R.A.F.- memorial Heidekruisje
Deze traditional brengt u naar het R.A.F.-memorial Heidekruisje in Boxbergheide. De cache is, net zoals het monument, ter nagedachtenis van de drie gesneuvelde Royal Air Force-piloten die hier op de heidevlakte met hun bommenwerper neerstortte tijdens Wereldoorlog II.
In deze eenvoudige, maar toch indrukmakende muur staan hun namen voor altijd vereeuwigd.
Graag respect voor zowel monument, natuur en onze hobby!
This traditional cache brings you to the R.A.F.-memorial Heidekruisje in Boxbergheide. The cache is, just like the monument, in memory of the three fallen Royal Air Force pilots who crashed here on the heathland with their bomber during World War II.
In this simple, but yet inpression-making wall, their names are forever immortalized.
Show respect for both monument, nature and our hobby!
Due to a long story you can find the whole English version of this historical event here:
http://www.heidekruisje.be/index.php/mnu-welkom/mnu-historiek/14-historiek/47-memorial-eng
http://www.heidekruisje.be/index.php/mnu-crashes/sub-mnu-boxbergheide/11-heidebloemke/46-heidebloemke-eng
Historische achtergrond
In het oosten van België werden er rond 1940 door de Duitsers zoeklichten opgesteld om de vliegtuigen op te sporen die op weg waren van of naar Duitsland. Op het grondgebied van Genk stonden er een 6-tal opgesteld. Bij deze zoeklichten stonden ook altijd meerdere stukken afweergeschut opgesteld; o.a. Flak's. Zo een lichtpunt stond ook in de omgeving van Boxbergheide. Voor de rest was er toen op Boxbergheide een grote heidevlakte met enkele verspreide boerderijen.
Op 31 augustus 1941 om 17u30 vindt de briefing plaats op de basis van Oakington (Cambridgeshire) waar het 101ste Squadron gestationeerd was. Zeven vliegtuigen zouden deelnemen aan de opdracht.
Hun doel was het bombarderen van de Duitse stad Keulen. De toestellen werden met bommen geladen, deze lading bestond uit brandbommen, drie zware bommen van 500 Ibs (226 kg) en één van 250 Ibs (113 kg). Diezelfde avond dropt de 6-koppige bemanning van de Vickers-Wellington type Mk 1c, een Engelse bommenwerper, met het nummer R 1703-J succesvol haar lading op het brandende Keulen. Aan de stuurknuppel zit piloot-officier John Frederik Ashton. Op de terugweg van Duitsland worden ze door zoeklichten gevat, aangevallen door Duitse jachtvliegtuigen en door de Duitser Oblt Winter van het 1. Staffel op zondagavond 31 augustus om 22u15 Duitse tijd en 1 september om 00u15 Engelse tijd in brand geschoten met behulp van afweergeschut (8.Batterie van de Flakscheinwerfer ). De bommenwerper vloog eerst Boxbergheide voorbij in de richting van Engeland en keerde terug. Alhoewel het een vliegtuig was dat veel schade kon incasseren verloor het verschillende onderdelen, o.a. een stuk van de vleugel en een motor.
Drie van de zes bemanningsleden, sergeanten Warburton Leonard Arthur, Hutton John William en Wood Robert Thomas, bevonden zich op dat moment in de staart van de Wellington en konden zich redden met een parachute. De Duitse Wehrmacht was snel ter plaatse en hield de wacht. Sergeant Wood werd onmiddellijk na zijn sprong krijgsgevangen genomen daar hij niet kon vluchten wegens schotwonden in de benen. Warburton en Hutton werden opgevangen door leden van de weerstand die hen langs vluchtroutes via Frankrijk, Spanje en Portugal terug naar Engeland brachten.
