Tanding
Op 11 april 1863 komen er opnieuw "Medaillons" uit, met dit verschil dat ze voor het eerst getand zijn. Dit zal het verdelen van de postzegelvellen aanzienlijk vergemakkelijken. Deze vellen werden dmv een perforatiekam doorboord. Door het gebruik van verschillende kammen bekwam men ook verschillende tandingroottes. Voor het meten hiervan gebruiken filatelisten een tandingmeter, waarmee men kan zien hoeveel perforaties de zegels tellen over een afstand van 2cm. De originele tanding van deze reeks was 12,5.
Een jaar na uitgifte van deze reeks kwam er ook een nieuwe afstempelingsmethode. Ipv lijnstempels zou men nu puntstempels hanteren, wel volgens hetzelfde principe (alfa nummering gemeenten). Deze manier van ontwaarden zou 9 jaar standhouden.
Woar zeen dedie mee tandekes?
Terwijl de voorraad zegels duchtig slinkt, werkt Phil naarstig voort in de posterij. Vraagt de klerk opeens; "Fille, wete gij die nieve zegels ligge?". "Nienok", antwoord Phil, "Oas ze nie in da schof liggen, est tieken dasse ze nog nie gebrocht èn". -"Toemen é, oe ès da meugelijk? We zitten oast zonder!".- "Kalme blaave Gerard..., Lowietsen é een uure geleen gezeid dasse zuust geleverd woaren in Hijfte. Diene scheuwen é em verzekers were misreje. Wete wadde, kgoa ne kier goan kaake..."
En inderdaad, ter hoogte van het bogus coördinaat, naast de C-blok hadden ze zich vast gereden. "Ge moet op de stroate rije!" Riep Phil hen toe. "Sint-Laurentius é da ier nie veur niet gelegd". Wie die baan in oostelijke richting volgt zal na ongeveer 750m de "Farmacie van Sorgeloose" tegenkomen. Waar paard en kar kan gestald worden. Nog eens 50m verder zouden de zegels afgeleverd moeten geweest zijn. Wie ze daar vinden kan weet ook ineens de eindbestemming. (wp1)
