Czy pamiętacie postać Wielkiego Elektronika z filmów “Podróże Pana Kleksa” (1986) i “Pan Kleks w kosmosie” (1988)?
Tę groteskową postać grał Henryk Bista a jego pomocnikiem był Alojzy Bąbel grany przez Zbigniewa Buczkowskiego.
Wielki Elektronik wyglądał tak:
Jako typowy filmowy antagonista może się wydawać teraz śmieszny - upudrowany na srebrno i owinięty folią aluminiową, ale pamiętajcie, że to co on uosabia nie jest ani trochę śmieszne i nigdy się nie przeterminuje!
Tak samo jak Imperator z Gwiezdnych Wojen, Sauron z Władcy Pierścieni, albo jaki kolwiek totalitarny wódz z Naszego Świata, Wielki Elektronik to symbol siłowego dążenia do zorganizowania całego świata w jeden konkretny sposób - zorganizowania w sposób mechanicystyczny, tak aby każdy realizował jedną z przypisanych mu ról w dążeniu do jednej wizji wspólnego porządku (Słowo “porządek” , “order” czy też “Ordnung” pojawia się często w tym kontekście) niczym trybik w wielkiej maszynie. Bez miejsca na indywidualizm, refleksję, wolność, bunt, czy jakiekolwiek wątpliwości. Wielki Elektronik wie lepiej co dla Ciebie dobre, więc przyłącz się lub zgiń.
Na szczęście, w naszym świecie, jak na razie, udaje nam się jeszcze opierać przed opresją Wielkiego Elektronika.
Wolno nam go wyśmiewać!
Dlatego zapraszam do wpisania się do GeoKesza do niego nawiązującego.
Kesz znajduje się nieopodal pierwszego w Polsce tzw. “Lasu Kieszonkowego” - małej przestrzeni miejskiej udostępnionej do zalesienia przez lokalną społeczność. Zwane również mikrolasami, lasy kieszonkowe, są gęstymi zagajnikami rosnącymi na niewielkiej powierzchni. To teren o dużej aktywności biologicznej, której sprzyja różnorodność roślinności. Pojedynczy ekosystem tego typu może obejmować nawet do 40 rodzajów rodzimych drzew i krzewów. Las kieszonkowy sadzi się inaczej niż tradycyjny, o wiel gęściej. Obowiązuje tylko jedna zasada – w sąsiedztwie nie mogą rosnąć drzewa i krzewy tego samego gatunku. Przez to, że struktura mikrolasów jest tak gęsta, to rosną do 10 razy szybciej niż lasy tradycyjne. Taki las jest domem dla wielu insektów, motyli, płazów, ślimaków, a także ptaków śpiewających takich jak słowik, kos czy szczygieł.
Kawałek dalej możecie obejrzeć pamiątkowy pień na którym małe drewniane tabliczki uwieczniają imiona realizatorów tej leśnej inicjatywy (Są wśród nich co najmniej dwie GeoKeszerki!)
Czy może być lepsza przeciwwaga dla totalitarnej opresji Wielkiego Elektronika, niż społeczna, oddolna inicjatywa Poznaniaków by zasadzić las?
A co do kesza, to uwaga! Jest on inny niż standardowe kesze z którymi mieliście do czynienia! Oprócz tradycyjnego, papierowego logbooka, zawiera elektroniczny gadżet (który podkradłem Wielkiemu Elektronikowi) - logbook cyfrowy!
Jest to zatem eksperyment… Jak długo taki kesz oprze się rosnącej entropii wszechświata osuwającego się w chaos? Jak długo zanim ktoś go ukradnie, albo uszkodzi?
Postaraj się, proszę, aby to było jak najdłużej!
Gdy dostaniesz się już do urządzenia z przyciskami, bądź delikatny. Obudź je naciskając dowolny przycisk. Operując głównie dwoma (“select” i “enter”) i obserwując malutki ekranik wybierz opcję [wpisz się] i zaloguj swój nick (max 18 znaków) do cyfrowej pamięci. Tak, to wymaga nieco cierpliwości. Na koniec potwierdź (czytaj komunikaty!), tak aby wyświetlił się napis “zapisano!”. Wtedy twój nick jest już na stałe zapisany w cyfrowej, trwałej pamięci, i nic, nawet reset czy odcięcie zasilania go nie usunie. Możesz też przejrzeć kto się już wpisał wybierając opcję [przeglądaj]. Na koniec możesz wyłączyć logbook wybierając [koniec] ale nie musisz tego robić. Logbook uśnie sam po około 30 sekundach od ostatniego naciśnięcia przycisku.
Odłóż kesza delikatnie tak jak był zapakowany. Torebki z osuszającym żelem krzemionkowym niech pozostaną w pojemniku - wilgoć nie służy elektronice.