Van links naar rechts de drie overlevenden: sgt. Warburton, sgt. Hutton en sgt. Wood
Uiteindelijk stortte de Wellington brandend neer in de heide (iets verder dan het huidige monument) en ontplofte bij het raken van de grond. Het zou één en al vuurpoel zijn geweest. Uren bleef het wrak nog nabranden. De drie overige bemanningsleden kwamen ter plaatse om in de brand. Reeds 's morgens bracht men drie lijkkisten om de gesneuvelde bemanningsleden naast het wrak in de heide te begraven. Nog onder de bezetting schreef Daisy Gielen via het Rode Kruis om de namen van de gesneuvelden te kennen; wat haar ook lukte: piloot-officier John Frederik Ashton (22 j.), de waarnemer sergeant Ernest Raymond Verdun Lane (25 j.) en de Canadese radiotelegrafist/boordschutter sergeant John Bernard Redden (20 j.). Ook was zij betrokken bij de vluchtroutes die de militairen terug naar Engeland brachten. Van het toestel bleef er na de brand maar weinig over; alleen nog wat verspreide wrakstukken.
De drie gevallen piloten werden later na de bevrijding opgegraven door de Britse diensten en overgebracht naar het Brits militair kerkhof van Schaffen bij Diest (gezamenlijk graf nr. 11).
Het gezamelijkgraf nr 11 van van het Brits militair kerkhof van Schaffen bij Diest
Vickers-Wellington
Reeds in 1939 stonden 179 Wellingtons op de sterktelijst. Tot oktober 1945 bouwden de Britten 11461 stuks van dit model.
De Wellingtons waren voorzien van 2 motoren van 1500 pk, Bristol Hercules XI type.
Spanwijdte: 26,26 m; lengte: 19,68 m; hoogte: 5,33 m; maximum startgewicht: 13.381 kg;. max. snelheid op 3.380m 410 km/u.
De bewapening bestond uit: twee 0,303 inch machinegeweren in de neus koepel, vier in de staart, en twee aan weerszijde van de romp, en een bommenlast van 2.041 kg.
Gelijkaardige Vickers-Wellington, Mk 1c. van een ander squadron
Het monument en inhuldiging
Het eerste monument was simpelweg de, met keien omzoomde, graven in de heidevlakte met en een kruis gevormd met witte keien. Er lagen toen al reeds bloemen op de graven.
Een poos na de crash werd er dan een houten kruis gezet door Glowacki Aloys en Plocinnik Antonie. Het kruisje was gemaakt van gehard hout en de horizontale balk gedraaid in de vorm van een schroef van een vliegtuig. Dit houten kruis bleef staan tot er dan opeens een betonnen voor in de plaats werd gezet met het jaartal “1943” erop. Dit werd stiekem gemaakt op de mijn van Winterslag, door François Beelen geholpen door de heer en mevrouw Reiss van het tekenbureel van de mijn, en geplaatst op een donkere laatavond tussen 22u. en 23u.
Rond 1970 werd het plan opgevat om een monument op te richten op enkele meters van de crashplaats waarbij de gesneuvelde soldaten herdacht zouden worden. Er werd contact opgenomen met kerkelijke, burgerlijke en militaire instellingen. Verschillende ontwerpen werden met elkaar vergeleken en uiteindelijk werd gekozen voor het huidige ontwerp van Genkse kunstenaar-beeldhouwer Raf Mailleux. De gemeente stond bij met materialen, aanleg en aanplanting en vele vrijwilligers van de wijk staken een handje toe. Het werd gebouwd door, P. Verlinde, J. Reemers en A. Van Hees, drie vrijwilligers van de wijk wiens namen nog steeds op de achterzijde ingeschreven staan. Het betonnen kruis bleef bewaard en bevindt zich voor het huidige monument. Op de voorkant van het kruis staat de crashdatum, op de achterkant nog steeds “1943”.
Op 25 oktober 1969 vond een eerste grote huldiging plaats, dit in het kader van de Britse Week te Genk. Talrijke Engelse vertegenwoordigers, de luchtmacht van Kleine Brogel, vele verenigingen en de plaatselijke bevolking namen er aan deel.
