
Galego
A crecente importancia de Ferrol e a súa ría para as estratexias atlánticas do rei Felipe II aumentou a necesidade da fortificación da ría. En 1580 os enxeñeiros do rei proxectaron esta fortificación en tres puntos xeográficos que dominarían a estreita desembocadura da ría, que hoxe coñecemos como Castelo San Felipe, Nª Señora da Palma e San Martín, para formar un triángulo defensivo bastante eficaz (Triángulo de fogo)
A rapidez coa que foron construídas non posibilitou obras da calidade e resistencia axeitadas. Utilizáronse materiais deficientes e o resultado final foron traballos débiles, quebradizos e propensos ao desgaste. Pero a localización das tres fortalezas era estratéxica, xa que pechaba a desembocadura da ría e podíase prolongar unha cadea entre San Felipe e San Martín para cerrar a canle de entrada.
O mesmo ano da súa finalización (1597) entre os tres conseguiron impedir a entrada na ría das escuadras inglesas do conde de Essex que intentaron un "golpe de man" tras o éxito do seu asalto a Cádiz o ano anterior.
En 1639, a pesar das súas deficiencias, as fortificacións da desembocadura da Ría volveron mostrar o seu valor estratéxico ao disuadir do ataque ao corpo expedicionario francés do almirante Henri D'Escobleau de Sourdis.
E unha vez máis en 1800 cando un exército inglés formado por preto de 100 barcos e 15.000 soldados intentou arrasar Ferrol na batalla de Brión e, a pesar da súa superioridade numérica, optaron por retirarse ante o lume das fortalezas do outro lado da ría.
As tres fortificacións sufriron unha sorte desigual. San Felipe foi anovadoo e reformado no s. XVIII. A Palma tamén foi ampliada e reformada no s. XVIII pero a finais do século XIX tanto San Martín como A Palma estaban en estado ruinoso e houbo que sacrificar unha delas. Decidiuse desmantelar as dúas e construír un novo castelo cos seus materiais que é o edificio monumental actual do Castelo da Palma.
Do forte de San Martín só quedan algúns pequenos restos de murallas de mala calidade e as ancoraxes da cadea que o unía con San Felipe para bloquear a navegación da ría. Están ao nivel do mar ao seu lado esquerdo.
O caché é micro e está tapado con pedras. Sede discretos se queredes que dure.
Fonte: https://miscastillos.blog/2020/07/10/castelo-de-san-felipe-ferrol/
https://miscastillos.blog/2020/07/31/fortificacion-de-la-ria-de-ferrol-2-castelo-de-la-palma/

Español
La creciente importancia de Ferrol y su ría para las estrategias atlánticas del Rey Felipe II, incrementó la necesidad de la fortificación de la ría. En 1580 los ingenieros del Rey plantearon esta fortificación en tres puntas geográficas que dominarían la estrecha boca de la ría, las que hoy conocemos como la del Castillo San Felipe, la de Nª Señora de la Palma y San Martín, para formar un triángulo defensivo bastante eficaz (Triángulo de fogo).
La rapidez con que se construyeron no hizo posible unas obras de calidad y resistencia adecuada. Se utilizaron materiales pobres y el resultado final fueron obras débiles, quebradizas y propensas al desgaste. Pero la localización de las tres fortalezas era estratégica, ya que cerraba la boca de la ría y una cadena se podía extender entre San Felipe y San Martin para atrancar el canal de entrada.
El mismo año de su terminación (1597) entre los tres lograron impedir la entrada en la ría de las escuadras inglesas del Conde de Essex que intentaron un “golpe de mano” tras el éxito de su asalto a Cádiz el año anterior.
En 1639, pese a sus deficiencias, las fortificaciones de la boca de la Ría dieron nuevamente una muestra de su valor estratégico disuadiendo del ataque a la fuerza expedicionaria francesa del almirante Henri D´Escobleau de Sourdis.
Y una vez más en 1800 cuando un ejército inglés formado por cerca de 100 embarcaciones y 15000 soldados intentó arrasar Ferrol en la batalla de Brión y, a pesar de su superioridad numérica, optaron por la retirada ante el fuego de las fortalezas del otro lado de la ría.
Las tres fortificaciones corrieron desigual suerte. San Felipe fue renovado y reformado en el s. XVIII. La Palma también fue ampliado y reformado en el s. XVIII pero a finales del s.XIX tanto San Martín como La Palma estaban en estado ruinoso y hubo que sacrificar una de ellas. Se optó por desmontar las dos y construir un castillo nuevo con sus materiales que es el monumental edificio actual del castillo de La Palma.
Del fuerte de San Martín apenas quedan unos pequeños restos de muros de mala calidad y los anclajes de la cadena que lo unían con San Felipe para bloquear la navegación de la ría. Están a la altura del mar en su lado izquierdo.
El caché es micro y está tapado con piedras. Sed discretos si queréis que dure.

English (Google traslate)
The growing importance of Ferrol and its estuary for the Atlantic strategies of King Felipe II increased the need for the fortification of the estuary. In 1580 the King's engineers planned this fortification at three geographical points that would dominate the narrow mouth of the estuary, which we know today as Castillo San Felipe, Nª Señora de la Palma and San Martín, to form a rather effective (triangle of fire).
The speed with which they were built did not make possible works of adequate quality and resistance. Poor materials were used and the end result was weak, brittle and wear-prone works. But the location of the three fortresses was strategic, since it closed the mouth of the estuary and a chain could be extended between San Felipe and San Martin to bar the entrance channel.
The same year of its completion (1597) between the three of them they managed to prevent the entry into the estuary of the English squads of the Count of Essex who attempted a "coup de mano" after the success of their assault on Cádiz the previous year.
In 1639, despite their shortcomings, the fortifications at the mouth of the Ría once again showed their strategic value by dissuading the French expeditionary force of Admiral Henri D'Escobleau de Sourdis from attacking.
And once again in 1800 when an English army made up of nearly 100 ships and 15,000 soldiers tried to devastate Ferrol in the Battle of Brión and, despite their numerical superiority, they opted to retreat in the face of fire from the fortresses on the other side of the estuary
The three fortifications suffered unequal luck. San Felipe was renovated and reformed in the s. XVIII. La Palma was also enlarged and reformed in the s. XVIII but at the end of the XIX century both San Martín and La Palma were in a dilapidated state and one of them had to be sacrificed. It was decided to dismantle La Palma and build a new castle with its materials and those of the San Martín fort, which is the current monumental building.
Of the San Martín fort there are only a few small remains of poor quality walls and the anchors of the chain that linked it with San Felipe to block the navigation of the estuary. They are at sea level on your left side.
The cache is micro and covered with stones. Be discreet if you want it to last.
