De Giezelbaarg
Niet ver van Onstwedde en Wedde ligt de Geselberg, in de volksmond de "Giezelbaarg" genoemd. Dit hier is een herinnering aan een ver verleden met een wat griezelige bijklank. Eens stond hier de galg. En die stond er niet voor niets. Op de Giezelbaarg is zonder twijfel menig doodvonnis ten uitvoer gebracht. De grond is er doorweekt van bloed en tranen.
De Giezelbaarg
Er wordt nu in het dorp niet veel meer over gesproken, maar vroeger was het in nachtelijke uren een plek waar je niet kwam. Het spookte daar namelijk en hoe kon het ook anders.
In 1596 was Ludolpus Antonius predikant in Blijham. Op een kwade dag werd het kind van dominee Antonius ziek. Het sukkelde drie maanden lang en overleed toen. De chirurgijn uit Vlachtwedde wist geen raad en niemand kon zeggen, wat het kind mankeerde. Tot dominee Antonius ontdekte, dat het kind, kort voor het ineens ziek werd, een appel had gegeten, die het had gekregen van een oude vrouw: Alke Engels.
Alke Engels was toen al ver over de zeventig, maar waren niet juist die oude vrouwen "heksen"? 't Was duidelijk. Die appel was betoverd geweest. Alke Engels werd uit haar woninkje gehaald en naar Wedde gesleurd. Daar wist men wel raad. Het oude mensje werd terdege gegeseld en gepijnigd. In Wedde wist men in zo'n geval vrij gauw een bekentenis los te krijgen. De beul beschikte over enige "apparatuur", die dit kon verhaasten.
Een paar dagen later, dat was op 17 februari 1597, werd het gemartelde oude wijfje op de Giezelbaarg verbrand. Samen met Johanna Lubberts,die eveneens wegens hekserij was ingesloten.
In deze omgeving ligt de cache verstopt. Door Waterschap worden de bermen niet regelmatig gemaaid. Gevolg is dan ook veel en hoge brandnetels. Als je de kortse route neemt naar de cache kun je veel brandnetels ontwijken.
Vanaf de cachelocatie kun je op 130 graden en 800 meter de Geselberg zien.