De plechtige inhuldiging van het huidige monument vond plaats op 27 september 1970 in aanwezigheid van een afgevaardigde van Koning Boudewijn, van de Britse Ambassade, de Luchtmacht Maarschalk van de R.A.F., de Opperbevelhebber van de Geallieerde strijdkrachten in Duitsland en Centraal Europa, de Opperbevelhebber van de R.A.F. in Duitsland en hooggeplaatste personaliteiten uit België (zowel kerkelijke als burgerlijke en militaire). Het Koninklijk vaandel van de R.A.F.-Germany, toen juist ontvangen uit de handen van Prinses Anne van Engeland. Startfighters van de Belgische Luchtmacht en Harriers van de R.A.F. deden samen een overvlucht. Ook militairen van de R.A.F.-Germany en van de 10de Wing van Kleine Brogel, alsook de volledige band van de R.A.F.-Germany waren aanwezig. De plechtigheid eindigde met parachutisten uit Schaffen die gedropt werden uit een helikopter, en die zich nadien verzamelden om een bloemstuk neer te leggen aan het monument. Bloemstukken en kransen werden ook neergelegd door bovengenoemde personaliteiten, aangevuld door vaderlandse verenigingen, de weerstand en oud-strijders.
Ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van de oprichting van het monument, werd door Luc Bekaert, inwoner van Boxbergheide, een gedicht gemaakt dat je ter plaatse kan zien.
Herdenking
Na de bevrijding in 1944 en de capitulatie van Duitsland in 1945 werden er regelmatig bloemen op de graven gelegd door de kinderen van de wijk.
Reeds op 11 november 1948 is de wijk Boxbergheide samen met de schoolkinderen begonnen met de jaarlijkse huldiging aan het betonnen kruisje.
Na enkele jaren werd er in januari 1970 het Oprichtend Comité Heidekruisje Boxbergheide (O.C.H.B. ) opgericht en zo kwam met tot een blijvende herdenking.
Heden organiseert het O.C.H.B. ieder jaar, op de tweede dinsdag van september, een grootse herdenkingsplechtigheid aan dit monument. Speciaal heeft men de 2e dinsdag van september uitgekozen omdat dan de heide in bloei staat en men toch wel even stil wordt van de mooie harmonie tussen monument en landschap.
De plechtigheid bestaat uit een stoet met Oudstrijders en sympathisanten, het Belgisch Militair en Brits detachement, vaandeldragers en oud-strijdersverenigingen, burgerlijke en militaire autoriteiten en schoolkinderen met bloemen. Ook is er telkens een afvaardiging van het 101ste squadron aanwezig met hun standaard en de muziekkapel van de R.A.F.
De ceremonie aan het monument wordt geopend door een welkomstwoord van de burgemeester, vervolgd door toespraak, woord, gebed en gedicht.
De fakkel wordt ontstoken door een eregenodigde en verschillende F16’s maken ritueel een overvlucht onder begeleiding van luchtalarm. Er weerklinkt The Last Post, het Belgisch, Brits en Limburgs volkslied en Highland Cathedral op doedelzak. Ook vindt er tot slot een bloemenhulde plaats bij naamafroeping.
In 2020 vierde het monument zijn 40-jarig bestaan.
Daarnaast vindt er jaarlijks een plechtigheid plaats op het militair kerkhof Schaffen te Diest, het gezamenlijk graf nr11 waar de drie gesneuvelden R.A.F.-piloten na de bevrijding hun uiteindelijke rustplaats kregen.
Bronnen, extra info en afbeeldingen:
Boek “Genk in de Tweede Wereldoorlog”, Een uitgave van Heemkring Heidebloemke, Genk 1994
www.heidekruisje.be
http://users.telenet.be/paulschepers/50jBoxbergheide.pdf
https://www.backtonormandy.org/stories/649-the-cross-in-the-heather-of-boxbergheide-genk.html?showall=1
https://www.luchtvaartgeschiedenis.be/content/wellington-r1703-bij-genk
http://www.taskforceliberty.be/genk-herdenking-heidekruisje-boxbergheide/
Wie deze cache gelogd heeft mag onderstaande banner op zijn/haar profiel posten.
Banner code:
<a href="http://coord.info/GC81HYH" target="_blank"><img border="0" src="https://s3.amazonaws.com/gs-geo-images/fb3890d7-e841-4b59-9aab-475562b576fd.jpg" title="Heidekruisje"style="width: 609px; height: 152px;" /></a>
