Gajówka Sylvia borin
Występowanie
Gajówka jest pospolitym i dość licznie występującym gatunkiem lęgowym w całej Polsce, najliczniej w dzielnicach północno-wschodnich. Przylatuje w maju, odlatuje we wrześniu.
Biologia
Gajówka zasiedla lasy różnych typów, chętniej jednakże liściaste niż iglaste. Wbrew nazwie — i dlatego niesłusznej — wyjątkowo tylko daje się spotkać w parkach i ogrodach. Nie występuje w skupieniach krzewów pozbawionych drzew, jednakże wybiera miejsca silniej nasłonecznione niż czarno główka, nie wnikając w podszyty ocienione zwartymi koronami drzew. Pokarm i sposób żerowania — podobne jak u czarnogłówki. Gniazdo buduje nisko nad ziemią, w krzewie poprzerastanym trawami, zazwyczaj lepiej ukryte niż gniazdo czarnogłówki. Dystans ucieczki jest niewielki, wynosi bowiem 10-15 m, ale ponieważ ptaki żerują wśród gęstych gałązek, trudno je obserwować.
Rozpoznawanie
Gajówka jest niewiele większa od piegży, nieco mniejsza niż pokrzewka jarzębata, równa wielkością cierniówce i czarnogłówce. Brak u niej czarnego lub brązowego kapturka, charakterystycznego dla czarnogłówki. Ogólny ton ubarwienia — szaro-oliwkowy, a nie szary lub szarobrązowy jak u innych pokrzewek.
Głos
Samiec gajówkai śpiewa w ruchu, wśród gałązek i liści, rzadziej niż inne pokrzewki pokazując się w odsłoniętych miejscach. Długa pieśń, bez wyraźnego początku i zakończenia, utrzymana jest w szybkim tempie. Składa się z szeregu dość twardych tonów, tworzących niezbyt urozmaiconą linię melodyczną, z wyraźnie dającym się słyszeć r, przechodzącym w krótkie tony fletowe.
Źródło opisu
Powodzenia !