tego swoistego systemu wczesnego ostrzegania, zrezygnowano dopiero w 1934 roku, kiedy już powszechną stała się sieć telefonii publicznej. W trakcie działania tegoż systemu, jego jedyną bolączką były masowe kradzieże miedzianego drutu wykorzystywanego do połączeń między stacjami.
Wracając do majątku Finckensteina, miejscowość Trzebosz jak i okoliczne ziemie, nie stanowiły pierwotnie jego rodowego majątku. Stały się własnością Günthera, dopiero w roku 1877, a wniosła je jako wiano ślubne (19 kwietnia 1877 r.) małżonka Henriette, hrabina von der Schulenburg (1858 - 1939), córka Ottona Gustava Alexandra Grafa von der Schulenburg. Uroczystość weselna odbyła się w pałacu w Trzeboszu. Para doczekała się dziesięcioro potomstwa (niestety, kilkoro zmarło we wczesnym dzieciństwie), a wszystkie dzieci urodziły się w majątku rodzinnym Günthera, w Reitwein (Rytwinach), co świadczy o tym, że pałac w pobliskim Trzeboszu nie był ich miejscem zamieszkania, a jedynie sezonową rezydencją.
W młodości, Günther von Finckenstein, od 1873 roku był członkiem korporacji akademickiej „Borussia Bonn” - jednego z najstarszych bractw studenckich.
Wiadomo również, że w 1892 r. wstąpił do Zakonu św. Jana (ewangelickiej gałęzi zakonu Joannitów), a 1902 r. został kawalerem prawa. Za swoje zasługi został odznaczony Orderem Orła Czerwonego III klasy ze wstęgą (drugim najwyższym odznaczeniem państwa pruskiego po Orderze Orła Czarnego ) i Orderem Koronnym II klasy.
Na przestrzeni wieków, członkowie jego rodu, rodu von Finckenstein, pełnili ważne i zaszczytne funkcje publiczne. Jednym z najwybitniejszych Finckensteinów, był Karl Wilhelm (1714 - 1800), dyplomata i polityk, poseł w Sztokholmie, Kopenhadze, Londynie i Petersburgu, a od 1749 r., pierwszy minister Królestwa Prus, zaufany i faworyt króla pruskiego Fryderyka II Wielkiego. Spośród von Finckensteinów do znacznych godności w Prusach doszli także: Georg Christoph Finckenstein (1632–1697), nadburgrabia od 1690 r. i Karol Friedrich Finckenstein (1743–1803), prezydent sądu krajowego w Kwidzynie, najwyższego sądu w prowincji Prusy Zachodnie.
A wracając do naszego „pomnikowego” bohatera spod zaborowickich lasów, zmarł on 26 maja 1923 r. i pochowany został w grobowcu rodzinnym, nie gdzie indziej, jak na cmentarzu w Rytwinach, rodowym majątku Finckensteinów. I tam spoczywa do dziś.
Leśny pomnik:
Na pomniku wyryto napis, który mniej więcej można przetłumaczyć:
Żegnaj lesie, Reichsgraf (co oznacza tytuł: hrabia cesarski) Gunter Finck von Finckenstein.
Właściciel Triebusch (Trzebosz) – Saborwitz (Zaborowice)
Na dole data urodzenia i śmierci.
Pomnik całkiem niedawno, w lipcu 2023 r. został oczyszczony, a napisy hm.... odmalowane... Ale o gustach się nie dyskutuje...
Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, że niemal identyczny pomnik - również Günthera von Finckenstein znajduje się na południowy-wschód od obecnego, tuż koło Sułowa Małego. Imię i nazwisko są takie same. Oba obeliski różni jedynie data urodzin i śmierci, gdyż na obelisku w Sułowie został upamiętniony czwarty syna Günthera, któremu nadano imię po ojcu. Prawdopodobnie oba postumenty ufundowała ta sama osoba - wspomniana córka hrabiego Erdmuthe Henriette Sophie Viktoria von Bredow.
Kesz:
N51 41. [(B - A) + 548]
E16 41. [(B - A) x 3 + 12]
A – w którym roku ustanowiono Order Orła Czerwonego?
B – w którym roku założona została korporacja akademicka Borussia Bonn?